10 مستند برتر عالم موسیقی (3)؛
راهی به سوی خانه نیست: باب دیلن (2005)
موسیقی ما - جواد رهبر: چند سالی میشود که سینماگران سرشناس دوباره به ساخت فیلم مستند دربارهٔ گروههای موسیقی٬ به خصوص از دنیای موسیقی راک٬ رو آوردهاند. سایت نشریهٔ سینمایی «توتال فیلم» فهرستی بیستتایی از مستندهای برتر دنیای موسیقی منتشر ساخته که از میان آن این ده مستند مختص موسیقی راک است٬ که با توضیحات «توتال فیلم» در ادامه میآید. این انتخابها ترتیب خاصی ندارند.
راهی به سوی خانه نیست: باب دیلن (2005) / No Direction Home: Bob Dylan
خواننده: باب دیلن
از آنجایی که نام مارتین اسکورسیزی به عنوان کارگردان روی این فیلم حک شده بود٬ خورههای سینما هم به تماشای آن نشستند. «راهی به سوی خانه نیست» در عوض اینکه به کل زندگی باب دیلن٬ اسطورهٔ موسیقی فولک٬ بپردازد٬ فقط بر روی دورهی میان سالهای 1961 و 1966 تمرکز میکند٬ با این همه مدت آن سه ساعت و نیم است.
با این همه اسکورسیزی از تمام تواناییهایش استفاده کرده تا بیننده متوجهٔ زمان طولانی فیلم نشود. فیلم شامل مصاحبههایی با افراد مختلفی است که به نوعی به باب دیلن و موسیقی او مربوط میشوند٬ قطعههایی از مصاحبهای ده ساعته با او در گوشه و کنار فیلم قرار داده شده و از تصاویر آرشیوی تازه کشفشده هم در ساخت آن استفاده شده است.
مقطع زمانی مورد نظر اسکورسیزی به احتمال قوی یکی از دورانسازترین مقاطع فعالیت هنری دیلن است؛ در همین دوران بود که او از هیبت یک خوانندهٔ فولک درآمد و به شمایل نسل خود بدل گردید. لازم به ذکر است که لزومی ندارد شیفتهٔ دیلن باشید تا از این مستند لذت ببرید٬ چون مستند همان قدر که دربارهٔ دیلن است به جنبش ضد فرهنگِ رایجِ دههٔ شصت هم میپردازد.
نقطهٔ اوج فیلم: ترانهٔ «خانهٔ آفتاب تابان» (House of the Risin’ Sun) میتواند حاشیهٔ صوتی هر فیلمی را به بزمی برای گوشهای شنونده تبدیل کند.
راهی به سوی خانه نیست: باب دیلن (2005) / No Direction Home: Bob Dylan
خواننده: باب دیلن
از آنجایی که نام مارتین اسکورسیزی به عنوان کارگردان روی این فیلم حک شده بود٬ خورههای سینما هم به تماشای آن نشستند. «راهی به سوی خانه نیست» در عوض اینکه به کل زندگی باب دیلن٬ اسطورهٔ موسیقی فولک٬ بپردازد٬ فقط بر روی دورهی میان سالهای 1961 و 1966 تمرکز میکند٬ با این همه مدت آن سه ساعت و نیم است.
با این همه اسکورسیزی از تمام تواناییهایش استفاده کرده تا بیننده متوجهٔ زمان طولانی فیلم نشود. فیلم شامل مصاحبههایی با افراد مختلفی است که به نوعی به باب دیلن و موسیقی او مربوط میشوند٬ قطعههایی از مصاحبهای ده ساعته با او در گوشه و کنار فیلم قرار داده شده و از تصاویر آرشیوی تازه کشفشده هم در ساخت آن استفاده شده است.
مقطع زمانی مورد نظر اسکورسیزی به احتمال قوی یکی از دورانسازترین مقاطع فعالیت هنری دیلن است؛ در همین دوران بود که او از هیبت یک خوانندهٔ فولک درآمد و به شمایل نسل خود بدل گردید. لازم به ذکر است که لزومی ندارد شیفتهٔ دیلن باشید تا از این مستند لذت ببرید٬ چون مستند همان قدر که دربارهٔ دیلن است به جنبش ضد فرهنگِ رایجِ دههٔ شصت هم میپردازد.
نقطهٔ اوج فیلم: ترانهٔ «خانهٔ آفتاب تابان» (House of the Risin’ Sun) میتواند حاشیهٔ صوتی هر فیلمی را به بزمی برای گوشهای شنونده تبدیل کند.
تاریخ انتشار : دوشنبه 24 مرداد 1390 - 00:00
افزودن یک دیدگاه جدید