موسیقی ما – امید شایان: برنده لوح تقدیر بهترین آهنگساز بخش مردم موسیقی سنتی در گفتگو با «موسیقی ما»، درباره جشن «موسیقی ما» و تاثیرات این قبیل برنامه ها روی کلیت موسیقی کشور سخن گفت. «فردین خلعتبری» که سخنان او پس از دریافت جایزه اش در شب جشن، به تیتر یک بسیاری از رسانه ها تبدیل شد، در این گفتگو درباره سخنان اش در شب برنامه نیز توضیحاتی را ارئه داد. این گفتگو را بخوانید:
 

• * هفته گذشته شاهد برگزاری نخستین مراسم سالانه موسیقی، توسط بخش خصوصی بودیم، ارزیابی شما از این مراسم چیست؟

هر اجتماعی از این دست ، در حوزه موسیقی ، میتواند خوب باشد و مطمئنا همراه جشن ها و اجتماعات دولتی ، باید جشن هایی هم از سوی بخش خصوصی برگزار شود، این دو مکمل یکدیگرند. معتقدم برگزاری مراسم های موسیقایی توسط بخش خصوصی، از دولت و نهادهای دیگر همچون خانه موسیقی، خانه هنرمندان و شهرداری رفع تکلیف نمی‌کند، هر کدام از این نهادها وظایفی در قبال موسیقی دارند که باید انجام دهند.
 

• * هنگامی که جایزه خود را گرفتید، به بخش دولتی و صداوسیما انتقادهایی داشتید...

من نه به دولت انتقاد کردم و نه به صداوسیما، صحبت های من انتقاد نبود بلکه پیشنهاد بود، در حقیقت وظایفشان را به آنها گوشزد کردم. انتقاد برای زمانی است که کاری انجام شده باشد، ولی من در باره اتفاقی که نیفتاده است صحبت کردم. در زمینه وزرات ارشاد هم انتقادم به دولت حاضر نیست، چون آنچه که توسط وزارت ارشاد بر موسیقی گذشت، مختص این دولت نیست. در تمام دوران، کم و بیش اتفاقاتی نظیر این دوره را شاهد بوده ایم. تمام انتقادهای من متوجه دولت نیست، به جریانی مثل وزارت ارشاد و اداره فرهنگ است که در قبال موسیقی به وظایف وتعهداتشان، پایبند باشد، وظایفی از قبیل اشاعه موسیقی، حفظ ارکسترهای دولتی و همکاری با آنها و گوش دادن به صحبتهای اهالی موسیقی. من در آن جشن به بی توجهی وزارت ارشاد در مقابل صحبت های استاد حسین علیزاده گلایه کردم، وزرات ارشاد باید در مقابل صحبتهای این بزرگ پاسخگو باشد. ایشان در مصاحبه ای گفتند، دلجویی کافی نیست ، باید عذر خواهی کنند از اهالی موسیقی. مدیر هنر باید برای آن بجنگد ، نه اینکه بخواهد اوضاع را کنترل کند.
 

• * یکی از نکات جالب توجه در این مراسم تقدیر حضور همزمان اهالی ژانرهای مختلف موسیقی بودیم، از بزرگانی همچون آقای شهیدی گرفته تا نوازنده های جوان موسیقی پاپ، این مساله را چطور دیدید؟

این که به موسیقی بصورت واحد نگاه کنیم، اتفاق خوبی است، فصل مشترکی میان تمام این افراد وجود دارد که آن موسیقی است، موسیقی با گرایشهای گوناگون. من در میان چهره هایی که در موسیقی پاپ ، خیلی ها را دیدم که در ارکسترهای مثل ارکستر سمفونیک و ارکستر های غیر پاپ حضور دارند. من به دلیل کار موسیقی فیلم دوستان زیادی دارم که در موسیقی پاپ فعالیت میکنند. این ها خیلی از هم دور نیستند، خیلی از این نوازنده ها و آهنگسازان در هنرستان موسیقی و دانشگاه درس خوانده اند. روشنفکر موسیقی باید از گونه های مخلتف آن آگاه باشد و نسبت به جریانات بی تفاوت نباشد و به دیگر اندیشان به چشم رقیب نگاه نکند. اگر وجه مشترک تمامی اینان، تفکر، زیبایی و اصالت باشد به هدف میرسد.
 

