علیرضا عصار در این آلبوم سراغ همکاری با چهار هنرمندی رفت که طی چند سال اخیر، به‌صورت مشترک یا انفرادی، هرکدام تجارب موفقی در بازار موسیقی داشتند. روزبه بمانی، افشین مقدم، سعید زمانی و علیرضا افکاری که معمولاً به عنوان آهنگساز حلقه اتصال این افراد بوده است.
 
علیرضا عصار قطعه «فتوای تاک» را به عنوان سرآلبومی «جز عشق نمی‌خواهم» انتخاب کرده است. قطعه‌ای که ترانه آن توسط روزبه بمانی با مضمونی اجتماعی و چاشنی انتقاد سروده شده و سعید زمانی هم آهنگ علیرضا افکاری برای این قطعه را با بهره‌گیری از سازهایی نظیر گیتار و ارکستر زهی تنظیم کرده است.
 
«نستعلیق حیرانی» عنوان دومین قطعه این آلبوم است که عصار در کنسرتش گفت این اثر را بسیار دوست دارد. ترانه این قطعه سروده «حافظ ایمانی» است و در ستون آهنگساز این اثر، نام علیرضا عصار دیده می‌شود. پویا نیکپور هم در تنظیم این کار فضایی آرام را انتخاب کرده است.
 

«نوجوونی» سومین قطعه این مجموعه است که افشین مقدم در ترانه آن یک عشق نافرجام در دوران نوجوانی را روایت می‌کند و این سروده با آهنگسازی علیرضا افکاری و تنظیم چهره جوان اما پرکار این مجموعه -یعنی سعید زمانی- همراه شده است.
 
«جز عشق نمی‌خواهم» چهارمین اثر این مجموعه با ترانه روزبه بمانی است. پویا نیکپور در آهنگسازی و تنظیم این اثر علاوه بر بهره‌گیری از یک فضای ریتمیک، سراغ لحن حماسی علیرضا عصار هم رفته است.
 
پنجمین قطعه این آلبوم به نام «بیداری» با ترانه «سعید امیراصلانی» تولید شده است. این ترانه هم روایتی از دوران جوانی -البته ظاهراً جوانان دهه‌های قبل- است؛ با جزئیات جالبی نظیر نگاه روشنفکرانه مرسوم میان جوانان و...
 
اما عنوان ریتمیک‌ترین قطعه این مجموعه به «معبد ترانه» تعلق می‌گیرد. اثری با ترانه حافظ ایمانی و موسیقی و تنظیم گروه دارکوب که در برخورد اول با این کار، حتی رگه‌های راک هم در آن جلب توجه می‌کند. با این وجود در تنظیم قطعه «معبد ترانه» امضای گروه دارکوب وجود دارد.
 
«اصلاً به من چه» هم یکی دیگر از کارهای متفاوت با فضای همیشگی عصار در این مجموعه است. اثری با ترانه افشین مقدم و تنظیم سعید زمانی که در برخورد اول، یک فضای نسبتاً سیاه را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند. اما در حقیقت از زبان عاشقی روایت می‌شود که تلاش می‌کند عشقش را با بی‌تفاوتی ظاهری انکار کند.
 
هشتمین قطعه آلبوم جدید علیرضا عصار، «منتظر بودم» نام دارد که در این اثر هم همان مثلث هنری قطعات «اصلاً به من چه» و «نوجوونی» حضور دارند. در این کار هم گلایه‌های یک عاشق از رفتن عشقش و انتظار او برای بازگشت یارش بیان می‌شود.
 
علیرضا عصار برای قطعه نهم آلبومش هم «ای یار غلط کردی» را انتخاب کرده است. اثری که حدوداً دو سال پیش در قالب تک‌آهنگ با شعر مولانا و موسیقی امیر توسلی منتشر شده بود.
 
قطعه پایانی این آلبوم هم نسخه اجرای زنده «بت‌ها» است. اثری که عصار با ترانه تند و انتقادی-اجتماعی روزبه بمانی در کنسرت سال گذشته‌اش با پیانو اجرا کرد. این اثر همان پارسال با کیفیت پایین‌تری توسط برخی حضار در کنسرت ضبط و در فضای مجازی منتشر شده بود. عصار هم با توجه به استقبال از این اثر، گویا ترجیح داده که سراغ ضبط استودیویی با ارکستر یا سازهای گوناگون نرود و همان نسخه زنده و خوش‌حس «بت‌ها» از کنسرت سال گذشته را در این آلبوم قرار دهد.
 
در کل علیرضا عصار برای انتخاب قطعات آلبوم جدیدش سلایق مخاطبان نسل جدید و شنوندگان قدیمی‌تر خود را لحاظ کرده و سراغ چهره‌هایی رفته که توان تولید کار برای هر دو نسل را دارند و پیش از این، این توانایی رو ثابت کرده‌اند. حالا باید دید روند بازگشت دوباره خواننده‌های دهه هفتاد به عرصه رقابت آلبوم و کنسرت و تقابل آنها با چهره‌های نسل جدید چه نتایجی در پی خواهد داشت.



*** نظر منتقدان و نویسندگان موسیقی ایران
 

نویسنده و متنقد موسیقی	ستاره
مینا آتشی
سهند آدم‌عارف
بهمن بابازاده
سما بابایی
امیر بهاری
خسرو خسروپرویز
علیرضا سعیدی
حسین سلیمی
ندا سیجانی
سهیلا صدیقی
زهرا صفایی
فرزان صوفی
مهدی عزیزی
نسیم قاضی‌زاده
سیامک قلی‌زاده
وحید لشکری
حمیدرضا منتبی
آرتین ولی‌الهی
یاسر یگانه