موسیقی ما - «در سراسر زندگی‌ام، طرفدار سرسخت قانون حمل اسلحه بودم؛ اما از فاجعه اخیر، ذهنیتم به‌کل درباره سلاح تغییر کرد!» این جملات متن توئیت کلیب کیتر؛ گیتاریست Josh Abbot Band، کانتری‌بند برخاسته از تگزاس، است. او این توئیت را اندک زمانی پس از وقوع حمله تروریستی لاس وگاس به تاریخ یکم اکتبر سال جاری میلادی منتشر کرد. حمله‌ای که در جریان جشنواره موسیقی Route Abbot Band، رخ داد.
 
البته او تنها هنرمند عرصه موسیقی نبود که نسبت‌ به ‌این رویداد تلخ واکنش نشان داد. رایان آدامز؛ راکر 42ساله که آلبومی موفق به نام Prisoner را هم در کارنامه‌‌اش دارد، توئیت کرد:«راک‌اندرول باید از‌این‌دیوانه‌بازی‌ها دور بماند!» تیلور سوئیفت، موزیسین و خواننده 27ساله آمریکایی، نوشت: «هیچ‌واژه‌ای نیست که بتواند میزان اندوه قلب شکسته‌ام را درمورد قربانیان وگاس و خانواده‌های‌شان بیان کند». سلین دیون، ستاره کانادایی عرصه موسیقی بین‌الملل، نیز عنوان کرد:«برای همه قربانیان بی‌گناه وگاس و خانواده‌های‌شان دعا کنیم»
 
در گزارشی که روز سوم اکتبر 2017 درباره این اتفاق در روزنامه The San Diego Union – Tribune درباره این اتفاق منتشر شده بود می‌خوانیم:«مرگ ده‌‌ها‌نفر دراین‌کنسرت در اثر حمله‌ای تروریستی درحالی رخ‌ داد که اساساً این‌ رویداد موسیقایی به‌جهت جمع‌آوری کمک‌های مردمی برای بهبود وضعیت طوفان‌زده‌های اخیر ایالات متحده برگزار شده بود. به‌طوری‌که جیسون آلدین، از خواننده‌های مطرح کانتری، پیش‌از شروع برنامه‌اش وقتی روی استیج قرار گرفت خطاب به جمعیت حاضر گفت که دلم برای آنهایی‌که ناچار به‌علت وقوع طوفان امشب را با ما نیستند تا در‌این لحظات خوب همراهمان باشند می‌سوزد!» آیا جیسون بعد از وقوع این کشتار وحشتناک هم دلش برای مردم درگیر با خشم طبیعت می‌سوزد و اساساً کدامشان وضعیت بغرنج‌تری را تجربه کرده‌اند؛ طوفان‌زده‌ها یا آسیب‌دیدگان حمله تروریستی؟»
 
رسانه‌های داخلی آمریکا پاسخ این‌سوال را به‌روشنی به‌سمت حمله تروریستی چرخانده‌اند و البته آن‌را درمیان این‌گونه حملات، از همه مرگبارتر خوانده‌اند. برای مثال، گزارش چهارم اکتبر 2017 منبع خبری CBS News، حادثه لاس وگاس را خونین‌ترین فاجعه مرتبط با تیراندازی در تاریخ آمریکا خواند و نوشت: «نزدیک به 60 کشته و بیش‌از 500 مجروح در نقشه شومی که توسط استفان پادوک 64‌ساله که در رسانه‌ها به شوی وحشت‌ یک‌نفره معروف شد، ازاین‌حادثه، رکوردی تلخ ساخته است».
 
