موسیقی ما - «سیامک عباسی» برای دومین‌بار اجرا در فصل پاییز را تجربه کرد. این خواننده روز پنجشنبه 25 آذرماه طی دو سانس و به همت شرکت «صوت آوای هنر» به مدیریت «محمد جلیل‌پور» در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران روی صحنه رفت. اولین کنسرت سیامک عباسی 29 شهریور و سپس 3 مهر امسال برگزار شده بود و او در آن برنامه‌ها پس از سال‌ها گریز از چشمان مخاطبان و دوربین‌های رسانه‌ها رو به روی آنها ایستاد و خواند.

بازتاب‌های کنسرت قبلی سیامک عباسی باعث شده بود تا سختی این اجرای پاییزی هم برای او کمتر از کنسرت قبلی‌اش نباشد. چون او با این دیدگاه از سوی منتقدانش مواجه بود که آن کنسرت‌ها یک اتفاق بوده و باید برای اثبات نقض این ادعا تلاش می‌کرد. باز هم او توانست در فصل شلوغ اجراهای زنده پایتخت، بلیت‌فروشی خوبی برای دو سانس کنسرتش داشته باشد و خودش هم  روی صحنه موفق حاضر شود.

• جوونتر که بودم

عباسی این‌بار برای شروع برنامه‌اش قطعه «جوونتر که بودم» را انتخاب کرده بود و تنظیم ریتمیک این کار باعث شد تا برنامه‌اش پرانرژی شروع شود. او در ادامه ضمن خوش‌آمدگویی به حضار سراغ قطعه «فرشته پاک» رفت و تکنوازی ویولن «امیر عظیمی» با اجرای او همراه بود. «سقوط» اولین اثر از آلبوم «خوشبختیت آرزومه» بود که در ادامه اجرا شد. تنظیم این قطعه با نسخه اصلی آن تفاوت‌هایی داشت. از جمله اینکه «بابک صفرنژاد» با دو ساز هارمونیکایی که همراه داشت روی صحنه حاضر شد و تکنوازی او تا حدودی حس موسیقی کانتری را به مخاطب القاء می‌کرد.

• تو که نیستی

«باور» یکی از تک‌آهنگ‌های پرمخاطب سیامک عباسی بود که در این کنسرت هم با ویدئویی که داشت اجرا شد و او سپس قطعات «تن‌ سپرده» و «تو که نیستی» را خواند تا بالاخره به انتظار دوستدارانش پایان دهد. چون آنها از ابتدای برنامه با فریادهای خود خواستار اجرای معروف‌ترین قطعه خواننده محبوب خود بودند. امیر عظیمی پشت پیانو نشست و بابک صفرنژاد مجدداً وارد صحنه شد و نوبت به «خوشبختیت آرزومه» رسید که فقط با این دو ساز و با همخوانی حاضرین اجرا شد. طوری که در بخش‌هایی از این قطعه صدای مردم از صدای سیامک عباسی بالاتر بود و تقریباً همه حاضرین این کار را حفظ بودند.

• تیپ زمستانی برای «من انتخاب شدم»

سیامک عباسی پیش از اجرای قطعه بعدی گفت: «آهنگی که می‌خواهیم اجرا کنیم را خودم خیلی دوست دارم. همه ی این دکور زمستانی و سِت زمستانی لباس من هم برای همین بود.» او با این مقدمه، «من انتخاب شدم» را خواند و دکور زمستانی و زیبای این برنامه با طراحی خانم «جلیل‌پور» و پخش تصاویر برف از نمایشگرهای سالن، حال و هوای زمستانی را به آخرین روزهای پاییز سالن میلاد بخشید. در بخش موسیقایی «من انتخاب شدم» هم بر خلاف نسخه اصلی که برای پیانو و ویولن تنظیم شده بود، در این کنسرت با دوئت پیانو و گیتاربیس اجرا شد. سیامک عباسی هم با اتمام این قطعه، «آرین کشیشی» نوازنده گیتاربیس را معرفی و به این نکته اشاره کرد که ارامنه نبوغ خاصی در موسیقی دارند.

• «دچار» باز هم احساسی

احساسی‌ترین قطعه برنامه هم بدون‌شک «دچار» بود. اثری که این خواننده در کنسرت قبلی به پدر مرحومش تقدیم کرده بود و در اجرای 25 آذر هم اشک مخاطبان زیادی را در سالن جاری کرد. این کار با تکنوازی شنیدنی پیانوی امیر عظیمی شروع شد و بخشی از آن بدون ساز و با همخوانی حاضرین توام بود و در بخش آخر آن سازهای دیگر هم وارد شدند. سیامک عباسی پیش از اجرای اثر بعدی گفت: «می‌خواهیم قطعه‌ای را بخوانیم که قرار نبود اجرا کنیم اما زیر پست مربوط به این کنسرت کامنتی از یکی از دوستان خواندم که نوشته بود من 10 بلیت خریده‌ام و فقط برای شنیدن این قطعه به سالن می‌آیم. پس ما هم بخشی از این کار را اجرا می‌کنیم تا آن دوستمان ناراضی از سالن خارج نشود!» به این ترتیب او بخش‌هایی از قطعه «فلسفه‌های پوچ» را خواند. پس از قطعات «دریاچه نمک» و «وقتی دلت شکست» و «شهر بارونی»، فضای سالن باز هم پرانرژی شد. چون این خواننده و گروهش قطعه «خوبه حال من» را خواندند که تنظیمی متمایل به فانک داشت و با تشویق‌های حاضرین همراه بود. این خواننده کنسرت خود را با قطعات «دلفریب» و «عشق دور» به پایان برد و نهایتاً برای خداحافظی با دوستدارانش ریمیکس «خوشبختیت آرزومه» را خواند.

