موسیقی ما - مجید روغنی قائم‌مقام مدیرعامل و مدیر اجرایی شرکت «ترانه شرقی» که به تازگی همکاری خود با این شرکت را به حداقل رسانده و مشغول فعالیت‌های مستقل خود است، در مصاحبه با «موسیقی ما» از پشت پرده اتفاقات اخیر گروه آریان پرده برداشت. مجید روغنی به واسطه حضور 11 ساله در شرکت «ترانه شرقی» و ارتباط با اعضای گروه آریان جزو کسانی است که از جزئیات این ماجرا مطلع بوده و در واکنش به مصاحبه‌های اخیر، این صحبت‌ها را یک نوع جریان‌سازی ناعادلانه می‌داند. مصاحبه «موسیقی ما» با او پرده از مسائل این روزهای «آریان» برمی‌دارد.
 

• * قبل از اینکه به ماجراهای اخیر بپردازیم، لطفاً در مورد سابقه خود و ارتباط‌تان با شرکت ترانه شرقی و گروه آریان بگویید.

من از سال 1382 به‌عنوان طراح، مدیر اجرایی و قائم‌مقام مدیرعامل با شرکت «ترانه شرقی» همکاری می‌کنم و به خاطر حضورم در این شرکت طبیعتاً درگیر کارهای «آریان» شدم و با تمامی اعضای گروه دوست صمیمی هستم و حتی در مواردی با آن‌ها در بخش‌های خارج از موسیقی و هنر نیز همکاری دارم.
 

• * حتماً مصاحبه‌های اخیر پیام صالحی و علی پهلوان را در مورد اتقافات اخیر شنیده‌اید. با توجه به اطلاع دقیق‌تر شما در این زمینه، آیا آریان به بن بست رسیده است؟

به نظر من این مطالبی که در خبرگزاری‌ها عنوان شده، یک‌صدم از بحث‌هایی است که در واقعیت جریان دارد و به نوعی یک جریان‌سازی است و من عقیده دارم که دوستان شفاف صحبت نمی‌کنند و پشت این حرف‌ها مقاصدی است که چندان قابل گفتن نیست.
 

• * یعنی همه حرف‌ها زده نشده؟

قطعاً اینطور است. در این چند روز پیام صالحی و علی پهلوان یادداشت و مصاحبه‌های زیادی داشته‌اند. در مقابل، شما از «محسن رجب‌پور» چه‌قدر جواب شنیده اید؟ جز در حد 3 خط در همین رسانه شما؟!
 

• * منظور شما را درست متوجه نشدم، یعنی پیام صالحی حرف‌ها را کامل نگفته یا محسن رجب‌پور؟

پیام صالحی تمام واقعیت را نگفته و اصولاً این حرف‌ها آنقدر برای محسن رجب‌پور اهمیت ندارد که به دنبال کنکاش برای رفتارهای اتفاق افتاده باشد. او یک مدیر است و صاحب 5 آلبوم آریان، اسم «آریان» نیز در انحصار شرکت ترانه شرقی است. پس مطرح کردن استقلال در کار و این دست مطالب تنها به بن‌بست بردن آریان توسط نماینده آنهاست و اولین ضرر این ماجرا متوجه تمام اعضای آریان می‌شود.
 

• * ممکن است لطفاً در مورد این مسئله شفاف‌تر صحبت کنید؟ یعنی شما اعتقاد دارید آریان به دنبال هدف خاصی است که توسط پیام صالحی آن هدف را دنبال می‌کند؟ آیا شما از ترانه شرقی و محسن رجب‌پور در این مسئله حمایت می‌کنید؟

نه منظور من این نیست و از هیچ‌کس نه حمایت می‌کنم و نه در مقابل‌شان جبهه می‌گیرم. من چون از تمام مطالب با جزئیات آگاهم این مطالب را می‌گویم. بگذارید حواشی این مطالب را خیلی با جزئیات و شفاف‌تر بگویم تا منظور من را بهتر متوجه شوید. این جملات را شاید مخاطبان شما برای اولین بار است که می‌شنوند و شاید بخشی از این‌ها جزو اسرار یک شرکت و گروه محسوب شود. با این وجود برای اینکه مردم و طرفداران آگاه شوند این مطالب را می‌گویم.

