نظری که شما قصد پاسخ دادن به آن را دارید وجود ندارد.
مراسم بزرگداشت احمد پژمان در تالار وحدت برگزار شد؛
رونمایی از سرزمین کهنِ پژمان در روز بزرگداشتاش
موسیقی ما - فرزان صوفی: عصر روز دوشنبه طی مراسمی در تالار وحدت که به همت دوستان و شاگردان «احمد پژمان» برگزار شد، از این استاد بزرگ موسیقی تجلیل شد.
در این برنامه که با اجرای «حمیدرضا دیبازر» همراه بود بسیاری از چهرههای فرهنگی و هنری چون «فرهاد فخرالدینی»، «بهمن فرمانآرا»، «فخرالدین فخرالدینی»، «کمال تبریزی»، «هوشنگ کامکار»، «محمد اسماعیلی»، «مصطفی کمال پورتراب»، «وارتان ساهاکیان»، «حسن ریاحی»، «هانیبال یوسف»، «فردین خلعتبری»، «شهرام توکلی»، «علیاکبر قربانی»، «ناصر چشمآذر»، «علی تفرشی» و... حضور داشتند.
دیبازر در این برنامه تأکید کرد: «وقتی موضوع برگزاری این مراسم را با استاد پژمان درمیان گذاشتیم، ایشان در صورتی موافقت کردند که برنامه بدون حمایت هیچ نهادی برگزار شود و ما بعد از سه ماه توانستیم برنامه را در سالنی برگزار کنیم که با یکی از آثار ایشان افتتاح شده است».
در ابتدای برنامه «فرهاد فخرالدینی»، یکی دیگر از اساتید و پیشکسوتان موسیقی به روی سن آمد و با اذعان به این موضوع که معمولا سخنرانی درباره کسی را قبول نمیکند اما به پژمان نمیتوان نه گفت سخنان خود را آغاز کرد: «سال 1340 توسط «تیمور پورتراب» با پژمان آشنا شدم و این رابطه بهقدری صمیمی شد که بعدها به قول پژمان تبدیل به سه تفنگدار شدیم. در همان دوران بود که پژمان با دریافت یک بورسیه تحصیلی به وین رفت و به موفقیتهای خوبی هم دست یافت».
رهبر سابقِ ارکستر ملیِ سابق تبحر پژمان را در موسیقی جهانی نیز ستود و از همکاری او با ارکسترهای اروپایی و آمریکایی گفت. او در آخر سخنان خود از سال 1356 و زمانی که پژمان برای تحصیل در مقطع دکتری و در رشته موسیقی الکترونیک راهی آمریکا شده بود گفت و حس وطندوستی او را ستود: «پژمان بعد از رفتنش از ایران به دلیل جذابیتی که این سرزمین و همچنین خانوادهاش برایش دارند، دوباره به ایران بازگشت. امیدوارم همیشه با خلق آثار زیبا مردم را شاد کند تا مثل همیشه از کارهایش لذت ببریم».
در ادامه گروهی به رهبری «محمدرضا فیاض» به روی صحنه آمدند و قسمتهایی از موسیقی «عیاران»، ساخته «احمد پژمان» را اجرا کردند.
حین این مراسم با «علی رهبری»، موزیسین بینالمللی هم در ترکیه ارتباطی برقرار شد که سخنان کوتاهی را راجع به پژمان عنوان کرد و اجرای یک اثر ارکسترال از آثار «احمد پژمان» را هر چند با کیفیت نامطلوب تلفنی، به صورت زنده در کشور ترکیه تقدیم به ایشان کرد.
در پارت اول برنامه بخشهایی از فیلمهای «بورکافور، عطر یاس»، «شازده احتجاب» و «یه بوس کوچولو» به کارگردانی «بهمن فرمانآرا» و موسیقی «احمد پژمان» نمایش داده شد که به واسطه آن فرمانآرا پشت تریبون آمد و از آشناییاش با «احمد پژمان» گفت: «آشنایی من با پژمان بعد از پایان فیلمبرداری «شازده احتجاب» که به دنبال شخصی برای ساخت موسیقی آن بودم اتفاق افتاد. در آن دوران «احمدرضا احمدی» صفحهای را به من داد که از اشعار نیما با موسیقی پژمان پُر شده بود. زمانی که آن را گوش کردم به وجد آمدم چون هر قطعه آن، کاملا حس و حال و معنای کلامی آن شعر را به موسیقی تبدیل کرده بود».
«بهمن فرمانآرا» در ادامه گفت: «آدرس او را گرفتم و به منزلش رفتم اما اولین جملهای که پژمان در مقابل این پیشنهاد گفت این بود که من تابحال این کار را انجام ندادهام و چیزی در موردش نمیدانم. من هم گفتم من میدانم چه میخواهم».
