موسیقی ما – وحید لشکری: «نیلوفر لاری پور» فارغ از دنیای ترانه و موسیقی طرفدار جدی فوتبال است و در حد یک کارشناس طراز اول می تواند مسائل این ورزش پرطرفدار را نقد و تحلیل کند. بازی سرنوشت ساز تیم ملی فوتبال ایران با کره جنوبی بهانه خوبی بود تا نیلوفر لاری پور در یک گفتگوی تمام فوتبالی با سایت«موسیقی ما» علاوه بر انتقادات جدی نسبت به وضعیت فوتبال ایران پیش بینی خود از بازی با کره جنوبی و صعود به جام جهانی را هم مطرح کند:
 

• *به نظر شما عملکرد تیم ملی در این بازی ها تا الان قابل قبول بوده است؟

من در مورد عملکرد تیم ملی در هیچ زمانی نمی توانم اظهار نظر کنم چون ما کلا مردم تیمی نیستیم. اگر هم بردیم یا با یک سری خلاقیت های شخصی و یا با شانس و اقبال بوده است. من تیم ملی فوتبال را از زمان مرحوم«دهداری» به یاد دارم و آن موقع به نظرم اوج تیم بودن را واقعا شاهد بودیم ولی همیشه یک سری حرف و حدیث ها بوده و هست. حقیقتا عملکرد این تیم رضایت بخش نبود ولی امیدواریم که در آخرین بازی شاهد اتفاقات خوب باشیم.
 

• *پیش بینی شما از بازی با کره جنوبی چیست؟

در هیچ شرایطی نمی توان برای فوتبال پیش بینی کرد حتی زمانی که یک تیم منسجم و تعریف شده قصد رقابت دارد. تیم ما هر زمان که احساسی بازی کرده اتفاق خوبی رخ داده و البته باید بگویم احساسات گاهی هم کار دست تیم ما داده است . به خصوص الان که حرف های بی اساس سرمربی کره جنوبی انگیزه ما برای قدرت نمایی را دوچندان کرده است و مملکت هم که این روزها در دوره اوج شادی به سر می برد و همین موارد احتمال برد در این دیدار را زیاد کرده است. امیدوارم یک برد قاطع داشته باشیم یعنی شبیه همان برد شش بر دو که سال 96 کسب کردیم ! باید به گونه ای ببریم که هر تیمی به خود اجازه ندهد در مورد ما اظهار نظر کند و نتیجه نبرد باید در زمین مشخص شود. این روزها حال تیم ملی خوب است و انشالله پس از این بازی یک جشن دیگر هم در کشور خواهیم داشت.
 

• *در مورد جنگ روانی سرمربی کره جنوبی چه نظری دارید؟

مربی های بزرگی نظیر«ژوزه مورینیو» هستند که این حرف ها را همیشه می زنند. مربی کره جنوبی نمی داند که جنگ روانی را نباید با ایرانی ها شروع می کرد. آغاز این جنگ ها با ما ایرانی ها اشتباه بزرگی است چون ما خیلی درگیر می شویم که یک اتفاق خوب رقم بزنیم. اصولا هم در این نبردها ما موفق بوده ایم نظیر بازی مقدماتی جام جهانی 98 که ما ابتدا به قطر باختیم و همه نا امید شده بودند ولی در یک اتفاق حیرت انگیز استرالیا را بردیم و راهی فرانسه شدیم. الان هم امیدوارم تکلیف روشن شود که این استرس های اما و اگر به پایان برسد.
 

• *با توجه به همین اما و اگرها فکر می کنید به جام جهانی برویم؟

من فکر نمی کنم بلکه امیدوارم به جام جهانی برویم. ببینید با رفتن تیم ما اتفاق خاصی رخ نمی دهد چون یا با یکی دو برد حذف می شویم یا نهایت قرار است یک معجزه در حد یونان جام ملت های اروپا رخ بدهد که این مورد آخر کمی بعید است. این رفتن به جام جهانی و تزریق روحیه شادی به جامعه خیلی مهمتر است. این شادی مورد نیاز این روزهای همه مردم است و با صعود به برزیل مردم می توانند چند روزی از دغدغه های همیشگی خود جدا بشوند. تا وقتی که وضعیت فوتبال ما به همین شکل باشد حضور در جام جهانی چیزی را عوض نمی کند. این مثل اسکار گرفتن آقای «اصغر فرهادی» است که چند سال دیگر می خواهیم بگوییم اسکار گرفتیم اما پس از آن کاری نکردیم. ما هیچ وقت پایه های درستی نداشتیم خصوصا در ورزش. زمانی که ورزش و هنر و سینما و ... با سیاست ترکیب بشود طبیعتا نتیجه خوبی را عاید افراد حاضر در آنها نمی کند. منظورم این است که همه باید در سیاست حضور داشته باشند ولی اینکه سیاست در این اتفاقات حضور داشته باشد بازخوردهای خوبی نخواهد داشت. اگر هم به جام جهانی برویم همه را فارغ از هر رنگی خوشحال می کند البته بگذریم از اینکه تیم ملی الان آبی است !
 

• *بهترین و بدترین خاطره شما از بازیهای مقدماتی جام جهانی کدام است؟

بهترین خاطره صرفا فوتبالی که نه بلکه بهترین خاطره فراموش نشدنی ملت ایران همان بازی استرالیا است. اولین بار که من به شخصه با توجه به سن خودم آن زمان شادی و هیجان جمعی را تجربه می کردم و حس عجیبی که هنوز هم نتوانسته ام اسمی برای آن پیدا کنم. من قشنگ ترین صحنه آن بازی را پاس«علی دایی» می دانم چون از گل «خداداد عزیزی» زیباتر بود و هر بار که می بینم برایم اتفاق جدیدی را تداعی می کند. بدترین هم زیاد است ولی یکی از تلخ ترین آنها بازی پلی آف جام جهانی2002 با ایرلند بود که «یحیی گل محمدی» به آن تیم گل زد ولی می دانستیم که این گل هیچ اتفاقی را برای ما به دنبال نخواهد داشت. بدترین اتفاق این دوره هم خداحافظی«سید مهدی رحمتی» از تیم ملی بود و من نمی گویم چه کسی مقصر است چون در جریان اصل ماجرا نیستم. ولی حضور رحمتی یک اتفاق خوب برای تیم ملی بود و امیدوارم در این بازی سرنوشت ساز از سمت دروازه کمتر تهدید بشویم.


*سوال بعدی من در مورد تیمی است که طرفدار آن هستید ولی پاسخ آن را قبلا و غیر مستقیم بیان کردید !
بله من طرفدار «استقلال تهران» هستم و اصلا شک نکنید!
 

• *و یک جمله خطاب به بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران؟

«با هم دوست باشید» و اجازه ندهید اختلاف نظرهای شخصی باعث سرافکندگی یک کشور بشود.