اینکه دریافت مجوز انتشار آلبوم 5 گروه آریان، 4 سال طول کشیده، یک مطلب واقعیت ندارد. در «آریان 5» تمام گروه یک سال و 7 ماه برای تولید آلبوم زحمت کشیدند و سپس آلبوم به مرحله‌ای رسید که شعر و آهنگ برای مجوز به ارشاد داده شود. در زمان مدیرکلی آقای «میرزمانی» اشعار این گروه 3 بار رد شد و هر بار برای بررسی 2 ماه طول می‌کشید تا پاسخ داده و برای اشعار اصلاحیه بگذارند و مراحل لازم مجدداً طی شود.

آن زمان چون آقای رجب‌پور مدیر ارکستر ملی معاونت هنری وزارت ارشاد بود، شخصاً طی یک جلسه، اشعار را به آقای میرزمانی تحویل داد و بابت رد شدن اشعار از سوی آن دفتر توضیح منطقی خواست؛ زیرا برخلاف تمام دوران‌ها تنها می‌گفتند شعر بد است، وزن ندارد، شاعر معتبر نیست و بی‌سابقه است، فن بیان ادا کننده شعر نیست و... در کمال ناباوری آقای میرمانی بعد از خواندن یکی دو شعر گفتند این شعرها تحریک‌آمیز است و برای جوانان خوب نیست و اصولاً اعتقاد داشتند این شعرها اروتیک هستند!

شما تصور کنید که وقتی چنین تفکری در دفتر موسیقی حاکم باشد -آن هم برای یک گروه مختلط- چه جبهه‌ای گرفته می‌شود؟ البته کارنامه آقای میرزمانی نشان داد که موسیقی ما در دوران او به کجا و چه مسیری رفت تا جایی که می‌گفتند اشعار عاشقانه مجوز نمی‌گیرد. پس از آن یک سال و نیم به دنبال تفهیم این موضوع به مدیران بودیم که مثلاً «گرفتن دست تو» می‌تواند گرفتن دست یک زوج باشد و یا یک پدر و دختر و یا... و صرفاً به معنی فعل حرام و فکر‌های بی‌منطق نیست.

البته تمام تلاش‌های محسن رجب‌پور بی‌فایده بود، زیرا آنها با اصل گروه آریان مخالف بودند و از طرف جریان‌هایی نیز شارژ می‌شدند تا آلبوم «آریان 5» مجوز نگیرد، اما در همین دوران در آبان سال 91 کنسرت آریان در تهران در 4 سانس برگزار شد و به ناچار دو قطعه از قطعات آلبوم 5 را در فضای مجازی منتشر کردیم و بیش از پیش ایمان آوردیم که مسیر را درست رفته‌ایم و همه از آن دو قطعه استقبال کردند.

اینکه ارشاد به هر بهانه‌ای مجوز نمی‌داد، تقصیر ترانه شرقی است؟ رضا صادقی، محسن یگانه و خیلی از دوستان نیز این اتفاقات را در آن زمان تجربه کرده‌اند. یک شرکت تهیه و تولید موسیقی مگر دیوانه است که بر روی یک آلبوم سرمایه‌گذاری کند و تمام هزینه‌های آن را پرداخت کند و نخواهد آلبوم مجوز بگیرد؟! پس اینکه می‌گویند ترانه شرقی مجوز آلبوم 5 را بعد از 4 سال گرفته واقعیت ندارد. زمانی که آقای میرزمانی رفت، دفتر موسیقی دارای سرپرست شد و ایشان هم مجوز آلبوم را نداد. دولت عوض شد و همان سرپرستی که مجوز آریان را نمی‌داد، همان اشعار و همان قطعات را در دولت جدید مجوز داد و بعد از طی پروسه 7 روزه، آریان 5 در مهرماه مجوز گرفت! بعد از آن هم ترانه شرقی داشت به سرعت مراحل انتشار را طی می‌کرد که یک‌سری اتفاقات مانع از انتشار آلبوم تا به امروز شده است.

