موسیقی ما - سولماز فیروزی: «سر سماع» عنوان آلبومی سنتی است با صدای وحید تاج که از خوانندگان جوان عرصه موسیقی سنتی به حساب می‌آید.

این آلبوم مجموعه‌ای از آثاراجرا شده در ژانر موسیقی سنتی از سه هنرمند اهل ذوق است که با بهره گیری از تصنیف‌های کهن سعی در ایجاد فضاهای سنتی در موسیقی دارد. اما این سعی و تلاش همانگونه که موجب شده تا آثاری جدید خلق شود، به‌‌ همان اندازه به قرابت این آثار به موسیقی کهن سنتی کمک شایان توجهی کرده است.

اصوات موسیقایی انتخاب شده در این آلبوم شباهتهای بسیاری با موسیقی‌های دیگر از خواننده‌های دیگر دارد و حتی خواننده با وجودی که صدای قابلی دارد، به نوعی به اجرای آواز قدما پرداخته است.

وحید تاج در اجرای این آلبوم سعی بر این داشته تا از صدای خود به مانند یک ساز استفاده کند و از این منشر اتفاق خوشایندی برای وی افتاده است. وی در اکقر قطعات توانسته از پس این مهم بر آید و از زاویه‌ای می‌توان چشم انداز این خوانده جوان را خوب یش بینی کرد. او نقش یک نوازنده را با صدای خود در آلبوم ایفا می‌کند. نتهایی که انتخاب شده‌اند، همگی با شناخت وسعت صدایی خواننده و توانایی او در اجرای آوازی صورت گرفته است.

آنچه در سر سماع بیش از هر چیزی به گوش می‌رسد یکنواختی است و همین موجب می‌شود تا مخاطب احساس خستگی کند و حوصله‌اش سر برود. از فراز و فزود نه در آهنگهای این اثر خبری هست و نه در صدای خواننده. به این ترتیب با آلبومی بدون تکیه گاههایی برای جذب شنیداری مخاطب مواجه می‌شویم که نقطه قوتی در خود ندارد تا گوش مخاطب را با خودهمراه کند جز چند خط ملودی تکراری و کهن که به آن بسنده شده است.
هر چند در آلبوم «سر سماع» به اجرای آثاری با ساختار موسیقی خانقاهی پرداخته شده است و در آن سعی شده تا قطعاتی از موسیقی خانقاهی بازسازی و بازخوانی شود (همانگونه که در مقدمه روی جلد آن نیز به آن اشاره شده است) اما این آلبوم بیشتر شبیه یک آلبوم نوحه شده است.
وحید تاج اگر چه تجربه شاگردی نزد استاد محمد شجریان را داشته است اماای کاش در انتخابهای خوانشی خود دقت بیشتری می‌کرد و با وسواس بیشتری دست به این کار می‌زد.

از نکاتی که می‌توان و باید به آن اشاره کرد، کلام این آلبوم است که شاید هر مخاطبی نتواند با آن ارتباط برقرار کند. از آنجایی که از مولفه‌های موسیقی سنتی ایران کلام راحت و قابل ارتباط است تا مردم که دوست دارند کلام بشنوند بتوانند به راحتی از تواناییهای کلامی یک اثر بهره‌مند شوند، سختی کلام این آلبوم مجال برقراری ارتباط از سوی مخاطب را از او می‌گیرد.

بی‌انصافی است که اگر در نقد این اثر از صدای خوب وحید تاج صحبتی به میان نیاید. وحید تاج قابلیتهای خوبی در صدای خود دارد که‌ای کاش در این اثر بیشتر از آن‌ها استفاده می‌شد.

زکریا یوسفی در بخشی از مقدمه روی جلد این آلبوم به خانقاهی بودن آن اشاره کرده است و همچنین بارز‌ترین مولفه موسیقی خانقاهی را سه ویژگی دانسته است که یکی از آن‌ها سادگی، یکی ریتم و دیگری ایجاز است. اما این موسیقی سادگی زیادی ندارد و همین طور ریتم چندان قابل توجهی دارا نیست. وی به استفاده ازاشعار فارسی به جای کردی برای فهم بیشتر از سوی مخاطب اشاره کرده است ولی عنلا چنین اتفاقی نمی‌افتد. همین طور گفته است که به منظور موسیقایی‌تر کردن موتیف‌ها و تا حدودی کاستن از یکنواختی در اجرا از سازهای کوبه‌ای مختلف و ریتم‌ها و الگوهای ریتمیک متنوع‌تر بهره گرفته‌اند اما آیا این اتفاق خوشایند افتاده است؟ اگر می‌افتاد آلبوم تا این اندازه ا یکنواختی رنج نمی‌برد.

سرّ سماع به خوانندگی وحید تاج و آهنگسازی و تنظیم مرتضی صنایعی با احتساب قطعاتی که در دل خود جای داده است فقط و فقط باید به دنبال مخاطبان خاص برای خود باشد هرچند که می‌توانست به طیف گسترده تری بیاندیشد.

استفاده از اشعار بزرگانی همچون عطار، مولانا، حافظ، سنایی غزنوی، عبدالرحمان خالص، عبدالقادر گیلانی در این آلبوم دلیلی مبرهن برای این است که از تعداد مخاطبان عام این اثر بکاهد.

مرتضی صایعی (نوازنده نی)، زکریا یوسفی (دف و سازهای کوبه‌ای)، شاهین صفایی (تار)، آرمان سیگارچی (عود)، شهریار نظری (دف)، کامران منتظری (تنبک) این اثر را نواخته‌اند که در کل از هماهنگی خوبی برخوردارند.

صرف نظر از نکاتی که به آن‌ها اشاره شد، در کل آلبوم سر سماع حرفهای بسیاری دارد که از زبان جوانهای خالقش بزند. سر سماع ا می‌توان جزو یکی از آلبومهای خوب این روز‌ها نام برد که از ساز‌ها و خواننده در آن از هماهنگی خوبی نسبت به هم برخوردارند.