نظری که شما قصد پاسخ دادن به آن را دارید وجود ندارد.
فرزند استاد مرتضی حنانه با انتقاد از خانه‌ی موسيقی اعلام کرد؛
خانه موسيقی فقط محفل موسيقی سنتی و دستگاهی شده
موسیقی ما- فرزند استاد مرتضی حنانه از احتمال انتشار آثار منتشرنشده مرحوم حنانه توسط یونسکو و شورای جهانی موسیقی خبر داد و با گله‌مندی از خانه موسیقی و وزارت ارشاد، توجه بیش از حد اساتید موسیقی به موسيقی سنتی و دستگاهی را موردنقد قرار داد.
بنابراين گزارش، امیرعلی حنانه موسیقی‌دان و فرزند استاد مرتضی حنانه گفت: «به‌دلیل عضویت در شورای جهانی موسیقی و شماره کپی‌رایتی که دراختیار دارم، می‌توانم یکی از کتاب‌های پدرم یا مجموعه‌ای از کارهای صوتی او را در خارج از ایران منتشر کنم اما به دلایل زیادی ترجیح می‌دهم که انتشار این آثار در ایران انجام شود.»
فرزند استاد حنانه در اين‌باره توضيح داد: «انتشار این آثار؛ هزینه بالایی دارد و تامین چنین هزینه‌ای از حوزه‌های شخصی برایم مقدور نیست. وزارت ارشاد یا هر نهاد دولتی مرتبط دیگری كه نسبت به ارزش این آثار آگاهی داشته باشند، می‌تواند و باید در این کار مشارکت کند. فکر میکنم این وظیفه چنین نهادهایی است که از هرکس در هنر کار جدی انجام می‌دهد، حمایت به عمل آورد. البته شخصا برای انتشار آثار پدرم از هیچ‌کدام از نهادهای مرتبط با موسیقی تاكنون درخواست کمک نکرده‌ام.»
وی که در سی‌وسومین نشست یونسكو و سومین كنگره شورای جهانی موسیقی به ارائه مقاله درباره استاد حنانه و موسیقی ایرانی پرداخته است، عنوان کرد: «این نشست در سال 2009 در کشور تونس برگزار شد. در جلسات تخصصی کنگره چندین مقاله درباره موسیقی ایرانی، ارکستر فارابی و همچنین برخی آثار پدرم مثل کاپریس لعنتی و آپوس شماره 13 ارایه کردم. همین طور طی مقاله‌ای توانستم ایرانی بودن ساز «لوت» را به اثبات برسانم. اما متاسفانه دوستان نه تبریک گفتند و نه برای این دفاع از موسیقی ایرانی؛ پیام تشکری فرستادند.»
حنانه همچنین به انتقاد از خانه موسیقی پرداخت و گفت: «خانه موسیقی یک نهاد صنفی است. اما اگر واقعا خانه موسیقی است، باید به تمام موسیقی‌های جدی در کشور بپردازد. اگرچه احساس میکنم این خانه تنها محدود به موسیقی سنتی و دستگاهی شده است. گویا موسیقی کلاسیک ایرانی و افرادی همچون حنانه در آن جایی ندارند.»
فرزند مرتضی حنانه تاكید كرد: «خانه موسیقی امروز یك دست شده و حرف موسیقی ایرانی هم فقط سه‌تار شده است. درحالیکه این شیوه، اصلا هنری و مطابق با معیارهای یك صنف هنری نیست.»
وی ادامه داد: «من عضو پیوسته و درجه یك خانه موسیقی هستم، اما به دلیل چنین شیوه‌ای، مدت‌هاست که به آنجا سر نزده‌ام و فقط ارتباطم با خانه منحصر به نامه‌هایی شده است که هرسال فرستاده می شود تا حق عضویت خودمان را پرداخت کنیم.»
بنابراين گزارش، امیرعلی حنانه موسیقی‌دان و فرزند استاد مرتضی حنانه گفت: «به‌دلیل عضویت در شورای جهانی موسیقی و شماره کپی‌رایتی که دراختیار دارم، می‌توانم یکی از کتاب‌های پدرم یا مجموعه‌ای از کارهای صوتی او را در خارج از ایران منتشر کنم اما به دلایل زیادی ترجیح می‌دهم که انتشار این آثار در ایران انجام شود.»
فرزند استاد حنانه در اين‌باره توضيح داد: «انتشار این آثار؛ هزینه بالایی دارد و تامین چنین هزینه‌ای از حوزه‌های شخصی برایم مقدور نیست. وزارت ارشاد یا هر نهاد دولتی مرتبط دیگری كه نسبت به ارزش این آثار آگاهی داشته باشند، می‌تواند و باید در این کار مشارکت کند. فکر میکنم این وظیفه چنین نهادهایی است که از هرکس در هنر کار جدی انجام می‌دهد، حمایت به عمل آورد. البته شخصا برای انتشار آثار پدرم از هیچ‌کدام از نهادهای مرتبط با موسیقی تاكنون درخواست کمک نکرده‌ام.»
