موسیقی ما - تحلیلگران موسیقی در رابطه با شوبرت می گویند «زندگی کرد، سختی کشید و مرد.» ظاهرا او آنقدر در زندگی درگیر گرفتاری و رنج بود که هرگز طعم خوشبختی را نچشید و شاید هیچ وقت خود متوجه رنج و محنتی که میکشید نبود و از همه تاسفبارتر آن بود که این هنرمند مثل بسیاری از نوابغ دیگر خیلی زود در سن 31 سالگی از دنیا رفت.
او به هیچ چیز بجز موسیقی نمیاندیشید و اصلا وقت اندیشیدن به غیر موسیقی را نداشت. او را اولین استاد مسلم آواز رمانتیک مینامند و اولین موسیقیدان بزرگی بود که بر خلاف پیشینیان هیچ سمت رسمی در دربار، کلیسا و... نداشت و هرگز نه نوازنده مشهوری شد و نه رهبر ارکستر نام آور. او اولین موسیقیدانی بود که تمام درآمد خود را از راه ساخت موسیقی بدست آورد، چرا که خود معتقد بود برای هیچ کاری جز موسیقی ساخته نشده است.
سمفونی شماره نه شوبرت که در دو ماژور اجرا میشود، به عقیده اغلب منتقدان موسیقی در اندازههای اروئیکای بتهوون می باشد.
شوبرت در 31 ژانویه سال 1797 در وین متولد شد. پدر او یک آموزگار مدرسه با در آمد متوسط بود و شوبرت دوازدهمین فرزند این خانواده. وی در 7 سالگی برای تحصیل موسیقی نزد یک معلم موسیقی خوب فرستاده شد. معلم موسیقیاش همواره متعجب از استعداد بی حد و اندازه شوبرت بود و اغلب می گفت «هر آنچه میخواهم به او آموزش دهم میداند، لذا بیشتر با هم صحبت میکنیم و من با حیرت او را مینگرم.»
او در سن 11 سالگی به عنوان خواننده گروه کر در یک کلیسا مشغول شد و در عوض بورسیه تحصیل در آکادمی سلطنتی را بدست آورد. در آنجا درس میخواند و مجبور بود روزانه چند ساعت در ارکستر محصلین کارهایی از هایدن و موتسارت را بنوازند. معلم پیانو او در آکادمی معتقد بود که شوبرت نوازندگی پیانو را از خدایان یاد گرفته است.
منبع: گفتگوی هارمونیک
افزودن یک دیدگاه جدید