موسیقی ما – «مهدی یراحی» برای اولین‌بار در سال 96 با مخاطبان تهرانی خود دیدار کرد. این خواننده شامگاه روز اول خرداد پس از مدت‌ها در برج میلاد پایتخت طی دو سانس به همت شرکت «رویال هنر پارس» روی صحنه رفت. سالنی که برای مهدی یراحی و طرفدارانش پر از خاطره‌های جالب است. مرداد سال 92 بود که این خواننده برای اولین‌بار به صحنه قدم گذاشت و در همین سالن آثار خاطره‌انگیزش را اجرا کرد. آن کنسرت از یک وجه دیگر هم حائز اهمیت بود. چون تنها کنسرت پاپی بود که طی این سال‌ها در ماه مبارک رمضان برگزار شد. حالا مهدی یراحی با آن خواننده چهار سال پیش تفاوت‌های زیادی دارد. «امپراطور» و «مثل مجسمه» را در کارنامه کاری خود دارد و اجرای اول خردادش هم در حقیقت دومین کنسرت آلبوم «آینه قدی» محسوب می‌شد. این آلبوم بهمن سال گذشته به بازار عرضه شد.

پس از پخش کلیپ آغازین برنامه، مهدی یراحی این بار با قطعه «خاک» روی صحنه آمد و شروع متفاوتی نسبت به کنسرت‌های گذشته اش داشت. یراحی برای قطعه دوم باز هم از جنوب ایران جدا نشد و مِدلی عربی‌اش را با انرژی بالای حاضرین اجرا کرد. در حالی که او معمولاً این بخش را به اواسط کنسرتش اختصاص می‌داد. پس از قطعه «آخرین اسیر» که به «حسین زمان»، مهمان ویژه حاضر در سالن تقدیم شد، نوبت به قطعه «آینه قدی» رسید. اثری در بین کارهای محبوب این مجموعه قرار گرفته و دوستداران یراحی در هنگام اجرایش با او همخوانی بالایی داشتند.

بعد از «عطر تو» و «مثل مجسمه» دو قطعه «سرما نزدیکه» و «بی‌سرزمین» از آلبوم جدید اجرا شدند. قطعه بی‌سرزمین برای اولین بار در کنسرت‌های تهران این خواننده خوانده می‌شد و از جمله کارهایی بود که از ابتدای برنامه نامش در سالن از سوی مخاطبان به گوش می‌رسید. در ادامه نوبت به دو مدلی رسید. اولین آنها برای دو آهنگ «از خودت خبر بیار» و «نفس» بود. سپس از سورپرایز «عماد لاریجانی» برای این کنسرت رونمایی شد. این نوازنده و تنظیم‌کننده به مناسبت ده سالگی انتشار قطعه پرطرفدار «منو رهاکن» این اثر را به همراه «هوای تو» ریمیکس کرده بود. ریمیکس پرانرژی و ریتمیک این خواننده تنظیم کاملاً متفاوتی نسبت به نسخه اصلی آثار داشت و مورد استقبال دوستداران مهدی یراحی قرار گرفت.

اما اصلی‌ترین بخش این کنسرت که از ابتدا حاضرین منتظرش بودند، اجرای قطعه «چه چیزا شنیدم» بود. جدیدترین تک‌آهنگ انتقادی - اجتماعی مهدی یراحی که در ارتباط با مدعیان دروغین ارتباط با امام زمان (عج) و مروجین خرافه و منحرفینی که با قرائت‌های من‌درآوردی تلاش در مصادره به مطلوب شخصیت‌های مذهبی و سواستفاده ابزاری از دین دارند، بود. این قطعه از زمان انتشارش تا کنون بازتاب‌های زیادی داشته و مضمون آن با تمامی کارهای این خواننده تفاوت دارد. یراحی برای اجرای این قطعه از «امیرحسین کیان‌پور» نوازنده ساز دودوک دعوت کرد تا گروه را همراهی کند. بازخوردهای حین و پس از پایان اجرای این آهنگ نشان داد که مخاطب موسیقی صرفاً تشنه شنیدن کارهای عاشقانه نیست و اگر اثر اجتماعی با مضمون دغدغه‌مند تولید شود قطعاً می‌تواند مورد توجه آنها قرار بگیرد.

بخش بعدی کنسرت به اجرای مدلی «امشبم گذشت» و «شال گردن» اختصاص داشت. دو اثر با فضاهایی متفاوت از آلبوم‌های امپراطور و آینه قدی که پشت سر هم اجرا شدند. نهایتاً هم این کنسرت با اجرای قطعات «امپراطور»، «اشک و بارون» با تکنوازی احسان نی‌زن، «بی دفاع» و «غزال» به پایان رسید. «مرتضی کریمی» نوازنده مهمان ساز عود در آهنگ آخر اعضای گروه را همراهی کرد و بر شادی و انرژی این کار افزود.

مهدی یراحی اواسط کنسرت اعلام کرد که این آخرین اجرای «اکبر شهریاری» به همراه گروه آنها است. او در توضیح این موضوع اعلام کرد که مسیر زندگی این نوازنده خوش‌اخلاق و شوخ تغییر کرده است. یراحی همچنین اواخر کنسرت «سعید عبداللهی»، عکاس سایت موسیقی ما، را روی صحنه فراخواند تا یک عکس یادگاری از او و مخاطبانش در سالن ثبت کند. او با ذکر این جمله که من با شما عکس یادگاری ندارم این کار را انجام داد و چندی بعد آن عکس را روی صفحات اجتماعی‌اش به اشتراک گذاشت.

