پس از گذشت سالها از انتشار این آلبوم
پشنگ کامکار «بارانه» را روی صحنه برد
موسیقی ما- «پشنگ کامکار» نوازندهی برجستهی سنتور- جمعه شب در حالی تازهترین کنسرتِ تکنوازی خود را در تالار وحدت روی صحنه برد که در 66 سالگی، توانست با دستانی زبده، «بارانه» را که در سالهای جوانی ساخته بود و ابداعاتِ جدیدی در سنتور ایجاد کرده بود، با چنان قدرت و کیفیتی بنوازد که یکی از موفقترین کنسرتهای تکنوازی سالهای اخیر را روی صحنه ببرد.
به گزارش سایت موسیقی ما، نوازندهی نامدار و محجوبِ موسیقی ایران در ابتدای کنسرتش به مخاطبانش خیر مقدم گفت و توضیح داد:«پیشنهاد روی صحنه بردنِ «بارانه» را دوست هنرمندم «تهمورس پورناظری» چند ماه پیش با من در میان گذاشت و گفت مردم از سیدی «بارانه» خاطره دارند؛ خود من هم از این اثر خاطرات بسیار زیادی دارم. «بارانه» خاطراتِ کودکی خودم است که با سنتور بیاتش کردم. من این سیدی را دوست دارم؛ چون به شیوهی جدیدی در آن نواختم که تا پیش از آن در سنتورنوازی معمول نبود.»
نسلهای مختلف سنتورنوازی میهمانِ کنسرتِ «پشنگ» بودند، از میلاد کیایی تا اردوان کامکار و سیامک آقایی و البته هنرمندانِ دیگری از خانوادهی کامکارها – هوشنگ کامکار، بیژن کامکار، نجمه تجدد، سودابه سالم، صبا کامکار و هانا کامکار- تا علی نصیریان و علیاکبر شکارچی و هادی منتظری. او در ابتدای کنسرت تصمیم گرفت تا بر اساس حال و هوایی که دارد، بداههنوازی کند. در میان جملاتی که با ریتم آزاد به گوش میرسیدند؛ گهگاه ملودی آشنایی از ردیف موسیقی ایرانی و یا موسیقی کُردی به گوش میرسید
.
بخش بعدی برنامه به اجرای بارانه اختصاص داشت و نخستین مضرابهای کامکار ملودیای را شکل داد که برای شنوندگان کاملا آشنا بود. پس از نواختن مقدمه و درآمد، نوای آشنای قطعه ضربی بارون بارونه به گوش رسید و کمی بعد نوبت به ترانه کُردی هروایه رسید تا از میان گوشههای ردیف موسیقی، به گوش برسد. این بخش از بارانه که در دستگاه ماهور اجرا شد نمایانگر موسیقی نابی بود که به دور از هرگونه افراط و خودنمایی، سبک جدیدی را در سنتورنوازی ایجاد کرد
.
«پشنگ» در ادامهی برنامهی خود بارِ دیگر با مخاطبانش سخن گفت: «ممنونم که از تکنوازی من استقبال کردید؛ چون تکنوازی در این سالها بسیار مظلوم واقع شده و مخاطب کمی دارد. امشب که میبینم سالن تقریبا پر است خیلی خوشحالم و باور نمیکردم که اینقدر مردم فرهیخته و هنردوست وجود دارد.»
بخش بعدی برنامه به سهنوازی در بیات اصفهان اختصاص داشت و نیریز کامکار نوازنده تار و سیاوش کامکار نوازنده سنتور به همراهی با پدر پرداختند. همنوازی این سه نفر آغاز کننده برنامه بود و نوازندگان گاه به اجرای جملههایی یکسان پرداخته و گاه سوال و جوابهایی با هم داشتند. در ادامه نیز دو نوازی یا تک نوازیهایی توسط نوازندگان انجام شد و این برنامه به پایان خود رسید
.
پشنگ کامکار بنیانگذاران گروه شیدا، سالها پیش «بارانه» را در دستگاه ماهور و بیات اصفهان اجرا کرده بود؛ اهمیت این آلبوم در آن است که کامکار توانست فرم جدیدی در سنتورنوازی به وجود آورد و به همین دلیل "بارانه" در زمان انتشار بسیار مورد استقبال قرار گرفت. تنوع در نواختن مضرابهای راست و چپ باعث دشواری نواختن این قطعات است؛ اما امروزه شیوه کامکار، شاگردان بسیاری دارد که مکتبِ او را ادامه میدهند.