بچه‌های آریان زمان تولید آلبوم را هم در پروسه زمانی کسب مجوز حساب می‌کنند و این منصفانه نیست که بگوییم آلبوم بعد از 4 سال مجوز گرفت. آلبوم بعد از آماده شدن، تنها 2 سال و 3 ماه برای مجوز گرفتن زمان برد که بخش زیادی از زمان آن هم مشکلات تفکری در دفتر موسیقی بود که می‌خواستند مجوز 9 قطعه از آلبوم را ندهند.
 

• * دو سؤال در این باره پیش می‌آید. اینکه چرا در این سال‌ها آریان کنسرت نداد و فعالیتی نکرد و اینکه چرا بعد از اخذ مجوز، آلبوم منتشر نشد؟

این دو سؤال ارتباط جالبی با هم دارند. علی پهلوان بعد از کنسرت تهران در سال 91 با برنامه‌ریزی که از یک سال پیش کرده بود، برای همیشه به استرالیا مهاجرت کرد و بعد از رفتن او روز به روز به مشکلات آریان اضافه شد. در آن زمان همه فکر کردند عمر آریان به اتمام رسیده، اما اینطور نبود. ما تا به امروز 4 بار برای برگزاری کنسرت آریان اقدام کرده‌ایم و در تمامی 4 بار موفق شدیم روزهای مورد درخواست خود را از سالن‌های مختلف بگیریم. آقای «بی‌آزار» مدیر مرکز همایش‌های برج میلاد و آقای «فرهادی» مدیر وقت سالن میلاد نمایشگاه و آقای «سرآبادانی» مدیر مجموعه و تعاونی نمایشگاه می‌توانند گواهی دهند. من شخصاً برای گرفتن تمام روزها اقدام کردم و هر بار که برای کنسرت برنامه‌ریزی می‌کردیم، علی پهلوان از آمدن به ایران امتناع می‌کرد که او هم دلایل خود را داشت و اصلی‌ترین موضوع در ابتدای سال 92 عدم دریافت مجوز آلبوم 5 بود. بعد از اخذ مجوز آلبوم 5 در آبان سال 92 برای گرفتن سالن برای روزهای 27 و 28 دی‌ماه در نمایشگاه بین‌المللی اقدام کردیم که این‌بار انتظار می‌رفت با توجه به گرفتن مجوز آلبوم 5، مشکلی وجود نداشته باشد که برعکس مشکلات بیشتر شد و باز هم نتوانستیم به دلیل عدم حضور علی آن کنسرت را برگزار کنیم.
 

• * یعنی علی پهلوان عمداً حضور پیدا نمی‌کرد؟

بالاخره علی و پیام خواننده گروه هستند و نمی‌شد کنسرت را بدون علی برگزار کنیم. من بارها با علی صحبت کردم ولی مشکلاتی که از گذشته وجود داشت، به نوعی علی را برای حضور در ایران قانع نمی‌کرد. بقیه اعضای گروه نیز با او صحبت کردند ولی متأسفانه عمق بحث‌های علی و دلخوری‌هایش -چه از محسن رجب‌پور و چه از بقیه افراد گروه- باعث شده بود تا او رغبتی برای حضور در ایران و اجرای کنسرت نداشته باشد. از آنجا که علی تمام وظایف برنامه‌ریزی و آماده‌سازی گروه را به‌عهده داشت، عملاً بدون حضور او نیز تمام این برنامه‌ریزی‌ها بی‌فایده بود. به نظر من این دلخوری‌ها با گفتگو و حضور رودرو به راحتی قابل حل و فصل بود که حتی علی حاضر به همین گفتگو هم نبود و البته او هم مشکلات خودش را در خارج از ایران دارد و معمولاً تمرکز برای یک تصمیم نیاز به آرامش فکری دارد که به نظر من علی چنین شرایطی را نداشت.
 