فرمانآرار از خلوص و صداقت پژمان گفت که آن زمان به راحتی به این موضوع اقرار کرده اما در این دوره از زبان هیچکدام از جوانهایی که به صورت کیلویی برای سریالها موسیقی میسازند چنین جملهای را نمیشنویم!
این کارگردان درباره موسیقیِ فیلمهایش گفت: «خاک آشنا تنها فیلمی از من است که پژمان آهنگساز آن نبوده آن هم به این دلیل بود که در ایران حضور نداشت و خودش «کارن همایونفر» را معرفی کرد تا موسیقی آن فیلم را بنویسد».
او در انتهای سخنان خود گفت: «بسیار از دوستی با «احمد پژمان» خوشنودم و این ستایش دیرهنگام را به او و مادر بزرگوارش تبریک میگویم».
در بخش بعدی گروه کر تهران به رهبری «مهدی قاسمی» دو قطعه پژمان را که برای کر بدون همراهی ساخته شده بود با نامهای «ای یار» و «آئینه» اجرا کردند. در انتها، «احمد پژمان» از آنها تشکر کرد و گفت فکر نمیکردم کسی بتواند این قطعات سخت را به این صورت اجرا کند.
پخش کلیپ دوم بخش دیگری از این برنامه بود که با قسمتهایی از فیلمهای «بید مجنون» و «باران» به کارگردانی «مجید مجیدی» و آهنگسازی «احمد پژمان» همراه بود. بعد از آن به عنوان یک هدیه کوچک، از موسیقی سریال صد قسمتی «سرزمین کهن» به کارگردانی «کمال تبریزی» که ضبط موسیقی آن به تازگی در مسکو پایان یافته بود پرده برداری شد.
دیبازر در اواخر برنامه از ایجادِ امکانِ برگزاری یک مسابقه دو سالانه با نام «احمد پژمان» خبر داد که همانجا اجازه رسمی این کار را هم از «احمد پژمان» گرفت.
در آخر برنامه لوح تقدیری توسط «بهمن فرمانآرا»، به همراه تشویقهای ممتد مردم که همگی به پا خواسته بودند به «احمد پژمان» تقدیم شد و با ادامه یافتن این تشویقها پژمان پشت تریبون رفت و ضمن تشکر گفت: «امشب بهقدری عشق و علاقه در اینجا میبینم که نمیدانم چه بگویم و این برنامه یکی از بزرگترین تجربههای زندگی من است».
پژمان در ادامه گفت: «اولینبار که بعد از سه سال به ایران بازگشتم و در خیابانها راه رفتم گفتم که اینجا خانه من است. در واقع حس عجیبی که به واسطه آن خودم را مالک اینجا احساس کردم.» که این احساس با تشویقهای مردم پاسخ داده شد.
این آهنگساز در ادامه سخنانش درباره تجربه اپرانویسی وخاطراتی که در این زمینه داشت گفت: «اولینباری که به من گفتند میخواهیم یک اُپرا بنویسی وحشت کردم و گفتم که اصلا از اپرا بدم میآید، از آواز هم خوشم نمیآمد. به هر حال به کتابخانه دانشگاه رفتم و از آنجا درخواست پارتیتور اپرای «فالستاوِ» وِردی را کردم. در همان دوران بود که «لئونارد وستاین» برای ضبط یک اپرا به وین آمده بود. یکی از دوستان مصری من گفت که میتوانیم یواشکی به محل ضبط این اثر برویم. آن روز آنجا پر بود از خوانندگان معروف دنیا که جزو فراموش نشدنیترین خاطرات من است و برای من خیلی تأثیرگذار بود. بعد از آن به ایران آمدم و شروع به ساخت اپرا با زبان خودمان کردم. کمکم به این موضوع علاقهمند شدم و اپرای «دلاور سهند» را نوشتم که تقریبا یک اپرای درست و حسابی بود. در حال حاضر هم جز موسیقی فیلم «سرزمین کهن» که شنیدید مجموعهای را بر اساس اشعار «سهراب سپهری» و با همکاری ارکستر سمفونیک و گروه کر آماده دارم».
استاد پژمان یکی از افتخاراتش را اپرای ایران دانست که به همراه اثری از «باغچهبان» در مراسم افتاحیه همین سالن به اجرا درآمده است. او در انتهای سخنانش از مادر و همسر خود تشکر کرد و آنها را شانس بزرگ زندگی خود دانست. «احمد پژمان» همچنین درباره موسیقی ایرانی گفت: «با شنیدن موسیقی ایرانی خوب بیاختیار اشکم جاری میشود. نباید فکر کرد موسیقی ایرانی نیاز به اصلاح دارد بلکه این مجریان موسیقی ایرانی هستند که نیاز به اصلاح دارند و البته از نظر من باید یک همزیستی مسالمتآمیز در این زمینه به وجود بیاید».
