کنسرت مانی رهنما و داریوش تقی‌پور در تالار وحدت را اتفاق بسیار خوبی برای موسیقی امروز ایران می‌دانم. اجرایی که تعریفی حقیقی از موسیقی ارائه داد و دارای استانداردهای اجراهایی این چنینی در سطح موسیقی جهان بود.

در همه جای جهان خواننده‌ها و موزیسین‌های طراز اول اجراهایی به صورت دوئت خواننده و پیانو دارند. اجرایی که مخاطبانش معمولا کسانی هستند که نگاه جدی تری به موسیقی دارند چرا که موسیقی ارائه شده در اینگونه اجرا‌ها آنچنان همراه با جریان عادی و رایج بازار موسیقی نیست.

خواننده‌ای که تنها با همراهی یک پیانو به روی صحنه می‌آید باید از توانایی‌های ویژه‌ای برخوردار باشد. ارکستری همراه خواننده نیست که او را یاری کند و مکمل صدایش باشد. به همین خاطر است که در همه جای جهان فقط خوانندگانی که از نظر تکنیک و توانایی صدایی در سطح بالایی قرار دارند چنین اجراهایی را برگزار می‌کنند.

در مورد موسیقی هم همیشه در اینگونه کنسرت‌ها موزیسینی به روی صحنه می‌رود که از نظر نوازندگی و شاخص‌های مختلف موسیقایی در سطح عالی و درخشانی قرار دارد و خواننده و موزیسین هم سطح و همنفس با هم یکدیگر را همراهی می‌کنند.

مانی رهنما و داریوش تقی‌پور از بهترین‌های موسیقی ایران هستند و هرکدام به سهم خود توانسته‌اند در مواقع مختلف با انتشار آثار درخور به رشد و ارتقا سطح موسیقی ایران کمک کنند. داشتن این دغدغه غنیمت باارزشی برای تمامیت موسیقی ماست. اینکه یک هنرمند ارتقا هنر را ارجح بر منافع شخصی‌اش بداند و به جای تن دادن به جریان‌های بازار موسیقی به فکر ارتقا خود موسیقی باشد. تن ندادن به جریان‌های بازار موسیقی یعنی چشم پوشیدن از شهرت بیشتر و درآمد بالا‌تر و موقعیت و امکانات بیشتر و همینجاست که بسیارانی درنگ می‌کنند. خوشحالم که مانی و داریوش هرکدام در مسیری که در این سال‌ها پیموده‌اند همیشه به جان و ذات هنر وفادار بوده‌اند.

با مانی رهنما همکاری‌های بسیاری داشته‌ام و در طی این همکاری‌ها همیشه تعهد و دانشش برایم قابل احترام و ستودنی بوده. بار‌ها نیز شاهد بوده‌ام که پیشنهاد‌های وسوسه انگیز بسیاری را فقط و فقط به خاطر تن ندادن به آنچه که در موسیقی صحیح نمی‌داند رد کرده.

داریوش تقی‌پور نیز از دوستان جان من است که همکاری‌های خوبی با هم داشته‌ایم. داریوش هم همیشه به هنر عالی و متعالی معتقد است و کارنامه هنری‌اش شامل بخشی از باارزش‌ترین آثار موسیقی ایران در دو دهه اخیر است. همراهی مانی و داریوش در کنسرتی که دارای استاداردهای جهانی اجرای موسیقی است قطع به یقین اتفاق خوشایندی برای کلیت موسیقی ماست.

خوشحالم که این اجرا در تالار وحدت انجام شد. مکانی که تنها سالن اجرای کنسرت در ایران است که دارای استانداردهای جهانی برای اجرای موسیقی است. این اتفاق را به فال نیک می‌گیرم و از صمیم قلبم آرزو می‌کنم که شرایط موسیقی ایران به شکلی باشد که هر هفته و هرماه شاهد چنین اجراهایی باشیم تا به بتوانیم به گوش جهان برسانیم که ما هم دارای موسیقی درست و عالی و طراز اول هستیم و مثل دیگران جهان حرف‌های درخشانی در این هنر برای گفتن داریم.