• * در رابطه با انتشار آلبوم بعد ازمجوز چطور؟

بعد از اخذ مجوز یک جلسه تشکیل شد و تمامی اعضای اصلی آریان را دعوت کردیم تا در مورد انتخاب اسم و قطعات تصمیم‌گیری شود. در آن جلسه تمام اعضا با تصمیم جمعی موافق بودند و با انتشار قطعات انتخاب‌شده نیز موافقت کردند و اسم آلبوم مشخص شد. همچنین در آن جلسه قرار عکاسی نیز هماهنگ شد و قرار بود تا همان استایل عکس برای علی ارسال شود تا او هم با همان شیوه کروماکی در استرالیا عکاسی کند و طرح جلد آماده شود. علی از بابت این جلسه اطلاعی نداشت و در مورد عکس از قبل با او برای این شیوه صحبت شده بود و موافق بود. تا اینجا همه موافق انتشار آلبوم بودند، ولی بعد از شنیدن خبر تشکیل این جلسه و اینکه از علی پهلوان برای انتخاب قطعات و اسم آلبوم تماسی گرفته نشده بود، بسیار دلخور شد. (البته پیش‌تر، ساناز کاشمری این موضوع را به او اطلاع داده بود) این بود که علی به محسن رجب‌پور پیغام داد تا تمامی قطعاتی که او آهنگسازی کرده از آلبوم درآورده شود. من بعد از این اتفاق بارها با علی صحبت کردم، ساناز کاشمری هم با او چند بار صحبت کرد. امیر تفرشی نیز در این مورد با او حرف زد. اما قبلاً هم گفتم از نظر روانشناسی وقتی شما آمادگی ذهنی برای یک تصمیم‌گیری را نداشته باشید و به یکباره شوک‌های زیادی به شما منتقل شود، تصمیم درستی نمی‌توانید بگیرید. متأسفانه دیگر نمی‌توانم در مورد زندگی خصوصی افراد صحبت کنم و در همین حد بسنده می‌کنم که نبود علی در کنار افراد گروه، حس گروهی را از بین برده بود و با دلخوری‌هایی که او داشت، شاید این تصمیم گرفته شد. البته محسن رجب‌پور هم به این قضیه واکنشی نشان نداد و چون علی و بقیه اعضای گروه تمامی حق و حقوق خود را دریافت کرده بودند و آلبوم تحت مالکیت ترانه شرقی بود، رجب‌پور گفت به نظر پهلوان احترام می‌گذارد ولی تصمیم در رابطه با انتشار آلبوم به‌عهده من است.
عکاسی اعضا در پاییز و درست روز قبل از اینکه پیام صالحی به امریکا برود انجام شد. از آن روز به بعد -با توافق همه اعضا- برای اینکه امکان تغییر آهنگ و ملودی وجود نداشت، تنظیم مجدد قطعات تصویب شد و امیر تفرشی مجدداً آلبوم را با تکنیک‌های روز تنظیم کرد و برای آلبوم وقت زیادی گذاشت که البته خود امیر تفرشی نیز در زمانی که با اصرار علی پهلوان برای تنظیم این آلبوم انتخاب شد، از سوی پیام صالحی و یکی دیگر از اعضا مورد نقد قرار گرفته بود که خود داستانی دارد. بعضی از اعضای گروه موافق انجام تنظیم و میکس و مسترینگ توسط او نبودند و اشخاصی چون سعید مدرس و آرش پاکزاد معرفی شدند. با این وجود امیر تمام کار تنظیم را انجام داده بود و تنها قطعاتی که فرشاد فارسیان و سعید مدرس تنظیم کرده بودند هم برای یکدستگی آلبوم در نهایت توسط امیر تفرشی میکس و مسترینگ شد.
 

• * علی پهلوان در یادداشتی گفته که از نظر او تأثیرپذیری [تأثیرگذاری] آثار بعد از چند سال از بین رفته و حتی با وجود میکس و مسترینگ جدید، اثر قابل انتشار نیست.