• * بهرحال رقابت که وجود دارد...

نه به نظر من رقابتی بین انواع موسیقی وجود ندارد، خیلی ها می توانند هم موسیقی سنتی ایرانی، هم موسیقی پاپ و هم انواع دیگر موسیقی را دوست داشته باشند و مخاطب همه این موسیقی ها باشند. خود من هم موسیقی کلاسیک گوش میدهم هم نیوایج و هم موسیقی پاپ و سنتی و هیچ وقت احساس نمیکنم اگر موسیقی پاپ گوش میدهم ضربه ای سلیقه موسیقی سنتی یا کلاسیک‌ام وارد میکنم، انواع موسیقی رقیب یکدیگر نیستند.
 

• * شما برنده جایزه بهترین آهنگساز موسیقی ایرانی از نگاه مردمی شدید، تفاوت جایزه گرفتن از مردمی و کارشناسی چیست؟

نگاه کارشناسانه نگاه دقیق تر و موشکافانه تری است و به اجزا با دقت بیشتری نگریسته میشود، در بخش مردمی، اقبال عمومی بیشتر توجه میشود، این دو با هم تفاوت دارند و قطعا دو جایزه متفاوت است.
 

• * کدام را ارزشمندتر است؟

در نگاه استقبال عمومی و مردمی، کسب جایزه تابع شرایط خاصی است، این که یک اثر کی و چگونه عرضه شود، رابطه نزدیکی با روحیه اجتماعی مخاطب داشته باشد، خوب ارائه شده باشد، و عواملی از این دست باعث اقبال یک اثر در میان مردم است، یک روز دیگر هم اثر دیگری را انتخاب میکنند و ممکن است اثر قبلی را فراموش کنند. من خیلی معتقد به ارزشگذاری های اینچنینی نیستم، فقط معتقدم وقتی هم نوع من از چیزخوبی خوشحال شود، خودم هم از آن خوشحال میشوم و این مختص به موسیقی نیست، یک موضوع انسانیست. گاهی وقت ها ممکن است چیزی انسان را خوشحال کند که خیلی به نفعش هم نباشد، به عنوان مثال اگر به یک کودک شکلات بدهیم، شاید برایش خوب نباشد اما قطعا خوشحال میشود. من نمیخواهم بگویم رای مردم در این گونه نظرسنجی هایی مثل مثال کودک و شکلات است، اما این رای ، نسبی است، همانطور که آرای کارشناسان هم نسبی است.
 

• * اما به هر حال برخی مترها در این بین حضور دارند.

یک کارشناس هم مترهایی دارد که این مترها هم نسبی هستند. درمسابقات ورزشی کسی که امتیاز بیشتری کسب کند برنده میشود ولی درهنر، به واسطه سلیقه یک اثر یا فرد انتخاب میشود، و این قطعا شکل مطلق ندارد. نگاه سنتی و کلاسیک هم نمیتواند مطلق باشد . در یک نظرسنجی ممکن است خیلی از افرادی که نظرشان پرسیده شده ، تمام آثار را نشنیده باشند و یا ممکن است من خواننده ای را دوست داشته باشم و این دوست داشتن و علاقه سمپاتیک باشد. یعنی علاقه ای مضاعف بر موسیقی و اگر از من خواسته شود در نظرسنجی شرکت کنم، علی رغم این که کارشناس هستم ولی این رابطه بروند رای و نظرمن تاثیر میگذارد. تمام داوری ها در جشنواره های دنیا ، نسبی است و ما اشتباه میکنیم اگر فکر کنیم که اول یا آخر شدن ما امری مطلق است .اگرمطلق بود سر داور داشت که حکم مطلق بدهد ولی اینجا مشورتی است. من در جشنواره های زیادی برنده شده ام و در جشنواره های زیادی هم برنده نشده ام. آن زمان که جایزه ای نبردم به کسی انتقاد نکردم و اگر هم جایزه ای بردم تصور نکردم که برنده مطلق هستم. به نظر من در هنر همه چیز نسبی است. جایزه هنری، حق نیست، یک امتیاز است.