موسیقی ما- لی لا رضایی: خواننده اپرای ایرانی حضور خود در مراسم یادبود مرحوم محمد نوری را صرفا به دلیل دوستی نزدیک با این خواننده اعلام کرد و به خبرنگار موسیقی ما گفت: در آخرین اجرایی که داشتم برای یادمان استاد محمد نوری بود که طبق خواسته دکتر محمد سریر پذیرفتم که قطعاتی از این هنرمند فقید را اجرا کنم.

به کفته وی ،در این اجرا همراه با ارکستری که همراه ان روی سن رفته بود، 15 قطعه از قطعات معروف این هنرمند فقید را برای علاقه مندان و دوستداران وی خواند که »نمی شه غصه ها رو...» معروفترین آنها بود و توانست با استقبال خوبی مواجه شود.

این خواننده ضمن ابراز گلایه از دستمزدی که به وی پرداخت شده، گفت: من حاضر بودم، از کسی هیچ دستمزدی دریافت نکنم تا این که بخواهم آن چه را که در شانم نیست دریافت کنم. این مقداری که به من پرداخته شد، در واقع حق الزحمه من نیست.

وی که بابت این مراسم یک میلیون تومان دریافت کرده ادامه داد:حداقل باید دستمزدی که برای من در نظر گرفته می شد، سه میلیون تومان بود. در این صورت هم من راضی می شدم، هم اعتبارم زیر سوال نمی رفت. من فقط برای ادای دین نسبت به دوستی ای که با آقای نوری داشتم، راضی شدم این برنامه را اجرا کنم و گرنه زیریک میلیون تومان در شان من نیست.

وی ادامه داد:یک فرد بی سواد که نمی شود روی او نام خواننده گذاشت برای یک اجرا، 7-8 میلیون تومان دستمزد می گیرد. آن وقت من که تحصیل کرده این رشته هستم و نزد بهترین های این عرصه آموزش دیده ام ، باید دستمزد پایین بگیرم! این ها رفتار های زشتی است که متاسفانه با ما می شود. من به عنوان خواننده اپرایی که بیش از 30 اپرا قبل از انقلاب فقط اجرا کرده، نمی خواهم خودم را با کسی مقایسه کنم. هرکس هر دسمتزدی که می گیرد، نوش جانش، فقط زحمات پیشکسوتان نادیده گرفته نشود.

وطن دوست در ادامه با انتقاد از خوانندگانی که سواد درست و حسابی ندارند ، گفت: شاید باورتان نشود در این میان هستند کسانیکه حتی بلد نیستند فاصله ها را بخوانند. یعنی سواد خواندن ندارند. وقتی به آنها می گویی فاصله سوم را بخوان، نمی داند از چه چیزی حرف می زنیم.

وی که با اجرای بیش از 30 اپرا در قبل از انقلاب، و همچنین حضور 20 ساله در ارکستر سمفونیک به عنوان سولیست، یکی از استادان این عرصه به شمار می آید، در انتقاد از خیلی هایی که ادعای موسیقی دارند و آکادمی های آنچنانی راه می اندازند، گفت: جالب است در یکی از همین برنامه ها شاهد بودم که یکی از شرکت کنننده های مسابقه قطعه ای را اجرا کرد و یکی از اعضای هیات ژوری به وی گفت از صدایت خوشم می آید، شما 4اکتاو صدا دارید. می خواهم بگویم اگر همین دوست عزیز، سواد داشت، می دانست که حتی در دنیای موسیقی پاواروتی هم 4 اکتاو صدا ندارد. چگونه این ها به خودشان اجازه می دهند این گونه با مردم بازی کنند؟

این خواننده قدیمی و پیشکسوت ظسه سال زیر نظر میکل کازاتو استاد آواز ایتالیایی به تربیت صدا و فراگرفتن فنون آواز کلاسیک پرداخت. سپس در حدود سال ۱۳۴۷ و ۱۳۴۸ به استخدام اپرای تهران درآمد و در اپراهای مختلف نقش‌هایی را به عهده گرفت. حدود بیست سال سولیست (تکخوان) ارکستر سمفونیک تهران به رهبری حشمت سنجری، حدود ده سال سولیست ارکستر ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی و همچنین سولیست ارکسترهای دیگر بوده است و ضبط صدا با ارکستر رادیو تلویزیون ملی ایران را انجام داده است. در سال ۱۳۶۷ از طرف شورای عالی ارزشیابی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نشان درجه یک هنری به او اهدا گردید و در حال حاضر تدریس آواز کلاسیک را به عهده دارد.