موسیقی ما – شامگاه چهاردهم تیرماه «روزبه نعمت‌اللهی» پس از حدود یک سال در تهران روی صحنه رفت. او در برج میلاد پایتخت و به همت شرکت «ترانه شرقی» به مدیریت «محسن رجب‌پور» از دوستدارانش میزبانی کرد و قطعات جدید و آثار خاطره‌انگیزش را برای آنها خواند. روزبه نعمت‌اللهی در حالی این برنامه را روی صحنه برد که می توان گفت از اواخر سال 95 فصل جدیدی در فعالیت‌های حرفه‌ای او آغاز شده است. از یک سو سال گذشته همکاری‌اش را رسماً با شرکت ترانه شرقی آغاز کرد و از سوی دیگر فضاهای متفاوت‌تری را طی چند ماه اخیر در تک آهنگ‌هایش امتحان کرده است.
 
مهمترین تغییری که در کنسرت روزبه نعمت‌اللهی به چشم می‌آمد، در ارکستر او بود که اکثر اعضایش تغییر کرده بودند. همچنین معمولاً کنسرت‌های این خواننده با ارکستر بزرگ و فضایی که صد در صد پاپ نبود روی صحنه می‌رفت. اما در این کنسرت فقط یک سکشن زهی چهار نفره همراه او روی صحنه بودند و سایر بخش‌های ارکستر و سازبندی‌ها و تنظیم‌ها بیشتر رنگ و بوی پاپ داشتند. اتفاقی که باعث ایجاد تغییرات جالبی در اجرای قطعات این خواننده شده بود و البته این میزان حرکت به موسیقی پاپ تا حدی نبود که مثل برخی کنسرت‌ها بخش عمده بار موسیقی روی دوش لپ تاپ باشد!
 
همچنین نوع انتخاب رپرتوار برنامه هم کاملاً بر مبنای کارهای ریتمیک و شاد بود و این قطعات بیشترین تایم کنسرت را به خود اختصاص داده بودند. انرژیک‌ترشدن فضای کنسرت روزبه نعمت‌اللهی نسبت به اجراهای گذشته‌اش در طراحی صحنه و دکور هم لحاظ شده بود و مثلاً زیر پای این خواننده یک فضای مربعی با LED طراحی شده بود که در حین اجرا تصاویر رنگی و پرنوری را پخش می‌کرد. روزبه نعمت‌اللهی کنسرت خود را با قطعه «مست و دیوانه» و همراهی یک پرفورمر رقص سماع، آغاز کرد. او سپس ضمن خوش آمدگویی به حاضرین گفت:«امشب می‌خواهم نفس به نفس شما بخوانم.»
 
این خواننده سپس قطعه هجرانی را با پیش درآمد کمانچه و سولوی فلوت خواند و اعلام کرد که این اثر را به «پرواز همای» تقدیم می‌کند و از او با لفظ یکی از خوش‌صداترین خوانندگان ایران نام برد و خواست تا حضار تشویقش کنند. او همچنین پیش از معرفی علی دایی گفت:«الان از جلوی ردیف یک رد شدم و چهره‌ای را دیدم که اعتماد به نفسم را دست دادم!»
 
در ادامه برنامه روزبه نعمت‌اللهی پس از قطعه آرام «فاخته» یکی از ریتمیک‌ترین کارهای این کنسرت یعنی «شبم سیاه روزم سیاه» را خواند که با سولوی کونگا یک تم کاملاً بندری داشت. «کارن زیاری» هم که در این برنامه رهبر ارکستر روزبه نعمت‌اللهی بود هنگام اجرای این قطعه به شکل جالبی با اکت‌های مخصوص خودش گروه را رهبری می‌کرد! در ادامه برنامه هم «پیام رونق» نوازنده ساز دیجیریدو مثل همیشه به این گروه ملحق شد و قطعه «من که حالم خوبه» را اجرا کردند. همچنین «بهروز صفاریان» یکی دیگر از مهمانان برنامه بود که نعمت‌اللهی از او با عبارت یکی از موزیسین‌های متخصص یاد کرد.
 
پس از قطعاتی نظیر «باز آمدم»، «عزیز بشینه کنارم» و «زمستون» و یک آهنگ بی‌کلام شاد آذری که به علی دایی تقدیم شد، نوبت به اجرای قطعه محبوب یک سال اخیر روزبه نعمت‌اللهی یعنی «نفس نفس» رسید. اثری که نام آن بارها از ابتدای برنامه به گوش می رسید و همخوانی و استقبال جالب دوستداران این خواننده را به دنبال داشت. سپس روزبه پشت پیانو نشست و به همراه نوازندگی ملودیکا کارن زیاری و چلو غزاله شیرازی و ساکسوفون مرسل وطنی، قطعه زخم را خواند که البته در بخش پایانی این قطعه او کلاً بدون میکروفون خواند!
 
«می ناب» هم یکی دیگر از کارهای روزبه نعمت‌اللهی بود که خرداد امسال منتشر شد و به دفعات درخواست شد. برای اجرای این کار نوازنده پرکاشن با داربوکا به جلوی صحنه آمد. نهایتاً هم این کنسرت با قطعات «لعنت به تهران بدون تو»، «دریا» و اجرای دوباره «نفس نفس» به پایان رسید البته مثل همیشه حسن ختام کنسرت روزبه نعمت اللهی با اجرای قطعه «خلیج فارس» بود که حاضرین همزمان با شروع این اثر ملی میهنی قیام کردند.