موسیقی ما – مراسم رونمایی از آلبوم «تو مرو» با صدای «فرزاد قربانی» در سالن استاد «شهناز» خانه هنرمندان ایران برگزار شد. فرزاد قربانی که سال گذشته آلبوم «صدای سبز باران» را روانه بازار کرده بود این بار به سراغ آثار بزرگان موسیقی ایران رفته و در سازبندی اثر خود از پیانو، ویولن و تمبک استفاده کرده است. خواننده آلبوم تو مرو در این برنامه گفت:«این آلبوم در واقع چکیده ای از آثار بزرگان موسیقی ما است و قطعاتی که انتخاب کرده ایم از حدود صد و بیست سال قبل تا به امروز است. اولین قطعه هم از استاد «علی اکبر شیدا» انتخاب شده است. قطعه بعدی از «مرتضی محجوبی» است. با توجه به اینکه خانم «غزال ناظرفصیحی» شاگرد با واسطه مرتضی خان محجوبی هستند، در واقع واجب بود که ما یکی از کارهای جناب محجوبی را انتخاب کنیم. می توان گفت در نوازندگی پیانو به سبک ایرانی، ایشان زبانزد هستند. خانم فصیحی حدود هشت سال شاگرد خانم «فخری ملک پور» بودند و خانم ملک پور تنها بازمانده مرتضی خان محجوبی هستند. خانم فصیحی در یک روز نوازندگی پیانو این آلبوم  را انجام دادند و زحمت صدابرداری هم بر عهده دوست عزیزم آقای «آرمین کارباف» بر عهده داشتند. در ابتدا دو قطعه از جناب «پرویز یاحقی»، قطعه ای از آقای «جواد لشگری» و اثری هم از استاد «پازوکی» انتخاب کردیم. به نظر من این آلبوم روایتگر تاریخ صد و بیست ساله موسیقی ما است که تقدیم مخاطبان می شود.»

دکتر «محمد سریر» یکی دیگر از سخنرانان برنامه بود که پشت تریبون حاضر شد و به این نکات اشاره کرد:«آن دوره ای که ما موسیقی کار می کردیم، دوران آرام تر و عاشقانه تری بود. اکنون با این موضوع مواجه هستیم که بداعت ها در موسیقی کمتر و محدودتر شده، در حالی که تکنیک ها جلوتر رفته است. جوان های زیادی داریم که نسبت به گذشتگان در زمینه نوازندگی سازهای سنتی از لحاظ فنی و تکنیکی قوی تر هستند. آن چیزی که در موسیقی و هنر اهمیت دارد، بداعت است. آقای قربانی به سراغ اصل قضیه، و ساخته هایی که در گذشته با همان نگاه و عشق و علاقه خلق شده و اکنون جزو آثار ماندگار هستند، رفته اند.»

او در ادامه افزود:«من خوشحال هستم که هنوز هم به ریشه ها رجوع می کنند. امتیاز ریشه ها این است که نه تنها آثار جالب و روانی هستند، تقویت کننده ذهن جامعه هم هست. زمانی که این آثار مجددا منتشر می شوند باز هم جامعه و نسل جوان باز می گردد و می بیند که در این کارها چقدر بداعت وجود دارد. این کارها می تواند به نسل جوان هویت ببخشد.»

سیدعلیرضا میرعلینقی، محقق و مورخ موسیقی پشت تریبون حاضر شد و گفت:« من از ابتدای تهیه این اثر در جریان کار بودم. این اثر که حاصل کار یک زوج جوان یعنی فرزاد قربانی و غزال ناظرفصیحی است و با عشق و اعتقاد تهیه شده است. در این آلبوم در دو سی‌دی یکی صوتی و دیگری تصویری ارائه شده که در هر دو اثر این عشق به چشم می‌خورد. چند ده میلیون تومان و زمان زیادی برای تولید این اثر هزینه شده است. در حالی که هیچ بخش دولتی یا خصوصی‌ای پشتیبان این کار نبوده مانند بیشتر آثار هنری که صرفا از روی عشق تهیه می‌شوند. شکی نیست که مردم با این آهنگ ها خاطره دارند و بازگشت این هزینه های مادی و معنوی تنها از سوی مخاطبانش امکان پذیر است. در این آلبوم با یک نوع بازآفرینی از آثاری مواجه هستیم که سال های سال ریشه در ذهن و اندیشه مردم داشته اند.»

او در ادامه اضافه کرد:«پیانو در این اثر دو نقش سلو و همراه را همزمان ایفا می‌کند، هم نقش ملودیک، هارمونیک و ریتمیک را بر عهده دارد. قطعات این اثر از سه نسل از موسیقی‌دانان ایرانی و از زمانی که هیچ رسانه نگهدارنده‌ای نبوده، تا صفحه و در آخر رادیو انتخاب شده است. اجرای آواز فرزاد قربانی به صورت لایو صورت گرفته که گرمی و حس کار را بیشتر می‌کند و به صورت لاین و صداگذاری ضبط نشده است.»

آلبوم تو مرو توسط پخش «آوای باربد» در بازار توزیع شده و قابل تهیه از فروشگاه های معتبر فرهنگی و هنری است.