موسیقی ما - حسین علیشاپور خواننده آواز ایرانی در سالی که گذشت سه آلبوم «خیام و می‌نیمال»، «نگارینه» و «ترنگاترنگ» را به مخاطبان موسیقی ایرانی ارائه داد. او که شیوه آواز اصفهان را هم خوب می‌خواند برای سال ۹۳ برنامه‌هایی را دارد که موسیقی ما برای جویا شدن از کم و کیف آن‌ها با این هنرمند هم صحبت شده است. در ادامه گفت‌و‌گوی نوروزی ما با علیشاپور را بخوانید:
 

• سال گذشته برای شما از نظر فعالیت‌های موسیقایی چگونه بود؟

در تهران و شهرستان‌ها کنسرت‌هایی را اجرا کردم. البته تعداد کنسرت‌ها از نظر کمی بسیار بیشتر از دو سال پیش بود و به هرحال این شانس را داشتم که با مخاطبینم که بیشتر التفات به آواز بنده و نوع نگاه من نسبت به کلام دارند، بیشتر مرتبط باشم. آلبوم‌هایی هم داشتم مثل نگارینه، خیام و می‌نیمال و ترنگاترنگ که کارهایی هستند با ویژگی‌های خاص خودشان و این گونه نبوده که آلبوم خوانده باشم برای اینکه حالا یک چیزی بخوانم برای اینکه اسمم وسط بماند. این‌ها کارهایی بوده که انجام شده.
 

• و آیا در سال پیش رو این فعالیت‌ها بیشتر می‌شود؟

بله. به خصوص برنامه‌هایی هست برای کنسرت در شهرستان‌ها. رغبت من هم این است که در شهرستان‌ها کنسرت بدهم. آلبوم‌هایی هم هست که منتشر خواهد شد. ولی برنامه‌ای برای اینکه در سال جدید آلبوم تازه بخوانم ندارم. امیدوارم شرایطی فراهم شود که کنسرت آلبوم خیام و می‌نیمال را که دوست هنرمند آقای شیوافرد ساخته‌اند، برگزار کنیم. چرا که به نظر من کار قابل توجهی ست که امیدوارم به خوبی دیده شود. در برنامه‌هایم کنسرت ساز و آواز بیشتر دیده خواهد شد و امیدوارم بتوانم در این حوزه فعال‌تر کار کنم.
 

• کنسرت‌ها با چه گروه‌ها و هنرمندانی خواهد بود؟

با یکی دو گروه جوان و البته دو سه نفر از هنرمندان مطرح و نامی که البته اجازه بفرمایید در زمان خودش نام این دوستان را بیاورم و اطلاعات بیشتر را در اختیار مخاطبان قرار دهم. در هر حال گمان می‌کنم برای دوستانی که کارهای بنده را دنبال می‌کنند، خوشحال کننده باشد.
 

• شما را به عنوان آوازخوانی با صدا و روش مستقل می‌شناسند. دلایلش چیست؟

آواز، بیان ذهنیت است از طریق نغمه به واسطهٔ حنجره. برای من نقطهٔ نخست در آوازم بیان است. بیانی که هرچند متاثر و گرته گرفته از استادان پیشکسوت، اما ویژهٔ من باشد. این وظیفهٔ هنرمند است که کارش را گونه‌ای ارائه کند که چیز تازه‌ای به جهان افزوده شود. با این نگرش است که من آواز می‌خوانم. در مواجههٔ با کلام نیز من صدا را در خدمت بیان قرار می‌دهم، نه آنکه از شعر به عنوان ابزار به رخ کشیدن صوت استفاده کنم. این هاست که شما می‌فرمایید آواز بنده متفاوت می‌شود. ضمن آنکه باید عرض کنم، آوازخوان به تالیف شخصی خودش از شعر است که عیارش معلوم می‌شود.
 

• به آواز چه کسانی علاقه دارید و کارهای آن‌ها را گوش می‌دهید؟

قدما همه شنیدنی‌اند. بیشتر استادان ادیب خوانساری، تاج اصفهانی، همایونپور، زنده یاد دکتر عمومی، شهیدی، محمودی، گلپایگانی، ایرج و علی اصغر شاهزیدی. آواز استاد شاهزیدی را بسیار دوست دارم و علاوه بر آن با ایشان افتخار دوستی دارم. نسل جدید آواز باید سراغ بزرگانی مثل ایشان برود و خوشه چینی کند.
 

• برای سال نود و سه چه آرزو‌هایی در حوزه کاری خودتان دارید؟

آرزوی سلامتی برای همه دارم و آرزوی سلامتی برای موسیقی. امیدوارم در سال تازه دوستان کارهایی ارائه کنند که موسیقی ایرانی در آن‌ها برجسته‌تر دیده شود. برای همه دوستان آوازخوان آرزوی سلامتی و موفقیت دارم. امیدوارم مستقلانه رفتار کنند و برای هنر خود،شان و اعتبار قائل شوند تا هنر ببالد و بماند.