من مفهوم تأثیرپذیری را متوجه نمی‌شوم! مگر شما الان آهنگ‌های 8 سال پیش این گروه را گوش می‌کنید، از انها زده می‌شوید؟ یا شما تصور کنید اگر قطعه «دنیا دیگه مث تو نداره» بنیامین به‌جای سال 85 امسال منتشر می‌شد، آیا تأثیرپذیری نداشت؟ مطمئنم این قطعه باز هم یک قطعه مگاهیت می‌شد. حتی قطعه «پرواز» یا «دوستت دارم» آریان و... اگر آهنگسازی و ملودی ایراد داشته، خُب پس نباید اصلا اجراً می‌شده و اگر اجرا شده به نظرم بایستی از آن کار دفاع کرد. قبول دارم سلیقه مردم به نسبت 2-3 سال پیش تغییر کرده، اما مطمئناً آنقدر نیست که مخاطب از آلبوم زده شود، خصوصاً میکس و مسترینگ جدید کار را بهتر از قبل کرده. با این وجود «ترانه شرقی» روی این آلبوم سرمایه‌گذاری کرده و تصمیم‌گیرنده در این زمینه محسن رجب‌پور خواهد بود و این کار نیز مثل بقیه آثار آریان در کارنامه این گروه خواهد ماند. مخاطبان هم درک می‌کنند که این کار 3 سال پیش تولید شده، اما قطعاً اینکه تأثیرپذیر نیست را قبول ندارم و به نوعی همان بهانه‌های منتشر نشدن است، زیرا همین افراد تا آبان 92 موافق انتشار بودند. چه شد که یک‌باره تصمیم‌شان عوض شد؟
 

• * پس چرا الان اجماع گروه به عدم انتشار رأی داده است؟

برخلاف اینکه می‌گویند گروه به اجماع رسیده، من فکر می‌کنم گروه به اجماع نرسیده و یا با این مفهوم به اجماع نرسیده است. پیام صالحی را هم من و هم تمام افراد گروه و هم محسن رجب‌پور به خوبی می‌شناسند. او تنها عضو گروه است که در کنار موسیقی بیزینس اختصاصی خود (مدیریت مجموعه «سون») را دارد و کارش طراحی داخلی و واردات و تولید مبلمان است. پیام صالحی بعد از انتشار آلبوم مستقل خود و برگزاری کنسرت که با کلی حرف و حدیث انجام شد، نتوانست در کار مستقل موفق ظاهر شود و همان روزها نیز به‌دنبال اعمال سلیقه خود در گروه بود که علی پهلوان و شراره فرنژاد به‌شدت با آن مخالفت می‌کردند که پیام در نهایت به‌صورت انفرادی سلایق خود را در قالب یک آلبوم منتشر کرد و کنسرت گذاشت و آن حرف‌ها و نقد‌ها و نظرها به وجود آمد که همه در جریان آنها هستند. در این روزها پیام کم‌کار شده و چون با دوستان نوازنده و آهنگساز خود در تماس است، می‌داند که تهیه‌کنندگان در ازای پرداخت مبالغ قابل‌توجه آلبوم یک خواننده را منتشر می‌کنند و بهره‌برداری از کنسرت‌های آنها را برای یک سال در اختیار خود می‌گیرند تا از آنها سود ببرند. این اتفاق 3-4 سالی است که دارد رخ میدهد و می‌بینید که به نوعی امروز خواننده خود را در اختیار یک شخص قرار می‌دهد و فردا به سمت شخصی که بیشتر پول بدهد می‌رود. پیام نیز با تصور ذهن مقتصد خود به‌دنبال گرفتن حقوق آریان و واگذاری آن به دیگری است. من اطلاع کامل دارم که چه کسانی به او و به چه اهدافی و با چه مبالغی پیشنهاد داده‌اند تا آریان را از رجب‌پور بگیرد و به فلان شرکت واگذار کند!

