تو ای اندوه شیرینم، بیا در این شب سردم
در این پس‌کوچه‌های غم، به دنبال تو می‌گردم
برایت فصلی از شعر و پر از ناگفته آوردم
عجب حال خوشی دارم، که من پروانه‌ات گردم

مرا آتش بزن آتش، بسوزان تا به خاکستر
که آن دم سربلند از تو، بگیرم زندگی از سر
بگیرم زندگی از سر...

اگر از تو جدا افتم، یقین سویت گشایم پر
بدان تا لحظه‌ی آخر ندارم جز تو را باور
ندارم جز تو را باور...

در این بیراهه‌های عشق، ندیدم قلب همراهی
برای آن که جان دادم، نیارزیدم پَرِ کاهی

مرا همراهیم کن تا، دل رویای پنهانم
بمانم با من که بیش از این، بدون تو نمی‌مانم
بدون تو نمی‌مانم...

ز اندوه دلم آتش درون سینه بر پا کن
اگه دیدی که می‌سوزم، تو هم بنشین تماشا کن
تو هم بنشین تماشا کن...