موسیقی ما - نسیم قاضی‌زاده -  "شبي كه ماه كامل شد" چندمین همکاری نرگس آبیار و مسعود سخاوت دوست است. حالا دیگر شاهد یک تیم ورک درخشان دیگر میان آهنگساز و فیلمساز هستیم، تیم ورکی که آدم باید امیدوار باشد حالا حالاها تمام نشود و سرنوشت  اسفندیار منفردزاده  و کیمیایی، مجید انتظامی و حاتمی‌کیا، علیقلی و میرکریمی، ثابت و توکلی را پیدا نکند و تداوم داشته باشد.

از همان ابتدا تا انتهای فیلم همچنانکه پختگی خود آبیار در آخرین فیلمش نمایان‌تر از آثار قبلی‌اش است، موسیقی سخاوت‌دوست هم مسیری مشابه را طی کرده و با اطمینان می‌توان گفت که این اثر بهترین و پخته‌ترین موسیقی فیلمی است که تا به امروز این آهنگساز برای فیلم‌های آبیار نوشته است.

موسيقي"شبي كه ماه كامل شد"  با تم بلوچ و حادثه اي شروع می‌شود و با كشيدن آرشه ای اساسي روي ساز كه خبر از وحشت مي‌دهد ادامه پیدا می‌کند. آرشه‌ای که در جاهای مختلف فيلم هم باز هم از کشش آن استفاده می‌شود. همراه با عروسی فائزه (الناز شاکردوست) و عبدالحمید (هوتن شکیبا) تمی شبيه به یک لالايي جنوبي- بلوچي آغاز می‌شود که بار دیگر پرده از آنچه که در ادامه رخ خواهد داد برمی‌دارد. قصه قراری برای آرامش ندارد و عروسی به ملودی‌های شاد بنا ندارد اکتفا کند هرچند که خانواده عبدالحمید و فامیل‌ها در عیش حضور گروه زنده بلوچی به نظر شاد می‌آیند.

سخاوت‌دوست، همچون همیشه، موسيقی‌ای پرگو نساخته،  برخوردهاي كوتاه و منطقی با موقعیت‌هایی دارد که شاید اگر آهنگساز دیگری بود کمی سخت‌تر از نساختن موسیقی برای آنها می‌گذشت. با این حال، آهنگساز متوجه موقعیت‌های مختلف بوده و برایشان موسیقی‌هایی به فراخور تدارک دیده است مثلا در زمان سفر فائزه و برادرش به پاكستان موسيقي حادثه اي با ته مايه هاي موسيقی هندی روی صحنه‌ها آمده که استانداردهای لازم موسیقی فیلم را داراست.

"شبي كه ماه كامل شد"  موسیقی‌ای در مجموع پرحجم دارد که مشخص می‌کند آهنکساز برایش زمان گذاشته و كار كرده، علاوه بر این به دلیل ماهیت پر از حادثه و اضطراب فیلم، بخشی از صداها در موسيقی آمده‌اند و این اضطرابها که بیشترشان از آن فائزه است به شکل موسيقیِ افكتيو خودشان را نشان داده‌اند. نامحسوس اما تاثيرگذارند و در عین حال حوصله‌سربر نیستند.

در بخشی از فیلم از آواهاي زنانه هم بهره گرفته شده‌ است كه اصلا بولد و نمايشي نيستند و همچون "شیار 143" از آنها بسيار خوب استفاده شده‌ است. موسیقی در "شبي كه ماه كامل شد" راوی است، دل به دل تماشاگر می‌دهد و پا به پای قصه جلو می‌آید حتی گاهی جلوتر از آن گام برمی‌دارد تا دانای کل بودنش را رعایت کرده باشد. مثلا در صحنه‌ای که زن از کشته شدن برادرش باخبر می‌شود، ما ابتدا مویه‌های زنانه را می‌شنویم و بعد تلفنی که در آن این خبر شوک‌آور به او داده می‌شود. موسیقی با گوش شنونده‌اش مهربان است. او را برای خبرهای بد آماده می‌کند.  با تماشای تصوير اشك ريختن فائزه در آینه‌های شكسته، بار دیگر موسیقی همراه می‌شود، موسيقی‌ای که منسجم است.

بهترين بخش موسيقی "شبي كه ماه كامل شد"   صحنه بعد از آرايش كردن حميد و فائزه بعد از مرگ برادرش است که در آن همۀ گريه‌ها و مويه‌هایی که منتظرش بوده‌ایم به قدر کفایت می‌آید.

علیرغم پختگی و به قدر کفایت سخن گفتنِ موسیقی، اما جا داشت که سخاوت‌دوست کمی روی داشتن تم اصلی کار مضاعفی می‌کرد تا یک خط تماتیک ماندگارتر خلق کند. این آهنگساز نشان داده که هر کارش روند رو به پیشرفتی در مقایسه با قبل دارد، بنابراین باید توقع داشت که به این مساله هم نگاه ویژه داشته باشد و مجذوب تکنیک صرف نشود.