موسیقی ما - گروه موسیقی مقامی «رستاک» شب گذشته در سانس اول اجراهای تالار وحدت به اجرای برنامه پرداختند.

رستاک با سرپرستی «سیامک سپهری» کار خود را با نواختن قطعهٔ «بارون» آغاز کرد. «رعنا» قطعه‌ای ماندگار از رپتوار موسیقی گلیلکی قطعه بعدی بود که توسط رستاکی‌ها به اجرا درآمد.

 «صفرعلی رمضانی» که از جمله اعضای پرشور و انرژی رستاک است درباره این قطعه توضیح داد: «رعنا» داستان عاشقانه‌ای است که روایت‌های متعددی از آن وجود دارد و ما به یکی از این روایت‌ها می‌پردازیم.

پس از آن نوبت به اجرای قطعه کردی رسید و پیش از آغاز به کار نوازندگان، «سید فرزاد مرادی» با یادی از خانواده نام دار کامکار‌ها و زحماتی که برای اعتلای موسیقی کردی کشیده‌اند گفت: کار بعدی ترانه‌ای کردی است که محصول دهه‌ها تلاش و کوشش خانوادهٔ محترم «کامکار» هاست ترانه کردی از قطعات ضربی رپرتوار موسیقی نواحی ایران بود و تشویق حضار را با خود به همراه داشت.

حالا نوبت به موسیقی ناحیه فارس (ملودی‌های شیرازی معروف به واسونک در میان اهالی آن دیار) رسید. مرادی در ابتدا از مخاطبان رستاک بابت حضور و همراهی‌هایشان تشکر کرد و افزود: ترانه بعدی که آن را اجرا می‌کنیم از استان فارس است و «واسونک» نام دارد. در شیراز به شادیانه‌ها (قطعاتی برای شادی) واسونک می‌گویند.

رستاک پنجمین قطعهٔ خود را که همچون دو اثر قبلی از کارهای جدید گروه بود، ‌از قوم بلوچ برگزیده بود. مرادی که علاوه بر خوانندگی، سازهای سه‌تار‌، دهل و قوپوز را در اجرای شب گذشته نواخت‌، پیش از شروع این کار گفت: بلوچ‌ها از نخستین اقوام آریایی ساکن ایران بودند و فردوسی بار‌ها از دلاوری‌ها و رشادت‌های مردم سیستان و بلوچستان سخن گفته است. در واقع این قوم، ستون فقرات فرماندهان سپاه هخامنشی را تشکیل می‌دادند. بلوچ‌ها در کنار اقوام دیگر، در باز پس‌گیری خلیج فارس از دست پرتغالی‌ها نقش پررنگی داشتند.

مرادی با اشاره به توضیحات بالا افزود: به شادیانه‌ها در این منطقه از ایران «صوت» می‌گویند. ما در ادامه بازآفرینی یکی از این صوت‌ها را تقدیمتان می‌کنیم.

 «هله مالی» از استان بوشهر (در گوشه دشتستانی و حاجیانی) که مرادی درباره‌اش گفت: در موسیقی بوشهری سازهای متعددی از جمله دمام‌، دم‌دم‌، دایره و... نواخته می‌شود. نوع کف‌زدن خاصی در این خطه وجود دارد که در ریتم‌های مختلفی اجرا و گاهی با سازهای کوبه‌ای ترکیب می‌شود.

در ادامه نوبت به «سارا نادری» رسید تا به عنوان نوازنده دوتار، ‌ناقاره‌، تنبک و رباب، ‌ترانه بعدی را به حاضرین در سالن معرفی کند: این ترانه از سرزمین گرما و آفتاب است‌، سرزمین نخل و خرما‌، سرزمین مادری من‌؛ خوزستان.

مخاطبان با شنیدن جملات نادری تشویقی پر شور کردن و در ادامه قطعه جنوبی با همخوانی برادران مرادی ارایه شد.

حالا نوبت به هدیه ناگشوده‌ای رسید که رستاکی‌ها برای مخاطبانشان در جشناوره موسیقی فجر در نظر گرفته بودند. قطعه‌ای از موسیقی ناحیه آذربایجان و یادآور موسیقی عاشیق‌ها بود به عنوان جدیدتریم کار رستاک اجرا شد.

 «وحید اسداللهی» یکی از باسابقه‌ترین نقاره‌نوازان ایران در این اجرا نوازنده مه‌مان بود و در میانه اجرا «محمد اسداللهی» پسرش هم با آکاردئون به روی سن آمد. اجرای این قطعه تشویق حضار را در پی داشت.

ترانهٔ «بلال» که از قطعات قدیمی و ماندگار بختیاری هاست به عنوان یکی از آخرین کارهای رستاک در جشنواره بیست و نهم اجرا شد. «بهزاد مرادی» در خاتمه کار تاریخچه‌ای از فعالیت‌های ۱۶ سالهٔ گروه موسیقی محلی رستاک، ارایه داد و از برگزارکنندگان این کنسرت سپاسگزاری کرد.

در پایان ترانه‌های محلی «سنجانه» ‌ که از قطعات کردی موسیقی نواحی ایران است اجرا شد حضار هم با گروه رستاک همخوانی کردند.