در این برنامه که با اجرای «حمیدرضا دیبازر» همراه بود بسیاری از چهرههای فرهنگی و هنری چون «فرهاد فخرالدینی»، «بهمن فرمانآرا»، «فخرالدین فخرالدینی»، «کمال تبریزی»، «هوشنگ کامکار»، «محمد اسماعیلی»، «مصطفی کمال پورتراب»، «وارتان ساهاکیان»، «حسن ریاحی»، «هانیبال یوسف»، «فردین خلعتبری»، «شهرام توکلی»، «علیاکبر قربانی»، «ناصر چشمآذر»، «علی تفرشی» و... حضور داشتند.
دیبازر در این برنامه تأکید کرد: «وقتی موضوع برگزاری این مراسم را با استاد پژمان درمیان گذاشتیم، ایشان در صورتی موافقت کردند که برنامه بدون حمایت هیچ نهادی برگزار شود و ما بعد از سه ماه توانستیم برنامه را در سالنی برگزار کنیم که با یکی از آثار ایشان افتتاح شده است».
در ابتدای برنامه «فرهاد فخرالدینی»، یکی دیگر از اساتید و پیشکسوتان موسیقی به روی سن آمد و با اذعان به این موضوع که معمولا سخنرانی درباره کسی را قبول نمیکند اما به پژمان نمیتوان نه گفت سخنان خود را آغاز کرد: «سال 1340 توسط «تیمور پورتراب» با پژمان آشنا شدم و این رابطه بهقدری صمیمی شد که بعدها به قول پژمان تبدیل به سه تفنگدار شدیم. در همان دوران بود که پژمان با دریافت یک بورسیه تحصیلی به وین رفت و به موفقیتهای خوبی هم دست یافت».
رهبر سابقِ ارکستر ملیِ سابق تبحر پژمان را در موسیقی جهانی نیز ستود و از همکاری او با ارکسترهای اروپایی و آمریکایی گفت. او در آخر سخنان خود از سال 1356 و زمانی که پژمان برای تحصیل در مقطع دکتری و در رشته موسیقی الکترونیک راهی آمریکا شده بود گفت و حس وطندوستی او را ستود: «پژمان بعد از رفتنش از ایران به دلیل جذابیتی که این سرزمین و همچنین خانوادهاش برایش دارند، دوباره به ایران بازگشت. امیدوارم همیشه با خلق آثار زیبا مردم را شاد کند تا مثل همیشه از کارهایش لذت ببریم».
در ادامه گروهی به رهبری «محمدرضا فیاض» به روی صحنه آمدند و قسمتهایی از موسیقی «عیاران»، ساخته «احمد پژمان» را اجرا کردند.
حین این مراسم با «علی رهبری»، موزیسین بینالمللی هم در ترکیه ارتباطی برقرار شد که سخنان کوتاهی را راجع به پژمان عنوان کرد و اجرای یک اثر ارکسترال از آثار «احمد پژمان» را هر چند با کیفیت نامطلوب تلفنی، به صورت زنده در کشور ترکیه تقدیم به ایشان کرد.
در پارت اول برنامه بخشهایی از فیلمهای «بورکافور، عطر یاس»، «شازده احتجاب» و «یه بوس کوچولو» به کارگردانی «بهمن فرمانآرا» و موسیقی «احمد پژمان» نمایش داده شد که به واسطه آن فرمانآرا پشت تریبون آمد و از آشناییاش با «احمد پژمان» گفت: «آشنایی من با پژمان بعد از پایان فیلمبرداری «شازده احتجاب» که به دنبال شخصی برای ساخت موسیقی آن بودم اتفاق افتاد. در آن دوران «احمدرضا احمدی» صفحهای را به من داد که از اشعار نیما با موسیقی پژمان پُر شده بود. زمانی که آن را گوش کردم به وجد آمدم چون هر قطعه آن، کاملا حس و حال و معنای کلامی آن شعر را به موسیقی تبدیل کرده بود».
«بهمن فرمانآرا» در ادامه گفت: «آدرس او را گرفتم و به منزلش رفتم اما اولین جملهای که پژمان در مقابل این پیشنهاد گفت این بود که من تابحال این کار را انجام ندادهام و چیزی در موردش نمیدانم. من هم گفتم من میدانم چه میخواهم».
فرمانآرار از خلوص و صداقت پژمان گفت که آن زمان به راحتی به این موضوع اقرار کرده اما در این دوره از زبان هیچکدام از جوانهایی که به صورت کیلویی برای سریالها موسیقی میسازند چنین جملهای را نمیشنویم!
این کارگردان درباره موسیقیِ فیلمهایش گفت: «خاک آشنا تنها فیلمی از من است که پژمان آهنگساز آن نبوده آن هم به این دلیل بود که در ایران حضور نداشت و خودش «کارن همایونفر» را معرفی کرد تا موسیقی آن فیلم را بنویسد».
