موسیقی ما – بهمن بابازاده: احسان خواجه‌امیری آخرین سانس از سری اجرای های پائیزی خود را روی صحنه برد. این خواننده شب گذشته در حالی در سالن همایش های برج میلاد روی صحنه رفت که مسئولین و برگزار کنندگان برنامه، در فاصله یک روز مانده به روز تولد این خواننده، او را غافلگیر کردند و جشن کوچک و خودمانی‌ای را برای او ترتیب دادند و با پخش ویدئویی پر‌هیجان در سالن، حاضرین را نیز در این شادی سهیم کردند. سکانس‌هایی از آخرین اجرای پائیزی «احسان خواجه امیری» در برج میلاد را می خوانید:

* سکانس اول: محوطه برج میلاد - آهای بارون پائیزی!
حق دارند خوب! اولین باران پائیزی دقیقا همزمان با سانس اول کنسرت در تهران شروع به باریدن کرد و محوطه برج میلاد هم که جان می‌دهد برای پیاده‌روی‌های دونفره، ... حالا با این شرایط کنسرتی هم قرار است ظاهرا برگزار شود! خانم مسئول پیج‌کردن مردم، در هر دقیقه چندبار «از حاضرین و مراجعین جهت حضور در برنامه کنسرت آقای احسان خواجه امیری» خواهش و التماس می‌کند که «جهت شروع برنامه» به سالن همایش‌ها بروند. ایشان چند باری هم تذکر می دهند که «برنامه در حال شروع شدن است»، اما جماعت، حسابی خوش اند و از آنجایی که عادت دارند به شروع کنسرت ها با نزدیک یک ساعت تاخیر، دیگر این بازی ها برایشان تکراری است. آنها زیر باران خوش اند و احتمالا زیر لب می خوانند :«آهای بارون پائیزی...!»

* سکانس دوم: سالن همایش ها – کجایی پس احسان؟!
به قول آقای درشت اندام و سبیلوی طبقه دوم سالن که مزه پراکنی هایش، حسابی مردم را سرگرم کرده: «کجایی پس احسان؟! ساعت بیست دقیقه به هفت شد!» جماعت باران خورده هم که خوشحال و سرمست، از مزه پراکنی های این آقا لذت می برند! محبوبیت ایشان به جایی رسیده که همه سرها در طبقه همکف رو به  بالاست و او را نگاه می کنند تا آدم یاد قهرمانان فیلم فارسی‌ها که بعد از جلب توجه، کلاه از سر بر می داشتند و با ابروهایی در هم، برای همه دست تکان می دادند، بیفتد!

* سکانس سوم: استیج – صندلی گردون
سرانجام پرده‌ها کنار می روند و ملودی «تقدیر» با هنرنمایی گروه اجرا می شود. یک نفر روی صندلی پشت به جمعیت نشسته و به محض شروع «وکال» با یک حرکت چرخشی، رو به حاضرین می شود و شروع به خواندن می کند. Opening ای ساده و شیک که بدون هیچ دلیلی «برونو مارس» (یا به قول یکی از دوستان تهیه کننده «برونو مارک!») را در ذهن همه تداعی می کند. احسان خواجه امیری مثل همیشه لباس های رسمی و ظاهری مردانه دارد و بعد از سلام و عرض ادب، سراغ ادامه برنامه اش می رود. قطعاتش را یکی پس از دیگری اجرا می کند و در بین قطعات هم سعی دارد از خالقان آثارش تقدیر کند. این خواننده 7 بار از «روزبه بمانی»، پنج بار از «علیرضا افکاری»، دوبار از «افشین یداللهی»، دو بار از «مهرداد نصرتی» و یک بار از «حسین غیاثی» تشکر و تقدیر می کند. در ادامه گزارش شما شاهد و ناظر میزان و تعداد تشکرهای خواجه امیری از اعضای گروهش نیز خواهید بود.

