موسیقی ما - رسیدن به توافق هسته‌ای و گفت‌وگو با سران کشورهای ۱+ ۵ دو سال طول کشید، دو سال سخت و نفس‌گیر؛ با همهٔ این‌ها سرانجام به نتیجه رسید و درهای جدیدی را به سوی ایران باز کرد، اتفاقی که بسیاری آن را «صلح‌آمیز‌ترین» اتفاق سیاسی در صد سال اخیر دانستند؛ اما کمی این‌طرف‌تر، «علی رهبری» و مدیرانی که اگرچه همواره نقدهایی به برخی عملکرد‌هایشان وجود دارد، اما این بار تمام تلاششان را برای همراهی با او کردند،

نوعی دیگر از دیپلماسی را در مدت زمان کوتاهی سر و سامان دادند که حالا می‌توان نتایجِ باشکوه آن را دید. پنج‌شنبه و جمعه، ارکس‌تر سمفونیک چین به تهران آمد و برنامه‌ای را اجرا کرد که می‌توان آن را یکی از باشکوه‌ترین اتفاقات سمفونیک ایران در سال‌های بعد از انقلاب دانست؛ چینی‌ها سال‌هاست که بر اساس پروژهٔ «جاده ابریشم» به کشورهای مختلف سفر می‌کنند؛ اما «ایران» همیشه نادیده گرفته می‌شد و امسال برای اولین بار پیش از سفر به «آتن» به اینجا نیز آمدند، به کشوری که شاهراه اصلی جاده‌ای ابریشمین است. پیش‌تر از این اتفاق اما تعداد زیادی «سولیست» درجهٔ اول نیز به ایران آمدند که حضورشان در ایران، بدون شک تاثیرات مهمی بر موسیقی سمفونیک ایران خواهد گذاشت. «الکساندر رودین» یکی از این نام‌ها بود. او هفتهٔ گذشته چهار شب در تالار رودکی و تالار وحدت به روی صحنه رفت. دو شب همراه با «بهنام ابوالقاسم» دوشب همراه ارکس‌تر سمفونیک تهران و قطعاتی چون سوئیت برای ویلن سل (سولو)، پارتیتا برای پیانو (سولو پیانو) از ساخته‌های باخ، چاییک ملودی، پتزو واپریچیوسو، روندو کاپریچیوسو ساخته «سن سان» و واریاسیون داویدوف در تم روسی را اجرا کرد. «الکساندر رودین» مدرک موسیقی خود را از دانشگاه موسیقی جنسینز مسکو به سال ۱۹۸۹ دریافت کرده است. وی تحصیلات عالی خود را در کنسرواتوار مسکو دنبال کرده و در سال ۱۹۸۹ از آن فارغ التحصیل شده است. از رودین تا به امروز بیش از ۳۰ لوح فشرده منتشر شده است و در حال حاضر مدیر هنری و رهبر ارکس‌تر ویوا موسیقی و ارکس‌تر مجلسی است.

الکساندر رودین در گفت‌وگو با سایت «موسیقی ما» دربارهٔ حضورش در ایران چنین توضیح می‌دهد: «من پیش از این برنامه، همواره دلم می‌خواست تا به ایران بیایم. همیشه تصورات ویژه‌ای از این کشور داشتم و دیدن آن برایم هیجان‌انگیز بود، بنابراین زمانی که آقای رهبری از من خواستند تا به ایران بیایم و همراه با ارکس‌تر سمفونیک تهران به اجرای برنامه بپردازم، از این اتفاق بسیار خوشحال شدم و بدون لحظه‌ای درنگ دعوت ایشان را پذیرفتم. آقای رهبری توضیحاتی دربارهٔ این ارکس‌تر به من دادند؛ من سال‌هاست که ایشان را به عنوان یک رهبر بین‌المللی می‌شناسم؛ اما دربارهٔ سطحِ ارکس‌تر چیزی نمی‌دانستم؛ این مساله اهمیت چندانی هم برای من نداشت، به هر روی اطمینان داشتم که «علی رهبری» کار خودش را به درستی می‌داند؛ ضمن اینکه دعوت ایشان و حضور در ایران برایم کفایت می‌کرد، وقتی به ایران آمدم، فرصت کوتاهی برای همراهی با این ارکس‌تر داشتم و باید حالا بگویم که این ارکس‌تر و این نوازندگان جوان در همین فرصت کوتاه توقع من را به خوبی برآورده کردند؛ شاید درست‌تر این است که بگویم بسیار بالا‌تر از سطح توقع من ظاهر شدند. البته در هیچ ارکستری نمی‌توان یکدستی را مشاهده کرد، به هر حال نوازندگان از نظر سنی و همچنین تجربهٔ موسیقایی با یکدیگر متفاوت هستند و در این میان هنر «رهبر» است که می‌تواند تعادلی کافی در این زمینه انجام دهد و آقای «علی رهبری» به بهترین شکل این کار را انجام می‌دهند. من معتقدم که همه‌چیز را یک رهبر است که می‌سازد، درست است که نوازندگان ایرانی به بهترین شکل قطعاتی را که به آنان داده شده بود اجرا کردند، اما در اروپا و امریکا هم من همین نگاه را به ارکستر‌ها دارم.»

