موسیقی ما - «بیورن مه‌یر» -نوازنده‌ خوش‌قریحه باس سوئدی- قرار است به همراه «شهرام غلامی» -نوازنده شناخته‌شده ساز عود- در آخرین روزهای تیر ماه در فرهنگسرای نیاوران به اجرای برنامه خواهند پرداخت. آشنایی این دو هنرمند به سال 1392 باز می‌گردد که کنسرت یادمان هنرمند فقید «آزیتا حمیدی» -نوازنده هارپ و همسر ایرانی مه‌یر-  در تهران برگزار شد و این همکاری و البته دوستی تا به کنون ادامه پیدا کرده است. این اولین پروژه مشترکی است که این دو هنرمند آغاز کرده‌اند و قرار است ادامه پیدا کند.
 
«شهرام غلامی» درباره این کنسرت می‌گوید: «از همان زمانی که آقای «مه‌یر» برای اولین بار به ایران آمد، معاشرت ما با یکدیگر آغاز شد. معاشرتی که هم رابطه دوستانه در آن وجود داشت و هم یک نوع رابطه موسیقایی. می‌توانم بگویم بنای یک کار مشترک از همان زمان برداشته شد. در سفرهایی که ایشان به ایران انجام می‌دادند، این مراوده و ارتباط موسیقایی ادامه داشت تا سرانجام این همکاری مشترک شکل گرفت.»
 
در سال‌هایی که «مه‌یر» به ایران رفت‌و آمد داشت، هنرمندان بسیاری با او همکاری داشتند. از پیمان یزدانیان گرفته تا پیتر سلیمانی و همچنین رضا عسگرزاده. اما این کنسرت آغاز راهی است که این هنرمند خوش‌ذوقِ اروپایی و شیوه نوازندگی منحصر بفردش با نوازنده نام‌آشنای ساز عود دارد که تاکنون آثارش چون هلهله، سه عود و یک روز او (به همراه پژمان حدادی و راجیب چاکرابورتی) با واکنش مثبت منتقدان و هنردوستان قرار گرفته است.

«غلامی» به این مساله اشاره دارد که این کنسرت کاملاً به صورت بداهه انجام خواهد شد. «بداهه» اما مفهوم پیچیده‌ای در موسیقی امروز ایران شده است. به خصوص آنکه حالا قرار است دو موزیسین از دو فرهنگِ مختلف به اجرای برنامه می‌پردازند و همین گفت‌وگوی میان دو فرهنگ را سخت‌تر می‌کند. «غلامی» اما می‌گوید: «گفت‌وگوی میان دو فرهنگ زمانی رخ می‌دهد که این دو فرهنگ خوب به هم گوش کنند و فقط نخواهند حرف خودشان را بزنند. بهترین گفت‌وگو، گوش کردن به طرف مقابل است. من و آقای «مه‌یر» به‌خاطر معاشرتی که با هم داشتیم و سازهایی که با هم زدیم، متوجه شدیم، می‌توانیم با هم حرف بزنیم و به هم گوش کنیم تا تلفیقی انجام شود. البته آقای «مه‌یر» سه روز قبل از برگزاری کنسرت به ایران می‌آیند و در این فاصله ممکن است ما به شکل مختصری درباره تم کنسرت با هم صحبت کنیم که بر اساس آن، کنسرت بسط و گسترش پیدا کند یا اصلا ممکن است آن تم هم وجود نداشته باشد و ما کاملا بر اساس حس خودمان و فضا به اجرای برنامه خواهیم پرداخت.»

اما این دو هنرمند گام‌های بعدی را هم در نظر دارند. مثلاً اینکه می‌خواهند با هم یک آلبوم مشترک منتشر کنند. هر چند غلامی بر این اعتقاد است که برگزاری کنسرت اهمیت بیشتری دارد: «برای انتشار آلبوم هیچ زمانی در نظر نداریم. اما ممکن است در یکی از معاشرت‌ها یا در همین کنسرت، فضا برای انتشار آلبوم نیز مهیا شود.»