کنسرت «بارانه» به تهیهکنندگی موسسهی فرهنگی – هنری بارانا روی صحنه رفت.
به گزارش سایت موسیقی ما، نوازندهی نامدار و محجوبِ موسیقی ایران در ابتدای کنسرتش به مخاطبانش خیر مقدم گفت و توضیح داد:«پیشنهاد روی صحنه بردنِ «بارانه» را دوست هنرمندم «تهمورس پورناظری» چند ماه پیش با من در میان گذاشت و گفت مردم از سیدی «بارانه» خاطره دارند؛ خود من هم از این اثر خاطرات بسیار زیادی دارم. «بارانه» خاطراتِ کودکی خودم است که با سنتور بیاتش کردم. من این سیدی را دوست دارم؛ چون به شیوهی جدیدی در آن نواختم که تا پیش از آن در سنتورنوازی معمول نبود.»
نسلهای مختلف سنتورنوازی میهمانِ کنسرتِ «پشنگ» بودند، از میلاد کیایی تا اردوان کامکار و سیامک آقایی و البته هنرمندانِ دیگری از خانوادهی کامکارها – هوشنگ کامکار، بیژن کامکار، نجمه تجدد، سودابه سالم، صبا کامکار و هانا کامکار- تا علی نصیریان و علیاکبر شکارچی و هادی منتظری. او در ابتدای کنسرت تصمیم گرفت تا بر اساس حال و هوایی که دارد، بداههنوازی کند. در میان جملاتی که با ریتم آزاد به گوش میرسیدند؛ گهگاه ملودی آشنایی از ردیف موسیقی ایرانی و یا موسیقی کُردی به گوش میرسید
.
بخش بعدی برنامه به اجرای بارانه اختصاص داشت و نخستین مضرابهای کامکار ملودیای را شکل داد که برای شنوندگان کاملا آشنا بود. پس از نواختن مقدمه و درآمد، نوای آشنای قطعه ضربی بارون بارونه به گوش رسید و کمی بعد نوبت به ترانه کُردی هروایه رسید تا از میان گوشههای ردیف موسیقی، به گوش برسد. این بخش از بارانه که در دستگاه ماهور اجرا شد نمایانگر موسیقی نابی بود که به دور از هرگونه افراط و خودنمایی، سبک جدیدی را در سنتورنوازی ایجاد کرد
.
«پشنگ» در ادامهی برنامهی خود بارِ دیگر با مخاطبانش سخن گفت: «ممنونم که از تکنوازی من استقبال کردید؛ چون تکنوازی در این سالها بسیار مظلوم واقع شده و مخاطب کمی دارد. امشب که میبینم سالن تقریبا پر است خیلی خوشحالم و باور نمیکردم که اینقدر مردم فرهیخته و هنردوست وجود دارد.»
بخش بعدی برنامه به سهنوازی در بیات اصفهان اختصاص داشت و نیریز کامکار نوازنده تار و سیاوش کامکار نوازنده سنتور به همراهی با پدر پرداختند. همنوازی این سه نفر آغاز کننده برنامه بود و نوازندگان گاه به اجرای جملههایی یکسان پرداخته و گاه سوال و جوابهایی با هم داشتند. در ادامه نیز دو نوازی یا تک نوازیهایی توسط نوازندگان انجام شد و این برنامه به پایان خود رسید
.
پشنگ کامکار بنیانگذاران گروه شیدا، سالها پیش «بارانه» را در دستگاه ماهور و بیات اصفهان اجرا کرده بود؛ اهمیت این آلبوم در آن است که کامکار توانست فرم جدیدی در سنتورنوازی به وجود آورد و به همین دلیل "بارانه" در زمان انتشار بسیار مورد استقبال قرار گرفت. تنوع در نواختن مضرابهای راست و چپ باعث دشواری نواختن این قطعات است؛ اما امروزه شیوه کامکار، شاگردان بسیاری دارد که مکتبِ او را ادامه میدهند.
کنسرت «بارانه» به تهیهکنندگی موسسهی فرهنگی – هنری بارانا روی صحنه رفت.
منبع:
سایت موسیقی ما
تاریخ انتشار : شنبه 6 خرداد 1396 - 15:36
افزودن یک دیدگاه جدید