اسماعیل مهرتاش در سال ۱۲۸۳ در تهران متولد شد. وی از شاگردان درویش خان بود و پس از مدتی به مدرسه‌­ی عالی موسیقی و به محضر علینقی وزیری راه یافت. مهرتاش در سال ۱۳۰۵همراه با ادیب خوانساری «جامعه‌ی باربُد» را تأسیس کرد که شامل کلاس‌هایی برای آموزش تار،آواز،فن بیان و بازیگری بود. او بیش از چهارصد آهنگ برای نمایش‌ها،پیش‌پرده‌ها و همچنین ترانه و تصنیف ساخت و برای ضبط صفحه به قاهره و بغداد مسافرت کرد. فعالیت هنری وی در جامعه‌ی باربُد تا سال ۱۳۵۷ ادامه یافت و هنرمندانی چون عبدالوهاب شهیدی، محمدرضا شجریان،محمد منتشری، برادران وفایی، ملوک ضرابی، ملکه حکمت شعار، بهرام سیَر و بسیاری دیگر از شاگردان مکتب وی بوده‌­اند. شیوه‌ی آموزش مهرتاش بر اساس برداشت شخصی وی از موسیقی ایرانی بود که شامل ردیفی است که هم اکنون به نام «ردیف آوازی استاد اسماعیل مهرتاش» موجود است. او در سال ۱۳۵۹ بدرود حیات گفت.

بازسازی این اثر بهانه‌­ای است برای یادآوری سبک و سیاق مهرتاش و نواختن دوباره‌ی آن برای نسل جدید که بی گمان دستِ زمان خطوطِ روشن موسیقی کهن را همراه با ریشه‌هایش کم‌رنگ‌تر کرده و همچنین برای معرفی هنرمند گرامی علی اصغر بهمنی که دل در گرو سنت و فرهنگ آوازخوانی اصیل ایران دارد.

علی‌اصغر بهمنی در سال ۱۳۴۵ در مسجد سلیمان متولد شد. اشتیاق به هنر آواز در همان اوان نوجوانی وی را به محضر اساتید آواز کشاند و تحصیل هنر آواز را نزد هنرمندانی چون رامبد صدیف و جعفر جعفریان آغاز کرد و سپس به محضر رضوی سروستانی، دکتر عمومی و محمد طاهرپور(طاهر زاده) راه یافت. وی همچنین در این مسیر از آموزش‌های استاد محمدرضا لطفی بهره‌ی فراوان برده است. امیدوارم این اثر بتواند نگاهی تازه به آثار استاد اسماعیل مهرتاش داشته باشد که به انصاف می‌توان گفت از شایسته‌ترین آموزگاران هنر و از برجسته‌ترین تصنیف‌سرایان نیمه‌ی اول قرن حاضر بوده است و شیوه‌ی شخصی وی همواره می‌تواند سرمشق هنرمندان جوان این عرصه باشد.