 البته تراژدی‌های مرگ‌آفرین در تاریخ موسیقی و آن ‌هم در صحنه کنسرت کم نبوده‌اند. برای مثال گزارش Matador Network به‌عنوان رسانه‌ای با موضوع گردشگری که در 16 آگوست 2010 منتشر شد، به برنامه‌هایی همچون فستیوال Roskilde در 30 جون 2000 در دانمارک یا کنسرت بند پرآوازه The Who در سوم دسامبر 1979 در آمریکا اشاره می‌کند که طی برگزاری‌شان تعدادی از تماشاگران کشته شدند. اما از ‌آن‌ سال‌ها و آن ‌حوادث که عموماً به‌علت فشار بیش‌ از حد جمعیت، شرایط ناگوار جوی، فروریختن صحنه اجرا، نبود امکانات ایمنی در شرایط اضطراری و... رخ می‌دادند تا امروز که پای حوادث تروریستی به‌میان آمده چهره این‌تراژدی هم رنگ دیگری به‌خود گرفته است. تاجایی‌که نیل بسو، معاون کمیساریای عالی پلیس متروپولیتن، گفته است:«برنامه‌های سرگرم‌کننده مانند جشنواره‌های موسیقی برای پلیس، اهمیت استراتژیکی پیدا کرده و حفاظت از آنها به‌ چالشی بزرگ برای نیروهای امنیتی درآمده است». او که در گفت‌وگویی با نشریه آنلاین بریتانیایی The Independent به‌تاریخ 29 می 2016 سخن می‌گفت، افزود:«کنسرت‌ها و سایر رویدادهای موسیقی، حالا‌ دیگر در فهرست زمینه‌های ایجاد آشوب و تهدید امنیت ملی کشورها قرار گرفته‌اند و نباید از‌این‌ واقعیت روبرگرداند».
 
او با اشاره ‌به ‌اینکه مکان‌های پرجمعیت در رئوس فضاهای مورد نظر تروریست‌ها و آشوب‌طلبان صلح جهانی قرار دارد، گفت: «حمله به غیرنظامیان یعنی خلق رعب و وحشت و چه‌جایی بهتر از هیاهو بازار صحنه کنسرت؟!» شاید به‌نظر این‌حرف‌ها زیادکردن پیازداغ ماجرا باشد اما برای نمونه جشنواره موسیقی Glastonbury که همان ایام در انگلستان برگزار شد را در نظر بگیرید. جشنواره‌ای که محل تلاقی 135هزار اهل موسیقی و علاقه‌مند به‌این‌هنر بود و در وسعتی بیش‌از ۳.۶‌کیلومترمربع به‌اجرا درآمد. یعنی فضا و جمعیتی که به‌تنهایی می‌تواند بستر خلق یک آشوب عظیم باشد! حالا می‌توانید سرانگشتی هم که شده دشواری ماجرای حفظ امنیت چنین رویدادی را پیش خودتان حساب کنید. آن‌ هم طوری‌که در خلال این برنامه عظیم، خون از دماغ کسی نیاید؟ همین تازگی‌ها بود که تعبیه بمبی در بیرون محوطه اجرای کنسرت آریانا گرانده در محدوده سالن «منچستر آرنا» باعث کشته‌شدن 22نفر و زخمی‌شدن 59نفر دیگر شد. رویدادی که به‌ادعای گزارش 23 می 2017 نشریه Financial Times، خوفناک‌ترین حمله مستقل تروریستی در بریتانیا از سال 2005 تا الان بود. درادامه همان‌گزارش می‌خوانیم که داعش به‌سرعت مسئولیت حمله را به‌عهده گرفت. گرچه ترزا می، نخست‌وزیر انگلیس در ساعات اولیه پخش‌ اخبار مربوطه عنوان کرد که نباید به‌سرعت هر ادعای داعش را درمورد حملات تروریستی پذیرفت؛ آنها آمده‌اند که به‌سرعت هر رویداد رعب‌آوری را به‌گردن بگیرند! شاید مهم‌ترین مسئله فارغ ‌از اینکه چه‌کسی یا گروهی مسئولیت این‌ اقدامات وحشیانه را به‌عهده می‌گیرد، جان‌هایی ا‌ست که به‌راحتی به ‌بازی گرفته می‌شوند. گزارش دوم اکتبر 2017  CNN، فهرست‌وار به 10 واقعه تروریستی در آمریکا از سال 1949 تا الان اشاره کرده است که با احتساب مورد اخیر لاس وگاس، درمجموع 269 شهروند آمریکایی را به‌کام مرگ فرستاده‌اند.
 
این‌ماجرا باعث شده تا اقدامات امنیتی در کشورهای مختلف درراستای برگزاری ایمن کنسرت‌ها جدی‌تر و سخت‌گیرانه‌تر شود. برای نمونه، در گزارش 24 آگوست 2017 رسانه آگاهی‌رسان Digital Music News می‌خوانیم:«پلیس هلند اجرای زنده راک‌بند A-Las را در روتردام لغو کرد. زیرا احتمال یک حمله تروریستی را در‌این‌برنامه پیش‌بینی می‌کرد. این اتفاق با حمله تروریستی که چند وقت قبل در فرانسه رخ داده بود ارتباط داشت و اساساً سرنخ این هشدار از سوی پلیس فرانسه به دولت هلند ارائه شده بود.»
 
