موسیقی ما - رامین صدیقی، مدیر نشر موسیقی هرمس پس از گذراندن تجربه موفق فستیوال ادواری شب‌های بداهه‌نوازی پیانو (Show of Hands) در سال گذشته، امسال برای دومین بار این فستیوال بین‌المللی را این بار با موضوع تکنوازی سازهای زهی و زخمه‌ای و با حضور 12 هنرمند خارجی و ایرانی از 9 کشور مختلف دنیا، از ده تا پانزده شهریور در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌کند که به‌ دور از مرزبندی‌های سبک‌شناسی اما با موضوعی واحد، برنامه‌هایشان را برای علاقه‌مندان به موسیقی اجرا می‌کنند.
 
به همین مناسبت، ظهر امروز نشست مطبوعاتی با حضور سیدعباس سجادی (مدیر عامل بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران)، رامین صدیقی (مدیر نشر هرمس)، علی بوستان، حسام اینانلو و احمد نوروزی (مدیر شرکت تبلیغاتی کلیک)، در فرهنگسرای نیاوران برگزار و صحبت‌هایی پیرامون این اتفاق انجام شد.
 
رامین صدیقی با اشاره به هدف بلند مدتی که برای این فستیوال در نظر گرفته می‌گوید: «محوریت فستیوال کماکان بداهه‌نوازی است و سناریوی بلند مدتی را برای آن در نظر گرفته‌ام که دورنمای ده ساله دارد. هر چند که این‌گونه برنامه‌ریزی‌ها در ایران بعید به نظر می‌رسد اما من مسیرم را برای خودم مشخص کرده‌ام و قصد دارم به فرمت ایده‌آل بداهه که همان تریو است برسیم. می‌خواهم این فستیوال را سه سال به شکل سولو، سه سال به شکل دوئت، سه سال به صورت تریو و سال دهم را به شکل آزاد برگزار کنم.»
 
روز اول این فستیوال یعنی 10 شهریور با اجرای گلفام خیام و زوفیا بوروس که هر دو نوازنده گیتار هستند افتتاح می‌شود. بعد از آن، اولاش اوزدمیر با ساز باقلاما و حسام اینانلو با کمانچه دو اجرای روز 11 شهریور را به خود اختصاص داده‌اند. آنیا لخنر با ویلنسل و علی بوستان با شورانگیز اجراهای 12 شهریور و فرنک‌اسنت برگر با ساز گیتار و بیورن مه‌یر با گیتارباس روز 13 شهریور روی صحنه می‌روند. رنو‌گارسیا فوتس و ماتس آیلرتسن که هر دو نوازنده گیتار باس هستند روز 14 شهریور برنامه خود را اجرا می‌کنند و در آخر هم، یکی از اجراهای اختتامیه یعنی 15 شهریور به تونی اوورواتر با گیتارباس تعلق دارد و اجرای بعدی آن شب به عنوان سورپرایزی برای مخاطبان در نظر گرفته شده که در واقع تم فستیوال سال آینده را هم مشخص می‌کند.
 
صدیقی با اشاره به این موضوع که سال گذشته استقبال بسیار خوبی از دیگر بخش‌های این فستیوال به خصوص کارگاه‌های آموزشی به عمل آمد و در بعضی از آنها شاهد حضور چیزی حدود نود علاقه‌مند بودیم، امسال دو بخش دیگر به این فستیوال اضافه کرده‌اند و به این ترتیب علاوه بر هر شب دو اجرای اصلی، اکران فیلم‌های مستند موسیقی و هر روز یک کارگاه تخصصی، دو بخش معرفی یک استعداد جوان در قالب اجراهای Warmup و برنامه روزانه ملاقات خصوصی با هنرمندان (Speed Dating) نیز به این فستیوا اضافه شده و به این ترتیب شاهد 6 وورک شاپ، 4 فیلم و مستند، 12 کنسرت و 4 ملاقات با هنرمند خواهیم بود.
 
