موسیقی ما - مراسم رونمایی از تازه‌ترین اثر «کیخسرو پورناظری»  با عنوان «از دوار چرخ» صبح امروز در فرهنگسرای نیاوران با اجرای «تهمورس پورناظری» و با حضور شهرام ناظری، محمدرضا درویشی، حمیدرضا نوربخش، مجید درخشانی، بیژن کامکار، نجمه تجد‍‍‍‍د، شاهرخ تویسرکانی، شاهو عندلیبی، آریاسب دادبه، سهراب پور ناظری و سیدعباس سجادی در حالی برگزار شد که «کیخسرو پورناظری» و «شهرام ناظری» پس از سال ها با یکدیگر دیدار کردند. در ابتدای این برنامه قطعه ای تصىویری از آلبوم پخش شد و «تهمورس پورناظری» به این مساله اشاره کرد که این صدا که هم اکنون در این تصاویر دیده می شود، از کودکی با او همراه بوده است و حالا از انتشارِ این اثر بسیار خرسند است.

*بیژن کامکار: «کیخسرو»یی که «علی» صدایش می کنند
بعد از انتشار بخش دیگری از این کلیپ، «بیژن کامکار» به دعوت «تهمورس» برای سخنرانی روی سن حاضر شد و گفت: «نزدیک ٥٠ سال است که با این مرد ( کیخسرو پورناظری) دوست و همکاریم، او با پدر مرحوم من همراه بود و وقتی برای اولین بار او را دیدم به من گفت نامم «علی» است و به خاطر ارادت مادرم به حضرت علی (ع) این نام را برایم گذاشته اند از طرفی دیگر به دلیل علاقه پدرم به شاهنامه نام شناسنامه ای من کیسخرو است!  حالا امروز بعد از آن سال ها، خوشحالم که شاهد انتشار این آلبوم –افسانه ی تنبور- هستم. می خواهم بازنشسته شوم چون دیگر توان ندارم. می خواهم به عنوان آخرین آرزویم اجرایی داشته باشیم که همه دوستان و بزرگان قدیم کنارر هم جمع شوند و اجرایی داشته باشیم. درست مانند خداحافظی بازیکنان فوتبال از دنیای ورزش.»

«بیژن کامکار» ادامه داد: «متاسفانه امروز ١٥٠ کانال تلویزیونی سعی در تخریب موسیقی دارند؛ اما با این وجود ما تمام قد ایستاده ایم و آنها موفق نشده اند ، علاوه بر این آنقدر کار کرده ایم و اثر ضبط کرده ایم که هرگاه مخاطب بخواهد به اصالت ها برگردد، آثار بسیاری برای شنیدن وجود دارد. خیلی ها فکر می کنند من با موسیقی پاپ مخالفم؛ اما اینطور نیست ، من با این موسیقی مخالف نیستم؛ اما آن را رقیب خود می دانم.»

*محمدرضا درویشی: «کیخسرو» با دوق و باطن و معرفت درونی آهنگ هایی برای این گروه ساخت
 
«محمدرضا درویشی» -پژوهشگر موسیقی- به دیگر سخن رانِ این برنامه بود. او در ابتدای سخنانِ خود به این نکته اشاره کرد که تنبور ساز کردی نیست و در سال های دور، کردها این ساز را برای خود انتخاب کردند که دلیل تاریخی آن هنوز مشخص نیست: «در آن زمان این ساز را ساده می نواختند و تنبور به شکل تک نوازی و ... وجود نداشته است. مرحوم درویش امیر حیاتی بیش از نیم قرن از صحنه کرمانشاه کوچ کرد و به تهران آمد. اما هیچ وقت تنبور همه گیر‌نشد و فقط یک اثر علی گویم - علی جویم برایش ساخته شد. مرحوم سید ابراهیم از کرمانشاه و تهران در حال رفت و آمد بود و حتی شاگرد ابوالحسن صبا بود. اما باز هم اتفاق خاصی نیفتاد و چیزی برای این گروه ها ساخته نمیشد. فقط مقام های مجازی را همنوازی می کردند. هیچ اهمیتی ندارد که اولین گروه را چه کسی تشکیل داد؛ اما گروه «شمس» را کیخسرو پورناطری حدود چهل سال پیش تشکیل داد که این هم چندان اهمیتی ندارد؛ اما آهنگسازی برای این گروه مهم است و در این میان «کیخسرو» با دوق و باطن و معرفت درونی آهنگ هایی برای این گروه ساخت.»