او با هیجان از نوازندگان ارکس‌تر سمفونیک حرف می‌زند، خیلی مهربانانه: «جدای از سطح نوازندگی، این افراد موسیقی را دوست دارند، رویکرد خیلی خوبی به موسیقی و کارشان دارند و این جذاب‌ترین نکته‌ای است که باید به آن توجه کرد. آن‌ها خیلی جوان هستند و از کاری که مشغول انجام آن هستند، لذت می‌برند. به همین خاطر حالا می‌توانم با اطمینان بگویم که از این تجربه و همکاری بسیار خوشحال و راضی هستم و امیدوارم که این اتفاق بار دیگر تکرار شود.»

تمام کسانی که دستی در موسیقی کلاسیک دارند هم البته همین امیدواری را دارند. چه موزیسین‌های این حوزه و چه مخاطبانش، پیش از این صحبت‌هایی بود مبنی بر حضور «رودین» در ایران به عنوان رهبر مه‌مان ارکس‌تر سمفونیک، خودش اما چندان اطمینانی به این مساله ندارد: ‌ «آقای رهبری صحبت‌هایی در این زمینه با من کرده‌اند؛ اما نمی‌دانم که با توجه به محدودیت‌های زمانی من چقدر امکان تحقق این اتفاق وجود دارد، فقط می‌توانم بگویم که تمام تلاش خودم را در این زمینه انجام می‌دهم تا بار دیگر در ایران حضور داشته باشم و بتوانم با این جوانان و همچنین آقای رهبری همکاری داشته باشم.»

 «رودین» همچنین توضیح می‌دهد در سال‌های فعالیتش با تعدادی از نوازندگان ایرانی در خارج از کشور همکاری داشته است، در این میان چند برنامه نیز با همکاری «علی رهبری» در ترکیه داشته است و سال‌هاست که او را می‌شناسد؛ حالا اما بعد از حضورش در ایران و اجرای برنامه با نوازندگان ارکس‌تر با توانایی‌های موسیقی سمفونیک ایران بیش از گذشته آشنا شده است و فکر می‌کند که ایرانیان می‌توانند در این زمینه حرف‌های بسیاری برای گفتن در دنیا داشته باشند. اما اجرا همراه با ارکس‌تر برای او خاطره‌ای‌ خوش‌تر است یا رسیتالی که در تالار رودکی برگزار کرد، خودش نمی‌تواند با اطمینان در این باره اظهار نظر کند: ‌ «نمی‌دانم. پاسخ دادن به این سوال بسیار سخت است؛ البته نمی‌توانم این مساله را کتمان کنم که همنوازی با «بهنام ابوالقاسم» تجربهٔ خیلی خوبی بود. تماشاگران ایرانی و مخاطبان هم، بسیار خاص هستند. آنان درک درستی از این موسیقی دارند و با دقت به قطعات گوش می‌کنند. همین برای من اهمیت بسیاری داشت و هیجان من را برای اجرایی بهتر بیشتر می‌کرد. من در طول اجرا، احساس می‌کردم انگار این موسیقی از فرهنگ همین مردم است، در حالی که می‌دانم این چنین نیست؛ البته مردمی که فرهنگ بالایی دارند، همیشه از یک هنر خوب استقبال می‌کنند و به نظرم مخاطبان ایرانی این ویژگی را داشتند.»

بعد از رسیتالی که او داشت، در سایت «موسیقی ما» گزارشی در این زمینه نوشته شد که تعدادی از اهالی موسیقی، علاوه بر تبحر رودین، به منش‌های اخلاقی او اشاره داشتند. وقتی این مساله را با او در میان می‌گذاریم، برای چند دقیقه‌ای می‌خندد و بعد از چند لحظه می‌گوید: «از این مساله خوشحالم؛ اما فکر می‌کنم این بیشتر از آنکه به من مربوط باشد به قدرت موسیقی برمی‌گردد. موسیقی در درون خودش یک اعجاز دارد و این معجزه را نمی‌توان با هیچ کلمه‌ای بیان کرد. به همین خاطر است که نمی‌توان چهره‌های برجستهٔ موسیقی را با هیچ انسان دیگری مقایسه کرد، البته منظور من قطعا کسانی هستند که با موسیقی زندگی می‌کنند، نه آنهایی که به موسیقی تنها به عنوان یک شغل نگاه می‌کنند.»

او در مدت حضورش در ایران سفری به اصفهان داشت و از تعدادی از مناطق تاریخی تهران نیز دیدن کرد؛ این‌ها اما قانعش نمی‌کند، ‌می‌گوید ایران کشوری بسیار تاریخی و زیباست و می‌توان روزهای بسیار از آن دیدن کرد: «من هفت روز در ایران بودم، اما مجبور بودم ساعات طولانی در هتل بمانم و این بسیار وحشتناک بود (خنده) از جاهایی که دیدن کردم، بسیار شگفت‌زده شدم و امیدوارم این فرصت برایم پیش بیاید که سفری طولانی به ایران داشته باشم و از تمام مکان‌های تاریخی آن دیدن کنم. اینجا کشوری عجیب ورویایی است و علاوه بر اجرای موسیقی، من حتما بار‌ها به اینجا خواهم آمد. ضمن آنکه دوستان زیادی دارم که آن‌ها هم می‌خواهند به ایران سفر کنند، امیدوارم این اتفاق رخ دهد و آن‌ها هم این شانس را داشته باشند که در ایران و همراه با ارکس‌تر سمفونیک به اجرای برنامه بپردازند.»

او در ماه سپتامبر، همراه با ارکس‌تر ملی روسیه و همچنین ارکسترفیلارمونیک زاگرب (اوکراین) نیز به اجرای برنامه خواهد پرداخت.