بنده هم همسو با نظر آقای مهرداد غلامی فکر میکنم آلبوم سخنی نیست که این قطعات جدید در ادامه ی آن شکل گرفته است ، فضای بسیار دلنشین تری داشت و به خوبی توانسته بود موسیقی ایرانی رو در کنار هارمونی و چند صدایی ارایه دهد . ولی در کار های بعدی مانند همین اثر دیوانه می گردم ، فضای بسیار شلوغ و نازیبا بودن چندصدایی خوانندگان آن فضای زیبا و دلنشین رو از بین برد . همچنین با صدای بلند ساز های کوبه ای (که نوازندگان نیز برای محو نشدن صدای سازها با قدرت به سیم ها ضربه میزدند) مواجه بودیم ، که آشفتگی موسیقی را بیشتر می کرد و گاهی اوقات حتی صدای خوانندگان را نیز نامفهوم میکرد. به هر حال امیدوارم آقای قمصری بتوانند دوباره با استفاده از خلاقیت شگرف خود آثاری مانند چه آتش ها ، سخنی نیست ، آب نان آواز و .... بیافرینند.
یک مخاطب عادی(غیر تخصصی) موسیقی