* سکانس چهارم: سالن – بیا شمعا رو فوت کن!
همه ساکتند و احسان خواجه امیری همین طور در حال بازی با گوشی خود است. گدر یک لحظه همه چراغها خاموش می شوند و بدون مقدمه ویدئویی جالب از کودکی های احسان خواجه امیری پحش می شود. صدای جاودان استاد «محمد نوری» و قطعه معروف «تولد» استاد روی تصاویر استاد ایرج که احسان را در آغوش گرفته، صحنه های بکر و ویژه ای را در پی دارد. ملت چیزی نمانده که از شدت هیجان صندلی ها را بکنند ولی به جای این کار به صورت یکصدا و با تک خوانی آقای سبیلوی طبقه بالا (که به خوبی مشخص است به صورت کاملا خودجوش آن بالا معرکه به پا کرده)، «تولد، تولد، تولدت مبارک...» را می خوانند و احسان که غافلگیر شده حرفی برای گفتن ندارد و ساکت شده. بعد از دقایقی بالاخره خودش را پیدا می کند و از همه بابت این غافلگیری تشکر می کند و زیر چشمی، به تهیه کننده های برنامه هم نگاهی می اندازد و خدا می داند در دلش به آنها چه می گوید.

* سکانس پنجم: استیج – معرکه نوازنده ها!
قطعه «دریا» و اواخر آن، بهترین مجال برای هنرنمایی و تک نوازی اعضای ارکستر احسان خواجه امیری است. این اتفاق با سلو نوازی ویژه همایون نصیری آغاز می شود و «احسان نی زن» نیز با ریتم کردی و پرشور ویلن اش، همه حاضران در سالن را به زادگاهش پرت می کند. «هومن غفاری» بالاخره بخاطر تک نوازی اش، از «instagram » اش بیرون می آید و سالن را به هوا میبرد. راستی خیلی دل و جرات می خواهد که یک نفر وسط برنامه ای با این میزان استرس و هیجان، از پشت درامز اش، وسط برنامه از خودش و سالن عکس بگیرد و روی صفحه شخصی اش share کند! نوبت به امید حجت و هومن غفاری می رسد که هنرشان را به رخ بکشند و در انتها نیز گروه بادی و محمد کاظمی تک نوازی می کنند. احسان خواجه امیری که ساکت در گوشه ای از سالن ایستاده، بعد از هنرنمایی گروهش فقط یک جمله می گوید: «قطعا لقب بهرین ارکستر، فقط لایق این گروه است» و بعد هم گیر می دهد به سبیل های «محمد کاظمی» و ظاهر او را با بازیگر یکی از سریال های شبکه های ماهواره ای مقایسه می کند. این موضوع با استقبال حاضرین رو به رو می شود تا احسان بگوید: «پس معلوم شد هیچکس ماهواره نمی بیند!»

* سکانس ششم: ال ای دی- از ما انتقاد کنید!
موسسه «آوای هنر» به مدیریت آقای «محمد جلیل پور» برگزار کننده برنامه است و در فواصل برنامه چند باری روی ال ای دی های سالن جمله «از ما انتقاد کنید» نقش می بندد. ظاهرا تیم برگزار کننده علاقه زیادی به تقد خودشان و این برنامه از سوی حاضرین دارند. اما قطعا به جز تاخیر 40 دقیقه ای در شروع برنامه نقص خاصی را نمی توان به آنها نسبت داد. این هم انتقاد!


* سکانس آخر: سالن – تیرخلاص!
مثل اکثر برنامه های این خواننده، قطعاتی چون لحظه، سلام آخر، احساس آرامش، خوشبختی و ... از آثار پرطرفدار این خواننده بودند. انتهای برنامه کامل و مسلط خواجه امیری با قطعه «احساس آرامش» بود که حاضرین در سالن، محل برگزاری برنامه را با انرژی تمام ترک کردند. در حالی که حاضرین در حال ترک سالن برنامه بودند، گروه و برگزار کنندگان برنامه جشن تولدی را برای این خواننده در بک استیج تدارک دیده بودند تا این خواننده با انرژی تمام برای سانس آخر کنسرت اش آماده شود. هیچکس هم از خودش نپرسید دلیل اصلی حضور جناب «نبی» (از مدیران ارشد فدراسیون فوتبال) در ردیف اول سالن در سانس آخر چه بود و چرا ایشان در اواسط برنامه، سالن را ترک کردند. لذت و انرژی کنسرت به قدری بالا بود که کسی حواسش به فوتبال و صدرنشینی پرسپولیس بعد از بالغ بر 100 هفته نبود! این هم تیر خلاص...