وی که در سی‌وسومین نشست یونسكو و سومین كنگره شورای جهانی موسیقی به ارائه مقاله درباره استاد حنانه و موسیقی ایرانی پرداخته است، عنوان کرد: «این نشست در سال 2009 در کشور تونس برگزار شد. در جلسات تخصصی کنگره چندین مقاله درباره موسیقی ایرانی، ارکستر فارابی و همچنین برخی آثار پدرم مثل کاپریس لعنتی و آپوس شماره 13 ارایه کردم. همین طور طی مقاله‌ای توانستم ایرانی بودن ساز «لوت» را به اثبات برسانم. اما متاسفانه دوستان نه تبریک گفتند و نه برای این دفاع از موسیقی ایرانی؛ پیام تشکری فرستادند.»
حنانه همچنین به انتقاد از خانه موسیقی پرداخت و گفت: «خانه موسیقی یک نهاد صنفی است. اما اگر واقعا خانه موسیقی است، باید به تمام موسیقی‌های جدی در کشور بپردازد. اگرچه احساس میکنم این خانه تنها محدود به موسیقی سنتی و دستگاهی شده است. گویا موسیقی کلاسیک ایرانی و افرادی همچون حنانه در آن جایی ندارند.»
فرزند مرتضی حنانه تاكید كرد: «خانه موسیقی امروز یك دست شده و حرف موسیقی ایرانی هم فقط سه‌تار شده است. درحالیکه این شیوه، اصلا هنری و مطابق با معیارهای یك صنف هنری نیست.»
وی ادامه داد: «من عضو پیوسته و درجه یك خانه موسیقی هستم، اما به دلیل چنین شیوه‌ای، مدت‌هاست که به آنجا سر نزده‌ام و فقط ارتباطم با خانه منحصر به نامه‌هایی شده است که هرسال فرستاده می شود تا حق عضویت خودمان را پرداخت کنیم.»
منبع:
ايلنا
تاریخ انتشار : شنبه 26 دی 1388 - 00:00
اخبار مرتبط
اهمیتِ صدا در آثار ابراهیم گلستان که به تازگی درگذشته، چه بود؟
همراه با تحلیل نوازندگی و آهنگ‌سازی، دیسکوگرافی و نت‌نگاری آثار خالق مرغِ سحر
با نگاهی به تأثير این هنرمند فقید در موسيقی و سينما
همراه با استاد جليل شهناز و استاد علي اصغر بهاري
پس از ۲۰ سال
 |
|||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
آخرین مطالب
در همکاری مجدد با علیرضا افکاری
ظهر روز یکشنبه ۲۷ آبان
از شانزدهم آبان و به همت موسسه «آوای فروهر»
نشست خبری پروژه‌ی «سیمرغ» اثر استاد آهنگ‌ساز با حضور آرش امینی، حبیب صبور و مصطفی جعفری برگزار شد
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
پس از یک دهه دوری از صحنه
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
میثم مروستی از شکل‌گیری لیمبا گفت
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
عکس‌های اختصاصی موسیقی ما
مشکلات تهیه‌کنندگی موسیقی در گفت‌وگو با رضا خانزاده
برای اولین‌بار در ایران؛
دیدگاه‌ها
چه بهتر اول باید به وضعیت موسیقی خودمون بپردازیم بعد بریم سراغ موسیقی های دیگه
فکر کنم اولین کسی که نظر داده متوجه نشده که منظور ایشون چی بوده!!
استاد حنانه موسیقی کاملا ایرانی کار میکردن منظور از "موسیقی خودمون"چیه؟!
خیلی ها هنوز فرق موسیقی اصیل و کلاسیک ایرانی و موسیقی سنتی و دستگاهی رو نمی دونن.
من متوجه نمیشوم موسیقی کلاسیک ایرانی چه نوع موسیقی است. فکر میکنم منظورشان همان موسیقی کلاسیک غربی است با بیان ایرانی. معمولا موسیقی کلاسیک به موسیقی رسمی و تاریخی یک کشور گفته میشود.
من متوجه هستم که فرزند آقای حنانه چه گفته است. لطفا شما بار دیگر متن را مطالعه فرمایید
موسیقی ملی ایران مد نظر بوده ، نه موسیقی کلاسیک ایرانی
این اشتباه چاپی نشریه است.
افزودن یک دیدگاه جدید