موسیقی ما - کنسرت «سهراب پورناظری» و «آنتونیو ری» در برج میلاد، برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر، در ابتدا «سهراب پورناظری» به همراه اعضای گروهش روی صحنه حاضر شد و پس از خوش‌آمدگویی به حاضران در سالن گفت: «خوشحالم که این فرصت دست داد تا در خدمت شما باشیم و موسیقی بنوازیم. به نظر می‌رسد امسال فستیوال موسیقی فجر پربارتر است. قرار بود در این جشنواره من با استاد گاسپاریان به اجرای برنامه بپردازم اما متاسفانه ایشان بیمار شدند. من یک رویای قدیمی داشتم که بر اساس آن می‌خواستم با یک هنرمند موسیقی فلامنکو کنسرتی برگزار کنم و خوشبختانه اکنون این رویا به واقعیت تبدیل شده است.»

او در ادامه گفت: «خوشحالم که شما شنونده‌های خوبی هستید. وقتی برای یک کنسرت بی‌کلام این جمعیت به سالن آمده‌اند و اگر جشنواره موسیقی فجر در این دوره هیجان انگیز شده، به‌خاطر حضور شماست.»

در ادامه «سهراب پورناظری» به همراه اعضای گروهش همایون نصیری (سازهای کوبه‌ای) مهیار طریحی(سنتور و سنتور باس)، آرین کشیشی( گیتار باس)، سپند دادبه (عود)، و آرش مقدم( درام) بخش اول کنسرت را اجرا کردند. در ابتدا «سهراب» ملودی آرامی با تنبور نواخت و در ادامه آرام آرام ریتم کار تندتر شد و «سهراب پورناظری» بر روی شعر «خوش خرامان می‌روی...» حضرت مولانا آواز خواند. او سپس با ارائه تک‌نوازی‌های سریع توانایی و تکنیک خود را نشان داد، در ادامه او به همراه گروه تصنیفی با ریتم پنج، هشتم و با شعری از مولانا خواند.  در ادامه موسیقی سازی به همراه گروه پایان‌بخش‌ این قسمت بود.

بعد از آن نوبت به اجرای موسیقی فلامنکو رسید. «آنتونیو ری» سه قطعه را با تک‌نوازی گیتار نواخت تا پس از آن مخاطبان به استراحت بروند. در قسمت بعدی این اجرا نوبت به همراهی موسیقی ایرانی و فلامنکو رسید. در ابتدا «آنتونیو ری» به نوازندگی مشغول شد و در میان راه سهراب پورناظری با آرشه‌های سوزناک کمانچه‌اش با او همراهی می‌کرد. این دو هنرمند در این فضا در حال حرکت بودند.

رد و بدل کردن سوال و جواب میان گیتار و کمانچه ادامه پیدا کرد و هر یک از سازهای دیگر هم به نوبه خود وارد شدند. در این بخش از اجرا لحن اجرای آنتونیو با شب گذشته تفاوت بسیار کرد و در مسیر ارائه موسیقی جیپسی گام برداشت. از جایی به بعد هم‌نوایی گیتار و کمانچه شنیدنی شد که البته در این بخش‌ها صدای کمانچه چیرگی داشت. پس از اتمام این قطعه گیتار از فضای محزون ابتدای اجرا به یک فضای شاد رسیده بود و موسیقی ایرانی و غربی در این اتفاق سهیم شده بودند. در جای جای این اجرا لبخندها و نگاه های سراسر شوق «ری» به گروه حکایت از رضایت از یک گفت‌وگوی موسیقایی داشت. در همین فضا شعری از حافظ هم توسط گروه خوانده شد. این بخش پایانی گفت وگویی بود که حالا پورناظری با تنبور و ری با گیتار سامانش می‌دادند. پاس‌کاری‌ها ادامه پیدا می کرد و ارتباط چشمی آنتونیو و سهراب، گیتار و تنبور را به عنوان سمبلی از شرق و غرب در کنار هم قرار داده بود. این گفت و گوی شورانگیز مخاطبان حاضر در سالن را که بخشی از انها در بخش دوم (اجرای موسیقی فلامنکو) ساکت شده بودند شگفت زده کرد. قسمت سوم در واقع اوج گفتگوی آغاز شده بود. «ری» و «پورناظری» به قدری تند می‌نواختند که تمام مخاطبان را تحت تاثیر قرار داده بود.

در پایان اجرا همه نوازندگان در مقابل مردم تعظیم کردند. پورناظری که دو شاخه گل از مخاطبان گرفته یکی از گل ها را به آنتونیو ری داد و دیگری را به پدرش – کیخسرو پورناظری-  در میان تشویق‌ها نوازندگان صحنه را ترک کردند. . با ادامه یافتن تشویق ها این بار تنها پورناظری و ری وارد صحنه شدند و با تعظیم در مقابل دیدگان مخاطبان شب موسیقایی سهراب پورناظری و آنتونیو ری به پایان رسید.

علی مرادخانی- معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی – و همچنین فرهاد اصلانی و گلاب آدینه در این کنسرت حضور داشتند.