موسیقی ما - شوالیه آواز ایران شامگاه گذشته در کنسرتش گفت: این روزها اتفاقاتی افتاده که مردم خوشحال‌تر هستند. شادی و امید در چهره و دل‌های مردم موج می‌زند و شوری به دل مردم آمده است.

صندلی‌های سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی، شامگاه 17 تیر، میزبان مخاطبانی بود که برای آغاز همسرایی سازها و شنیدن موسیقی ایرانی لحظه‌شماری می‌کردند. صحنه اجرا مزین به چند شمع و نمایی از قونیه است و اشعار پارسی هم در جای جای صحنه به چشم می‌خورد.

ناظری پا به صحنه گذاشت و گفت: امشب مروری بر آثار گذشته خواهیم داشت. البته همیشه شهرام ناظری را با طرح‌ها و ایده‌های نو می‌شناسند اما چند سالی بود که تقاضا برای مرور این آثار زیاد بود.

او ادامه داد: امشب قطعات خاطره‌انگیزی را خواهید شنید که شاید با آن‌ها زندگی کرده‌اید و امیدوارم شب خوبی فراهم کنیم.

سپس ناظری سه‌تارش را به دست گرفت و نواخت.

قطعه «حلاج» با کلامی از شفیعی کدکنی در راست‌پنجگاه نواخته شد و فضا برای همنوازی گروه آغاز شد.

سازها با یکدیگر همنوایی می‌کنند و ناظری می‌خواند:

گر بی دل و بی دستم وز عشق تو پابستم پس بند که بشکستم آهسته که سرمستم

نوی سازها به اوج می‌رود:

ای می بترم از تو من باده ترم از تو پرجوش‌ترم از تو آهسته که سرمستم
....
نوبت ساز و آواز است و در حالی که تشویق‌های حاضران بالا می‌گیرد، ناظری می‌خواند:

بازآ بازآ هرآنچه هستی بازآ گر کافر و گر بت پرستی بازآ این درگه ما درگه نومیدی نیست صدبار اگر توبه شکستی بازآ

ساز و آواز مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته و دوباره همنوازی شروع می‌شود:

ای لولیان ای لولیان دیوانه شو دیوانه شو
....
ناظری در ادامه گفت: از توجه شما سپاسگزارم. شب را ادامه می‌دهیم تا ببینیم به کجا می‌رسیم. شب دراز است و قلندر بیدار.

نوبت بیات اصفهان است. کمانچه، کمانچه آلتو، عود، دف، تنبک، تار و سه‌تار خوب از پس همنوایی با یکدیگر بر می‌آیند.

دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن چون خموشان بی‌گنه روی بر آسمان نکن
....
سپس شهرام ناظری گفت: بخش بعدی اجرا به قطعاتی اختصاص دارد که شما با آن‌ها خاطره دارید.

او دوباره سه‌تارش را به دست گرفت و نواخت. همان قطعه‌ای را که می‌گوید:

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها که عشق آسان نمود اول ولی افتاده مشکل‌ها

در هنگام اجرای این قطعه دف شهریار نظری خودنمایی زیادی کرد و حاضران به آرامی همخوانی کردند.

پس از پایان این قطعه ناظری بدون هیچ تاملی «اندک اندک جمع مستان می‌رسند» را خواند.

اما دیگر نوبت بخش کردی اجرا رسیده بود و در حالی که صابر نظرگاهی و شهرام محمدی برای نواختن دیوان آماده می‌شدند، ناظری در سخنانی گفت: چند قطعه را از موسیقی مناطق "کرد" برایتان انتخاب کرده‌ایم. آهنگ‌های کردی شور و حس خاصی دارند و قوی و پرتحرک‌اند.

او افزود: در فرهنگ کرد رزم و بزم در کنار هم‌اند. شاید ببینید که مثلا 2 هزار نفر کرد در حالی که تفنگ به دست دارند، می‌رقصند.

ناظری با حالت مزاح‌گونه‌ای گفت: در این سه‌شب که قطعات کردی اجرا کردیم، شادی مردم به حدی بود که من وحشت کردم از اینکه سقف پایین بیاید، اما به هر حال این روزها اتفاقاتی افتاده که مردم خوشحال‌ترند. در این شب‌ها شادی زیادی از شما به ما رسید و من در حین اجرای این قطعات کردی نفهمیدم چه کسی می‌خواند و چه کسی می‌زند؟

شوالیه آواز ایران افزود: همه شادی کردند و اولین باری بود که اینقدر شور می‌دیدم.

سپس قطعاتی از مقام‌های شکاک از کرمانشاه و سنندج اجرا شد و حاضران را تا حد زیای به وجد آورد و مخاطبان با تشویق کردن و گاهی کل کشیدن گروه را همراهی می‌کردند. شدت تشویق‌ها به حدی بود که ناظری با دست اشاره می‌کرد، صدای موسیقی را نمی‌شنود و از حاضران خواست آرام‌تر تشویق کنند.

پس ازپایان قطعات کردی، این هنرمند پیشکسوت خطاب به حاضران گفت: شما باید می‌آمدید روی صحنه و ما می‌آمدیم جای شما! این همه شور شما را که البته خیلی هم زیباست نمی‌توانم کنترل کنم.

با درخواست‌های پی در پی مخاطبان، قطعه «یک شب آتش در نیستان می‌فتاد» به عنوان قطعه بیز اجرا شد و شب خاطره‌انگیز شهرام ناظری به پایان رسید.

صابر نظرگاهی(تار، سه‌تار، دیوان)، شهرام محمدی(دیوان، سه‌تار، دف)، بابک غسالی(عود)، نگار خارکن(کمانچه‌آلتو)، شهریار نظری(دف)، راشد باباشهابی(کمانچه) و فرهاد صفری(تنبک، باژنگ) در این اجرا هنرنمایی کردند.