موسیقی ما - آنسامبل نیواک با نوازندگی «گلریز زربخش»، نوازندۀ ویلن و «ژابیز زربخش»، نوازندۀ ویلنسل در کنسرتی با عنوان «گفتاگوی» که تهیه‌کننده و مجری طرح آن موسسه نغمه سازخانه تهران بود، در تالار رودکی به صحنه رفت. در این کنسرت نوازندگان به اجرای آثاری از 9 آهنگساز معاصر ایرانی و دو آهنگساز معاصر ایتالیایی پرداختند که همگی به سفارش این آنسامبل نوشته شده و برای اولین بار اجرا شدند. آهنگسازان این مجموعه دارای تحصیلات و سوابق ارزشمندی در زمینه موسیقی معاصر هستند و اجرای آثاری از آنها در کنار هم و در یک کنسرت، برای اولین بار اتفاق افتاد.
 
برنامه با اجرای قطعه «رقص زندگی» اثر بهزاد رنجبران آغاز شد. در این قطعه، آهنگساز با الهام از غزلِ حافظ، فضایی را به وجود آوره است که شباهت‌های دو ساز زهی و در عین حال اختلاف‌های آنها را نمایان می‌کند. پس از آن نوبت به اجرای قطعه‌ی «هولوگرافی1» اثر آیدین صمیمی مفخم رسید که با توجه به دنیای بی‌کران اصوات و طیف‌های صوتی نوشته شده است. قطعه بعدی «دوئت کوچک برای ویلن و ویلنسل» نام داشت که توسط امین هنرمند نوشته شده بود. هنرمند در این قطعه خاطراتی قدیمی را بازنمایی می‌کند که در میان هیاهو و تنش‌های روزمره گم می‌شود.

اجرای «آخرین قطعه صدا» اثر کارن کیهانی بخش بعدی برنامه بود. کیهانی که مهرماه امسال در شصتمین دوسالانه موسیقی ونیز به عنوان آهنگساز و نوازنده حضور داشت، این قطعه را با الهام از بیتی از بیدل دهلوی نوشته است، سپس اثری از آهنگساز ایتالیایی، الساندرو سلبیاتی، با نام «به همراه آوازی کهن» اجرا شد. سلبیاتی در این قطعه ابتدا سازها را بی‌اعتنا به هم نشان می‌دهد؛ اما پس از مدتی صدای دو ساز با هم تلاقی پیدا می‌کند و زمینه را برای شنیده شدن دیگری فراهم می‌کنند. آخرین قطعه در بخش نخت هم «محور بی‌سایه» اثر کیاوش صاحب‌نسق بود.
 
بخش دوم برنامه با اجرای «سه هایکو برای ویلن و ویلنسل» اثر روزبه رفیعی آغاز شد. رفیعی این قطعه را با الهام از سه هایکوی ژاپنی، بیان موجز آنها و ارتباط تنگاتنگ آنها با طبیعت نوشته است. اجرای «اچینگ 7» اثری از یک آهنگساز ایتالیایی دیگر با نام پائولو لونگو بخش بعدی برنامه بود و پس از آن نوبت به اجرای «آواز صلح» اثر مهدی خیامی رسید که در این قطعه ابتدا شخصیتی مهاجم و خشن نمایان می‌شود و در پایان به فضایی آرام و ثابت می‌رسد، پس از آن قطعه «هرا» اثر علیرضا فرهنگ اجرا شد. فرهنگ این قطعه را با الهام از جایگاه کوه البرز در فرهنگ کهن ایران ساخته است. آخرین قطعه‌ای که در این کنسرت اجرا شد «خاموشی» اثر ارشیا صمصامی‌نیا بود. او در این قطعه علاوه بر اصوات سازها از کلامی نامفهوم که توسط نوازندگان تکرار می‌شد هم بهره گرفته بود.
 
آهنگسازان در موسیقی‌‌ معاصر به دنبال نوآوری و کشف دنیای جدیدی از اصوات هستند و با وجود آنکه موسیقی معاصر در سراسر جهان مخاطبان محدودی دارد این کنسرت با استقبال خوب مخاطبان جدی موسیقی رو به رو شد و خواهران زربخش توانستند رضایت مخاطبان و آهنگسازان این مجموعه را که در تالار حضور داشتند جلب کنند. آنسامبل نیواک در آینده این کنسرت را در کشورهای مختلف به صحنه خواهد برد.