• ارتباط بیشتر با مخاطب

سیامک عباسی با وجود اینکه دومین اجرای زنده خود را پشت‌سر می‌گذاشت توانست حضور موفقی از لحاظ صدا و موسیقی به همراه ارکسترش به رهبری امیر عظیمی روی صحنه داشته باشد. اما این خواننده می‌تواند کمی‌ برنامه‌ریزی بیشتری روی تقویت اکت‌هایش و «زبان بدن» خود داشته باشد و با تنوع‌ بخشیدن به این قسمت از اجرایش، بُعد نمایشی کنسرتش را جذاب‌تر کند. همچنین در این طول کنسرت اغلب موزیک ویدئوهای خاطره‌انگیز سیامک عباسی از نمایشگرهای سالن پخش می‌شد. در حالی که ساخت تصاویر جدید برای قطعات این خواننده می‌تواند تأثیر به‌سزایی روی جاذبه‌های بصری کنسرت خواننده «خوشبختیت آرزومه» داشته باشد. با توجه به خلاقیتی که این خواننده در ارائه موزیک‌ویدئو طی سال‌های گذشته داشته، ساختن تصاویر و ویدئوهای جدید در کنسرت‌هایش برای او سخت نخواهد بود.

• مهمانان

این خواننده در طول دو سانس کنسرت خود میزبان میهمانانی بود که محمدعلی بهمنی، بهاره رهنما، الهام پاوه‌نژاد، مهرداد نصرتی، امیر ارجینی، حسین صفا، امین قباد، اردشير احمدى، سارا خادم الشريعه، استوارت دنيسون (کارگردان بریتانیایی) و... از آن جمله اند.

• اعضای گروه

در گروه او هم آرین کشیشی (گیتار بیس)، مسعود کیانی (درامز)، احمد ذقاقی (کیبورد)، هادی سالاری (گیتار آکوستیک، الکتریک و نایلون)، بابک صفرنژاد (هارمونیکا) و مهران اسلامی (گیتار الکتریک، گیتار نایلون) به رهبری امیر عظیمی (پیانو، کیبورد و ویولن) حضور داشتند.

• * سیامک از چهره‌هایی است که ماندگار خواهد شد

اما استاد محمدعلی بهمنی که توسط سیامک عباسی با لفظ فخر جامعه ادبی ایران معرفی شد درباره بُعد شاعرانگی این خواننده جوان به خبرنگار سایت «موسیقی ما» گفت:«من با ترانه‌های سیامک عباسی زندگی می‌کنم و همیشه بابت اینکه کارش زیر دستم می‌آید و می‌خوانم، شوق‌مند بودم به خاطر اینکه خودم را پر می‌کند. وقتی هم با خودش هستم می‌داند که چقدر دوست دارم کارهایش را برایم بخواند. امشب و یک مرتبه دیگر هم از حنجره خوب او بهره بردیم. سیامک از چهره‌هایی است که ماندگار خواهد شد و واقعاً تأثیرگذار است و اطمینان دارم کسانی که در کنسرت او حضور دارند، تأثیر مثبتی از کارهایش می‌گیرند. چون واقعاً بافت موسیقی و شعر و صدایش دوست‌داشتنی است. به نظر من سیامک عباسی می‌تواند به ترانه و موسیقی کمک کند.»

این غزل‌سرای سرشناس درباره بررسی سروده‌های این خواننده در شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی هم گفت:«زمانی که شعرها شنیده می‌شود نسبت به خوانده‌شدن روی کاغذ فرق دارد. ای کاش شوراها فرصت شنیداری را داشتند و تأثیرگذاری بیشتری داشتند. ترانه‌های سیامک عباسی از لحاظ ترانگی استخوان دارند اما برخی از آنها اگر به صورت شنیداری وارد شورا می‌شدند، بررسی بهتر و دقیق‌تری روی آنها صورت می‌گرفت و بعضی نگاه‌ها نسبت به این قبیل اشعار او کمتر می‌شد.»

بهمنی درباره آثار آینده عباسی گفت:«خود سیامک به دلیل اینکه نگاه‌های معاصرتر را دوست دارد، مسلماً از این فضا هم فاصله‌هایی خواهد گرفت. این کارها چند سال است که در حنجره‌اش مانده و باید آنها را بیرون بریزد و تا بیرون نریزد، امکان ندارد زوایای نگفته‌ و نشنیده‌اش را بشنویم. واقعاً اینگونه است و اتفاق می‌افتد. یعنی حتی اگر ترانه‌ای از او از دیدگاه شورا با مخالفت روبه رو شود، زمانی که شنیده می‌شود می‌دانم که بغض حنجره او راحت‌تر می‌شود. اگر بغض حنجره او باز شود، قطعاً اندیشه او هم راحت‌تر خواهد شد.»

اجرای زنده سیامک عباسی با مدیریت اجرایی «علی جعفری»، مسئولیت اجرایی «اسماعیل شکری» و مدیریت روابط عمومی «سیدعلی نیکونیا» و به تهیه‌کنندگی «محمد جلیل‌پور» روی صحنه رفت. در ادامه می توانید عکس های «سعید عبداللهی» از این کنسرت را ببینید: 

...
*بخشی از ترانه «من انتخاب شدم» با صدای «سیامک عباسی»