به نظرم پیام بهتر است با بقیه اعضای گروه و هواداران شفاف‌تر صحبت کند. برخلاف آنچه در خبرگزاری‌ها می‌گوید، پیشنهاد فروختن آریان را ابتدا خود او به رجب‌پور داده و رجب‌پور هم به او رقمی را گفته که به او بفهماند که آریان فروشی نیست! رجب‌پور بارها اعلام کرده آریان مانند فرزند من است و خود آریانی‌ها هم بارها گفته‌اند که آریان و رجب‌پور جدایی‌ناپذیرند. چون پیام با تفکر تجاری و از پیش تعریف شده و خرید و فروش برای مذاکره جلو رفته، محسن رجب‌پور هم به نوعی برای سنگ انداختن با او چیزی گفته تا دیگر سراغ این گزینه نرود، مثل این است که شما فرزند خود را بفروشید و این کار ممکن نیست. اعضای آریان به واسطه نبودن برنامه کم‌کار شده‌اند و خُب هیچ‌چیز برای یک هنرمند مثل بی‌فعالیتی و کم‌کاری آزاردهنده نیست و پیام به‌جای حل موضوع با علی و مشکلات حاضر در یک جریان به‌دنبال رسیدن به اهداف شخصی خود است.
 

• * یعنی شما می‌گویید پیام به فکر آریان نیست؟

نه من این را نمی‌گویم. پیام هم سال‌ها با آریان بزرگ شده و با آریان به این جایگاه رسیده و قطعاً آریان برایش اهمیت دارد. اما شیوه‌ای که در پیش گرفته، منجر به نابودی آریان خواهد شد. زیرا به‌جای حل مشکلات با آن همراه شده و با معامله آریان قصد پرکار کردن آن را دارد و هیچ نگاهی به گذشته و آینده ندارد.
 

• * خُب پیشنهاد شما چیست تا آریان از این وضعیت و بن‌بست رها شود؟

من که اعتقادی به بن‌بست ندارم. اما آنها می‌توانند مشکل خود را با رجب‌پور حل کنند. آنها به‌دنبال فعالیت هستند و فعالیت زمانی حاصل می‌شود که همه اعضا بخواهند کار کنند. اولین مشکل برای فعالیت، عدم حضور علی است و بعد از آن بنشینند و آلبوم 6 را تولید کنند تا خاطرات بد آلبوم 5 از بین برود و برای برگزاری کنسرت برنامه‌ریزی کنند و به حلقه رقابت پاپ برگردند. ترانه شرقی نیز مطمئناً از این اتفاق استقبال می‌کند و آن‌ها هم به‌دنبال پول درآوردن هستند، پس برای دوطرف منفعت دارد. مگر زمانی که «محمدرضا گلزار» از گروه جدا شد، آریان ایستاد؟ یا امیرحسین مستعد؟ حتی بعد از رفتن «نینف» گروه باز هم به کار خود ادامه داد، سحر کاشمری هم که جدا شد، گروه با دو بَک‌وکال به کارش ادامه داد. اما علی به‌عنوان خواننده و محور گروه در مسائل آهنگسازی و رهبری گروه در زمان کنسرت نقش بسزایی دارد. پس ابتدا حضور علی مهم است.
 

• * چرا محسن رجب‌پور حق استفاده از آثار خود را به بنیامین داد ولی به آریان نمی‌دهد. چه ماجرایی پشت این کار است؟

این دو با هم قابل قیاس نیستند. شرایط با بنیامین به گونه‌ای بود که تغییر شیوه کاری خواست دو طرف بود و محسن رجب‌پور روحیه خود را در این مورد نشان داد و اجازه استفاده از تمام آثار را به بنیامین واگذار کرد تا ثابت کند خودش به‌دنبال ادامه همکاری نبوده، اما بحث آریان متفاوت است. خیلی خوشحالم که در مورد بنیامین اتفاقی که برای «رضا صادقی» با تهیه‌کننده آلبوم‌های قبلی‌اش افتاد، رخ نداد و هر دو، هم محسن رجب‌پور و هم بنیامین با یکدیگر دوست هستند و هر دو کار خود را جداگانه انجام می‌دهند. حتی آلبوم 93 بنیامین دارای 4 قطعه است که مجوز آن‌ها برای ترانه شرقی است و باز هم محسن رجب‌پور حق استفاده از آن‌ها را به بنیامین داد. کدام تهیه‌کننده امروز یک قطعه را تولید می‌کند و هزینه‌اش را می‌پردازد و اجازه منافع مالی آن را به دیگران واگذار می‌کند؟ قطعات «دختر آشوب» برای آلبوم 85 بود، «گل یاس 2» قرار بود در آلبوم 88 بیاید که از لیست قطعات کنار گذاشته شد، «هفته عشق» نیز به‌مناسبت ولنتاین تا سپندارمزگان و کنسرت لندن تولید شد و قطعه «آشوب» که تک‌آهنگ بود. پس محسن رجب‌پور روحیه‌اش مقابله نیست. این دو گروه و شرایط‌شان با یکدیگر متفاوت است.
 