سید عباس سجادی هم در بخشی از این برنامه گفت: «خوشحالم که کار فرهنگی هرمس به شکل مستمر ادامه پیدا کرده و رامین صدیقی حرف از سال دهم این فستیوال می‌زند که با توجه به آنچه از او سراغ دارم، کار بعیدی به نظر نمی‌رسد. کار را به کاردان سپردن برای ما مغتنم است و به همین دلیل سعی کردیم در این برنامه فقط محل برگزاری نباشیم و خودمان هم در پیشبرد آن مشارکت کنیم. طبیعی است که با این وضع اقتصادی استرس زیادی به برگزارکنندگان وارد شود و فقط عشق به کار است که می‌تواند آن را تداوم ببخشد.»
 
علی بوستان که یکی از اجراهای این فستیوال را به خود اختصاص داده، با اشاره به این موضوع که انگیزه تنها دلیلی است که پدیده‌های شبیه به نشر موسیقی هرمس در این جامعه مشوش به شکل مستمر به کار خود ادامه می‌دهد گفت: «از روزهای ابتدایی هرمس در کنار رامین صدیقی بودم و می‌دانم با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم کرده تا به اینجا برسد. وضعیت بد اقتصادی چیز جدیدی برای مردمان ما نیست و همه با آن روبه‌رو شده‌ایم؛ من بیشتر نگران برادرم رامین بودم اما او وقتی هدفی را برای خود تعیین می‌کند، چیزی جلودارش نیست و فقط نفس عمل برایش اهمیت دارد. من به استمرار این فستیوال در نه سال آینده امید دارم و تنها چیزی که می‌دانم این است که  هر اتفاقی نیاز به جسارتی دارد که هرمس آن را دارد.»
 
حسام اینانلو هم که شب دیگری از این فستیوال را به خود اختصاص داده گفت: «رامین صدیقی جزء افرادی است که من برای بخش ویژه‌ای از او احترام قائلم و آن هم این‌که او با خودش رقابت می‌کند. رامین هم به لحاظ روحیه کاری و هم کیفیت کار بی‌رقیب است. سال گذشته به من پیشنهاد حضور در این فستیوال را داد اما در ادامه آنقدر شرایط معیشتی سخت شد که فکر می‌کردم این فستیوال باید کنسل شود اما به دلیل همان روحیه‌ای که اشاره کردم، ادامه یافت.»
 
حسام اینانلو در پاسخ به این سوال که هر دو شما هم وجه کلاسیک و ایرانی درآثارتان دارید و هم نگاهی به بخش مدرن، به این ترتیب شاهد کدام دیدگاه شما در این اجراها خواهیم بود؟ گفت: «می‌خوهم در این اجرا از دیدگاه ردیف دستگاهی دور باشم چون مخاطبم آمده تا چیز دیگری بشنود. سعی کردم جغرافیای موسیقایی‌ام را گسترده‌تر ببینم و به همین دلیل دستو زبانم، ردیف میرزا عبدالله نخواهد بود. سعی می‌کنم از المان‌هایی که در دستور کار این فستیوال قرار دارد، وام بگیرم.»
 
علی بوستان هم در پاسخ به همین سوال گفت: «موسیقی زبان مشترک مدرمان تمام دنیا است. هر موسیقی در هر فستیوالی با زبان ملیت خود شرکت می‌کند اما با آن زبان مشترک پیدا می‌کند. ایده این فستیوال بر اساس بداهه‌نوازی است و خیلی نمی‌توان بر اساس آهنگسازی پیش رفت همانطور که این موضوع درباره اتفاق برعکس آن هم صدق می‌کند، به همین دلیل ممکن است همه چیز در لحظه به سراغت بیاید. برای همین پیش‌بینی خاصی نمی‌توانم بکنم اما بدم نمی‌آید وجه ایرانی خودم را داشته باشم. باید دید چه پیش می‌آید که به ادعا تبدیل نشود.»
 
احمد نوروزی هم طرح با گلایه از اسپانسرینگ این گونه برنامه‌ها گفت: «من از برندهای ایرانی گلایه‌مندم  چراکه تمام اسپانسرهای ما برای این فستیوال، برندهای خارجی هستند. کاری که ما می‌کنیم برای مملکت خودمان است اما متأسفانه با هیچ یک از برندهای ایرانی به نتیجه نرسیدیم که جای بسی تأسف دارد.»