او ادامه داد: «ملودی های استاد کیخسرو معنی، عمق و لطافت و معنا دارد. اینها الگوهایی برای آهنگسازان امروز و آینده است. تصنیف هایی که استاد کیخسرو کار کرده مشابهی ندارد. چون تلفیقی غیرعمد بین موسیقی کردی و موسیقی ایرانی به شکل سیال در جوش و خروش و عشقبازی با هم هستند. هیچ عمدی برای این کار در کار نیست. نهاین است و نه آن اما همه اش هست. در شهر کرمانشاه موسیقی شهری را داریم که شامل تصانیف و ترانه هاست،  در آثار پورناظری هم بخشی از این موسیقی شهری وجود دارد اما باز هم آن نبوده و چیز دیگری است که در حال سیال و گردش است.»

*آریاسپ دادبه: نگاه به فرهنگ مان از دید شرق شناسی بیماری است

«آریاسپ دادبه» سومین سخنران این برنامه بود که به این نکته اشاره داشت که ذهنیتی که اهالی فرهنگ و هنر ایران نسبت به فزهنگشان دارند، ناشی از عدم تاسیس دانش های جدید در ایران است: «به دلایلی این دانش های جدید در ایران تاسیس نشده است. یکی از این علوم جدید دانش شرق شناسی است. ما به دستاورد تاریخ هنر و فرهنگمان در ذیل علم شرق شناسی نگاه می کنیم که این یک بیماری است.اگر‌ بخواهیم با چنین دیدی به تاریخ و فرهنگ ایران‌ نگاه کنیم آگاهی به آن نداریم. شرق شناسی دانشی است که غرب برای دستاوردهای خودش به کار می برد. آنها معتقدند که آنچه شرق دارد را باید نگه داشت و نباید دست بخورد. اولین توصیه عربی ها به ما این بود که مبادا به این میراثتان دست بزنید و تاکید می شوند که حتی یک مضرابش نباید جابه جا شود. ممکن است ایران در منطقه جعرافیایی شرق قرار گرفته باشد اما مکان روح تاریخی ایران جای دیگری است. در بحث کارهای هنری و فرهنگی در ایران به پیچیدگی هایی برخورد کرده ایم. ما در دهه پنجاه تفکر تاریخ اندیش چپ در ایران صربه بزرگی به هنر ایران زد. تفکر ایدولوژیک در هنر متاخر ایران ضربات سنگینی به ما زده است. ردیف موسیقی برای معاصرین ما  تبدیل شد به کتاب مقدس و این از عوارض چیزهایی است که گفتم. ایران یکی از پنج کانون موسس فکر و اندیشه در جهان است.»

به گفته ی «دادبه» کسی که بتواند موتیف های گذشته را دوباره فعال کند می تواند صاحب شیوه باشد. یعنی درونمایه های قدیمی که خاموش مانده را دوباره زنده کرده و در آنها مفاهیم جدید گنجانده است. قضاوتم درباره آثار استاد پورناظری این است که درونمایه های قدیمی را فعال کرده است. کسی که بتواند موتیف های گذشته را دوباره فعال کند می تواند صاحب شیوه باشد. یعنی درونمایه های قدیمی که خاموش مانده را دوباره زنده کرده و در آنها مفاهیم جدید گنجانده است. قضاوتم درباره آثار استاد پورناظری این است که درونمایه های قدیمی را فعال کرده است.»

*شهرام ناظری: حاصل همدلی های من و کیخسرو آثاری مانند مطرب مهتاب رو و صدای سخن عشق شد

در ادامه این نشست از «شهرام ناظری» برای ایراد سخنرانی دعوت شد، به این مساله اشاره کرد که او و «کیخسرو پورناظری» روی یکدیگر تاثیرات بسیار زیادی گذاشته اند و همین باعث پیشرفت کارشان شده است.»