این خواننده در برنامه خود میزبان علی تفرشی، حسین زمان، هیراد حاتمی، هومن نامداری و ماهان پوریان  بود. در گروه او هم علی افلاطونی (نوازنده گیتار الکتریک)، حامد حمیدزاده (نوازنده گیتاربیس)، عظیم روحانی (نوازنده اسپانیش گیتار)، عماد لاریجانی (نوازنده گیو و کیبورد)، مهرداد احمدزاده (نوازنده کیبورد و همخوان)، مجید رضاپور (نوازنده درامز)، اکبر شهریاری (نوازنده پرکاشن)، امیر فقیه (سمپلر)، مرسل وطنی (نوازنده ساکسفون)، احسان نی‌زن (نوازنده ویولن)، مرتضی کریمی (نوازنده مهمان ساز عود) و امیرحسین کیان‌پور (نوازنده مهمان ساز دودوک) حضور داشتند و «فرهاد گوی‌آبادی» وظیفه مدیریت گروه را بر عهده داشت.
 

• *هومن نامداری: مهدی یراحی حرف دلش را راحت با مخاطبانش بیان می‌کند

هومن نامداری پس از پایان این کنسرت در مورد روند تنظیم قطعه چه چیزا شنیدم و همکاری با مهدی یراحی به خبرنگار «موسیقی ما» گفت:«قبلاً مهدی این شعر را برایم خوانده بود و با مضمون آن ارتباط برقرار کردم و فضای اعتراضی و اجتماعی چه چیزا شنیدم را دوست داشتم. ملودی مهدی هم تم شرقی داشت و او کارهایی به این شکل قبلاً داشت. قبلاً هم در قطعه بغض تو با همین فضا و شعر روزبه با هم همکاری کرده‌ بودیم و این قطعه جدید را هم دوست داشتم و تنظیمش شکل گرفت. روند تنظیم هم خدا را شکر سریع پیش رفت چون فضایی که من در ذهن داشتم و تمی که مهدی از کار آمده کرده بود، شسته و رفته بود. طی همفکری‌هایی که در مرحله تنظیم داشتیم هم کار ما سریع پیش رفت. به دلیل جنس شعر و ملودی حس کردم که باید این آهنگ در بخش تنظیم تم ارکسترال علاوه بر تم شرقی داشته باشد. استفاده از ساز دودوک و ساز سه‌تار فضای شرقی را تداعی می‌کرد و فضای ارکسترال هم به بزرگی و مضمون شعر کمک می‌کرد. این موضوع یک مقدار روند تنظیم را برایم سخت کرد اما چنین فضاهای تنظیم شرقی و استفاده از این قبیل سازها را دوست دارم و کلیت کار برایم لذت‌بخش بود.»

او سپس در پاسخ به این سوال که چرا کارهای اجتماعی مهدی را تو تنظیم می‌کنی هم گفت:«اینکه کارهای اجتماعی مهدی را من تنظیم می‌کنم به دلیل خوش‌شانسی‌ام است. احساس می‌کنم فضای ترانه‌ها در ژانر عاشقانه در این مدل مرسوم کمی تکراری شده و حرف جدیدی با این لحن ترانه متداول وجود ندارد. به همین دلیل در کارهایی که برای تنظیم قبول می‌کنم، این قبیل قطعات اجتماعی و کمی اعتراضی را دوست دارم. علاوه بر این علاقه، تنوعی هم در کارهایم محسوب می‌شود. در میان خواننده‌هایی که با آنها کار کرده‌ام فقط مهدی یراحی بوده که بیشتر به این مضامین پرداخته است. جسارت مهدی در کارش را دوست دارم و او در این زمینه‌ها محافظه‌کاری ندارد و حرف دلش را راحت با مخاطبانش بیان می‌کند.»

تنظیم‌کننده قطعه خاک و چه چیزا شنیدم نهایتاً در مورد بازتاب‌های این قطعه گفت:«زمان پخش این کار با اوج زمان انتخابات ریاست جمهوری مصادف بود. فکر می‌کنم این کار یک مقدار در بحث‌های انتخاباتی آن دوران به آن اندازه‌ای که فکر می‌کنم شنیده نشد. ولی فکر می‌کنم با کلیپی که مهدی جان برای این قطعه در دست تولید دارد این قطعه دوباره شنیده شود. چون این آهنگ تاریخ مصرف خاصی ندارد و صحبتی است که برای همیشه است و مخالفتی است که فکر می‌کنم برای همیشه و همیشه است. صحبت‌کردن راجع به بازخوردهای این کار یک مقدار زود است و باید جنس مخاطبانش فراگیرتر شود و سپس در مورد بازخوردهایش نظر دهیم. این کار به دلیل جنس ترانه و ملودی، خاص است ولی مورد توجه مخاطبان مهدی جان قرار گرفته است و امیدوارم هرکسی که گوش کرد دوستش داشته باشد و بتواند با آن ارتباط برقرار کند.»