بد نیست به ‌همین مناسبت رویدادهای مشابهی را که در سال‌های اخیر در برنامه‌های مختلف موسیقایی روی داده است را مرور کنیم. بر این ‌اساس، از گزارش 23 می 2017 رسانه آلمانی Deutsche Welle که به چند مورد بارز آن اشاره کرده است، استفاده می‌کنیم:

1 – منچستر آرنا
دوشنبه 22 می 2017، بیش‌از 20 نفر طی یک انفجار انتحاری در محدوده «منچستر آرنا» در شهر منچستر انگلستان کشته شدند. این‌اتفاق، متعاقب برگزاری کنسرت آریانا گرانده، خواننده و بازیگر آمریکایی، روی داد. آن‌هم وقتی‌که صدها نوجوان علاقه‌مند به او از بریتانیا برای تماشای اجرایش، حاضر شده بودند و بسیاری‌ از آنها نیز با سطوح متفاوتی از جراحات وارده، به خانه بازگشتند.
 
2 – رینا نایت کلاب
طی حمله‌ای مسلحانه توسط شخصی‌که عنوان شد از افراد وابسته به گروه داعش است، دست کم 39نفر در رینا نایت‌ کلاب استانبول ترکیه کشته شدند که در جریان یک برنامه موسیقی آماده برگزاری جشن سال نو میلادی بودند. این‌اتفاق که اول ژانویه 2017 رخ داد به ‌نوعی دنباله‌ای بر تراژدی انفجار سال 2016 در فرودگاه استانبول و منطقه وودافن آرنا در ترکیه بود
 
3 – آنسباخ آلمان
بمب‌گذاری ۲۰۱۶ آنسباخ در آلمان نیز ازجمله حملات تروریستی طی یک رویداد موسیقی بود. 24 جولای 2016 بود که شخصی با منفجرکردن جلیقه انتحاری در محل ورود به این جشنواره موسیقی در هوای آزاد باعث زخمی‌شدن 15نفر شد. گزارش‌های تکمیلی نشان داد که او پناهنده‌ای 27ساله اهل سوریه است که خود را وفادار به رهبر داعش معرفی کرد. درواقع این اولین حمله تروریستی در آلمان بود.
 
4 – پلاس نایت کلاب
پلاس‌ نایت‌کلاب اورلاندو هم از مکان‌های موسیقایی بود که مقصد حمله تروریستی واقع شد. در 12 ژوئن 2016 مرد مسلحی با حمله خود، کشتاری خونین به‌راه انداخت که 49 نفر از علاقه‌مندان به موسیقی را به‌کام مرگ فرستاد. فرد حمله‌کننده خود را وفادار به داعش نامید اما درعین حال گفت که به‌شکلی خودمختار تصمیم به ارتکاب این‌عمل گرفته است.
 
5 - باتاکلان
13 نوامبر 2015، مردی مسلح طی برگزاری کنسرت بند Eagles of Death Metal چند‌نفر را  در سالن باتاکلان به‌گروگان گرفت و طی این‌ماجراجویی، باعث مرگ 89نفر شد. این، یکی‌از چند حمله مسلحانه شبانه در پاریس بود که درمجموع به مرگ 130نفر و زخمی‌شدن عده قابل توجهی از پاریسی‌ها منجر شد. عوامل انتحاری، چند کافه و رستوران و همچنین محل برگزاری یک مسابقه فوتبال را هم هدف قرار دادند.
 
6 - کوتا
نایت‌کلاب‌های کوتا در بالی نیز یکی ‌از ‌همین‌ موارد است. اگرچه این‌رویداد مربوط به 12 اکتبر 2002 است اما عمق فاجعه به‌قدری زیاد بود که حتی امروز‌ هم خاطره روشنی را در اذهان عمومی به‌جا گذاشته است. چند کلوب شبانه موسیقی در مالزی هدف حملات گروه تروریستی Jemaah قرار گرفتند که مشتمل بر انفجارهای انتحاری و بمب‌گذاری در اتومبیل بودند. درمجموع 202‌نفر کشته و 209‌ نفر نیز بر اثر جراحات وارده راهی بیمارستان شدند که درمیان آنها توریست‌های خارجی نیز بودند.