او همچنین ادامه داد: «من فقط خواننده نبودم و از کودکی با ادبیات و موسیقی و سپس آواز آشنایی پیدا کردم و همیشه هم در کار آهنگسازان نظر می دادم، این خصوصیات را «کیخسرو» نیز داشت و به همین خاطر نگاهمان فراتر از تکنیک های مرسوم بوده است. این را هم باید بگویم که همیشه در آهنگ های کیخسرو من نظر می دادم و در آوازخواندن من هم ایشان نظر می داد. ما شانس این را داشتیم ‌که هم با گنجینه موسیقی ردیف و هم گنجینه موسیقی نواحی آشنا شویم. همدلی های من و کیخسرو حاصلش آثاری مانند مطرب مهتاب رو و صدای سخن عشق شد. »

«شهرام ناظری» همچنین ادامه داد: «کیخسرو بعد از من با خوانندگان بسیاری کار کرده و من هم بعد از کیخسرو در زمینه تنبور کارهایی کرده ام اما دیگر آن آثار ماندگار نشد. این روزها متاسفانه همه تنها هستند و به دنبال اینکه بار خود را ببند اما قبلا عاشق بودیم.  متاسفانه امروز در موسیقی فضای خوبی حکمفرما نیست و انگار سم پاشیده شده است ، آرزو می کنیم زودتر این فضا به مانند گذشته شده و ما را دور هم جمع کند. من هر موقع جلسه موسیقی می روم چند روز در خانه دمر می افتم. هنرمندان این روزها تنها هستند و هر کسی به فکر این است که بار خودش را ببندد. ما پیشترها عاشق هم بودیم. جای همدلی ها و عشق هایی که بین ما بود خالی است. نتیجه همدلی ها و معرفتی که وجود داشت، آثار ماندگار بود. من اما هر شب تنهام و دوست ندارم جایی بروم. آثاری که از کیخسرو پورناطری می شنوید حاصل معرفتی درونی است. آرزو داریم که جامعه به سمتی برود که بازهم همدلی ها تکرار شود. من با کیخسرو فامیل نزدیک هستیم و روزها و شب های بسیاری را با هم سپری کرده ایم. شاید باورتان نشود که چندین سال بود که او را از نزدیک ندیده بودم. نه من آدم کینه جو و لجبازی هستم و نه ایشان چنین آدمی است.»

*کیخسرو پورناظری: خوشحالم که بعد از مدت ها شهرام ناظری – استاد بزرگ آواز- را دیدم

کیخسرو پورناظری به عنوان آخرین سخنران ضمن تشکر از مهمانان و حضار گفت: «خوشحالم که بعد از مدت ها شهرام ناطری استاد بزرگ آواز را دیدم. او لطف کرد و با وجود کسالتش به مجلس ما آمد. در خانواده ای که من رشد کردم شعر، موسیقی، معنا و صفا بود. راستی اندیشی و درستی را به من یاد دادند. پدرم دوستانی داشت که هنوز هم تاثیر آنها در کارهایم هست. خواهر بزرگتری دارم که شعر و موسیقی را بسیار می شناخت. در سیزده سالگی شعر شد زعمت خانه سودا دلم را از زبان خواهرم شنیدم و شعر را حفظ کردم. در سیزده سالگی شعر «شد زعمت خانه سودا دلم» را از زبان خواهرم شنیدم و شعر را حفظ کردم. حاصل آن حفظ کردن اثری شد که با صدای شهرام ناظری منتشر شد و هنوز هم شنیدنش زیباست.»

او با شعری از «صائب تبریزی» سخنان خود را به پایان برد: «ز درد نکته سنجی هر که آگاه است می داند / که معنی در دل اول خون شود وآنگه هنر شود»

آلبوم «از دوار  چرخ» به تهیه کنندگی شرکت ایران گام به مدیریت صدرالدین حسین خانی از صبح چهارشنبه ٢٦ دی ماه منتشر و پخش شده است.