او در انتهای سخنان خود گفت: «بسیار از دوستی با «احمد پژمان» خوشنودم و این ستایش دیرهنگام را به او و مادر بزرگوارش تبریک میگویم».
در بخش بعدی گروه کر تهران به رهبری «مهدی قاسمی» دو قطعه پژمان را که برای کر بدون همراهی ساخته شده بود با نامهای «ای یار» و «آئینه» اجرا کردند. در انتها، «احمد پژمان» از آنها تشکر کرد و گفت فکر نمیکردم کسی بتواند این قطعات سخت را به این صورت اجرا کند.
پخش کلیپ دوم بخش دیگری از این برنامه بود که با قسمتهایی از فیلمهای «بید مجنون» و «باران» به کارگردانی «مجید مجیدی» و آهنگسازی «احمد پژمان» همراه بود. بعد از آن به عنوان یک هدیه کوچک، از موسیقی سریال صد قسمتی «سرزمین کهن» به کارگردانی «کمال تبریزی» که ضبط موسیقی آن به تازگی در مسکو پایان یافته بود پرده برداری شد.
دیبازر در اواخر برنامه از ایجادِ امکانِ برگزاری یک مسابقه دو سالانه با نام «احمد پژمان» خبر داد که همانجا اجازه رسمی این کار را هم از «احمد پژمان» گرفت.
در آخر برنامه لوح تقدیری توسط «بهمن فرمانآرا»، به همراه تشویقهای ممتد مردم که همگی به پا خواسته بودند به «احمد پژمان» تقدیم شد و با ادامه یافتن این تشویقها پژمان پشت تریبون رفت و ضمن تشکر گفت: «امشب بهقدری عشق و علاقه در اینجا میبینم که نمیدانم چه بگویم و این برنامه یکی از بزرگترین تجربههای زندگی من است».
پژمان در ادامه گفت: «اولینبار که بعد از سه سال به ایران بازگشتم و در خیابانها راه رفتم گفتم که اینجا خانه من است. در واقع حس عجیبی که به واسطه آن خودم را مالک اینجا احساس کردم.» که این احساس با تشویقهای مردم پاسخ داده شد.
این آهنگساز در ادامه سخنانش درباره تجربه اپرانویسی وخاطراتی که در این زمینه داشت گفت: «اولینباری که به من گفتند میخواهیم یک اُپرا بنویسی وحشت کردم و گفتم که اصلا از اپرا بدم میآید، از آواز هم خوشم نمیآمد. به هر حال به کتابخانه دانشگاه رفتم و از آنجا درخواست پارتیتور اپرای «فالستاوِ» وِردی را کردم. در همان دوران بود که «لئونارد وستاین» برای ضبط یک اپرا به وین آمده بود. یکی از دوستان مصری من گفت که میتوانیم یواشکی به محل ضبط این اثر برویم. آن روز آنجا پر بود از خوانندگان معروف دنیا که جزو فراموش نشدنیترین خاطرات من است و برای من خیلی تأثیرگذار بود. بعد از آن به ایران آمدم و شروع به ساخت اپرا با زبان خودمان کردم. کمکم به این موضوع علاقهمند شدم و اپرای «دلاور سهند» را نوشتم که تقریبا یک اپرای درست و حسابی بود. در حال حاضر هم جز موسیقی فیلم «سرزمین کهن» که شنیدید مجموعهای را بر اساس اشعار «سهراب سپهری» و با همکاری ارکستر سمفونیک و گروه کر آماده دارم».
استاد پژمان یکی از افتخاراتش را اپرای ایران دانست که به همراه اثری از «باغچهبان» در مراسم افتاحیه همین سالن به اجرا درآمده است. او در انتهای سخنانش از مادر و همسر خود تشکر کرد و آنها را شانس بزرگ زندگی خود دانست. «احمد پژمان» همچنین درباره موسیقی ایرانی گفت: «با شنیدن موسیقی ایرانی خوب بیاختیار اشکم جاری میشود. نباید فکر کرد موسیقی ایرانی نیاز به اصلاح دارد بلکه این مجریان موسیقی ایرانی هستند که نیاز به اصلاح دارند و البته از نظر من باید یک همزیستی مسالمتآمیز در این زمینه به وجود بیاید».
منبع:
اختصاصي سایت موسيقي ما
تاریخ انتشار : جمعه 3 آبان 1392 - 12:46
دیدگاهها
زنده باد استاد پژمان...
آفرین به گروه کر تهران <3 <3 <3
انشاالله که استاد همیشه خندان و سرحال باشن.
زنده باد استاد پژمان
ممنون موسیقی ما
MAS
افزودن یک دیدگاه جدید