• * ظاهراً شما با تمام فعالیت‌های محسن رجب‌پور موافقید؟

اتفاقاً نه. من با نوع رفتار و شیوه برخورد محسن رجب‌پور مخالفم. اگر این روزها در آریان شاهد این اتفاقات هستیم، به نظر من بخشی از آن اشتباه استراتژیک و رفتاری محسن رجب‌پور است. الان دیگر سال 82 نیست و یک دهه از آن زمان گذشته و آدم‌ها هم آدم‌های گذشته نیستند.
 

• * و حرف آخر؟

من شاید این مطالب را نباید بازگو می‌کردم، اما اینها را گفتم تا مردم متوجه شوند و به‌طور شفاف بدانند دارد چه اتفاقاتی حول گروه آریان می‌افتد. من دیگر در «ترانه شرقی» حضور ندارم و به کارهای تخصصی خودم رسیدگی می‌کنم. دوستان آریانی من بدانند که این گروه بوده که تا به امروز فعالیت داشته، پس اگر قرار است از این به بعد نیز شعله آریان روشن باشد، باید با اتفاق نظر و با حضور تمام اعضا آن را روشن نگه دارند. رجب‌پور نیز برای آنها بسیار زحمت کشیده. مگر کسی از آریانی‌ها در زمانی که کنسرت باشگاه انقلاب کنسل شد و ترانه شرقی بیش از 200 میلیون تومان ضرر کرد حاضر شدند خسارت پرداخت کنند؟ و یا اصلاً کسی از آنها خواست که در ضرر شریک شوند؟ مگر مجوز حضور «کریس دی‌برگ» و آن آلبوم که با حضور او تولید شد، بدون محسن رجب‌پور قابل گرفتن بود؟ برگزاری تورهای خارجی و دیگر فعالیت‌های گروه همه با حضور رجب‌پور و تمامی اعضای آریان اتفاق افتاده است. با نگاه به گذشته می‌بینید که فعالیت آن‌ها در کنار هم توانسته موفقیت‌های بی‌بدیلی را رقم بزند. من مطمئنم گروه گذشته خود را فراموش نکرده و برای آینده بهترین تصمیم را می‌گیرد. در جوابِ محسن رجب‌پور که در سایت شما منتشر شد، در جمله آخر گفته که «من نمی‌خواهم بهره‌برداری از اسم «آریان» و محتوای قطعات قبلی این گروه فقط به قسمتی از آریان برسد.» به این جمله خوب دقت کنید تا معنی آن را درک کنید. این باز نشان‌دهنده این است که همه گروه باید منفعت داشته باشند و در ادامه گفته که «فعلاً به آنها اجازه بهره‌برداری از قطعات قبلی را نداده‌ام.» با تمرکز بر واژه‌های این جمله‌ها می‌شود حدس زد که چه کسی آریان را دارد به انتهای یک کوچه بن‌بست می‌برد. روحیه مجادله و جنگ‌پذیری در شأن آریان نیست و آریان با 14 سال فعالیت گروهی ثابت کرده که می‌شود در ایران کار گروهی انجام داد. پس اجازه ندهند که آریان به فرد-محور تبدیل شود.
 

• * شما همه حرف هارا گفتید، مطلبی جا نمانده است؟

اتفاقاً من خیلی از حرف‌ها را نگفتم. خیلی حرف‌ها هست که با گفتن‌شان ممکن است خیلی چیزها زیر و رو شود، ولی جا و زمانش اینجا و الان نیست. من فقط پیرامون حواشی این روزها گفتم تا همه مطلع شوند داستان از چه قرار است و عادلانه در مورد آن قضاوت کنند.