گزارشی از اجراهای شب گذشته بخش بینالمللی جشنواره موسیقی فجر
از شور موسیقی فلامنکو تا اجرای احساسی انزو فاواتا
موسیقی ما - 28 بهمن ماه با حضور پر شور علاقهمندان به موسیقی فلامنکو در حالی در تالار وحدت به روی صحنه رفت که شاید اجرای «آنتونیو ری» تنها کنسرتی باشد که پس از پایان یافتن آن مخاطبان آنقدر تشویق را ادامه دادند که او سه بار به روی صحنه آمد و برایشان بیز نواخت.
«آنتونیو ری» اجرایش را به «سهراب پورناظری» تقدیم کرد؛ کنسرت ستارهی شناخته شده موسیقی فلامنکو با تکنوازی گیتار آغاز شد. او در بخش اول اجرایش در حالی که به تنهایی روی صحنه بود، توانست نبض موسیقایی مخاطبان را به دست بگیرد و پر شورترین تشویقهای جشنواره سی ویکم موسیقی فجر را از دستهای آنها بستاند. او در حالی که بر خلاف انتظار مخاطبان ایرانی کارهای ریتمیک و نه ملودیکی را ارائه می داد در میانه اجرا به زبان فارسی با آنها سلام کرد. پس از گفتن شب بخیر مخاطبان حاضر در سالن تالار وحدت یکصدا او را تشویق کردند و وقتی یخشان آب شد با استفاده از تمام واژههای اسپانیایی که در ذهن داشتند حس خود به حضور ری در ایران را با او قسمت کردند. زخمههای تند و تیز و تا حدودی خشن از مشخصههای اجرایی او بود که با در هم آمیختن ضد ضربها و حرکات تند و تیز دستهای ری در هم میآمیخت و باعث میشد پس از به پایان رسیدن هر قطعه تشویقهای پر شور مخاطبانی که حتی در طبقه سوم تالار وحدت هم تمام صندلیها را پر کرده بودند از آن او شود
.
در اجرای تمام قطعات او بیشتر از ارائه یک اجرای ملودیک، توانایی منحصر به فرد خود در ارائه یک نوازندگی تکنیکال و البته پر شور را به رخ میکشید و البته حس خود از نوازندگی را به خوبی با مخاطبان قسمت میکرد. در بخشی از اجرا وقتی تشویقها بالا گرفت او به زبان اسپانیایی گفت: «این گیتار است که مینوازند. منظور او حسی است که در درون ساز قرار دارد. او در بخشی از اجرا از علاقه مردم ایران به موسیقی فلامنکو ابراز شگفتی کرد و در بخش دیگری هم با اشاره به قطعه ای که رنگ و بوی ایرانی داشت گفت این قطعه آلما نام دارد و به معنای رحمی (بخشنده) است. «
او گاه و بیگاه در میانه اجرا ضربات شلاقی خود را بر سر ساز فرود می آورد و حتی در بخشی از اجرا هم آنقدر سریع به سیمها ضرب میزد که دستش به بدنه ساز میگرفت و از آن صدای یک ساز ریتیمیک به گوش میرسید. از بخشی از اجرا به بعد جان-فرانسیس کارسلن نوازنده سازهای کوبهای با ری همراه شد و قطعات ریتم تندتری به خود گرفتند. در بخشهایی از اجرا، این دو نوازنده با هم پاسکاریهای سریعی انجام میدادند که این بخش از اجرا هم به شدت مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. با پایان یافتن بخش اصلی اجرا و پس از آنکه ری و کارسلن صحنه را ترک کردند، تشویقها ادامه پیدا کرد و کارسلن به تنهایی به روی صحنه آمد و به تکنوازی کاخن مشغول شد. با وجود آنکه مردم از این اجرا به شعف آمده بودند اما آنقدر تشویق هایشان را ادامه دادند تا خود ری دوباره ری صحنه آمد و دوبار برایشان بیز اجرا کرد
همچنین شب گذشته «انزاوا فاواتا» - نوازندهی ایتالیایی موزیسین موسیقی جز- نیز در همراهی با سهیل شایسته پور، ادیب قربانی، امید شایسته پور و رضا بنایینیا در تالار رودکی به روی صحنه رفت.
این نوازنده ایتالیایی که به خاطر سبک کاریاش بسیار مورد توجه قرار دارد در ابتدا سکوت کرد تا نوازنده ویولن و پیانو کار را آغاز کنند. آنها در حال ارائه نواهایی بودند که رنگ و بوی آشنایی برای مخاطب ایرانی داشتند. در ادامه «فاواتا» هم شروع به نواختن کرد . شایسته پور نوازنده ویولن در ادامه، جملات ادا شده توسط فاواتا را تکرار میکرد. زخمههای موجود در آرشهی او و نوای ساز فاواتا فضای خاصی را ایجاد کرده بود. فاواتا تک جملههای کوتاهی ادا میکرد در ادامه با کنار هم قرار دادن آن جملات فصا را گسترش داد و دو ساز دیگر نیز او را همر اهی کردند.
کار در این بخش رنگ و بوی بداهه در معنای اصیل کلمه را به خود گرفته بود با این توضیح که به نظر میرسید حتی سه نوازنده هم نمیدانند چند لحظه بعد دقیقا چه اتفاقی خواهد افتاد. در ادامه ادای جملات آزاد و رهاتر شد و در پایان حرکت دست فاواتا به سمت نوازنده ویولن باعث شد مردم او را مورد تشویق قرار دهند.
بلافاصله پیانو و ویولن نواختن قطعه بعدی را آغاز کردند و فاواتا هم وارد شد. در این بخش ساز او رنگ و بوی ساز نوازندگان آمریکای جنوبی را داشت که اتفاقا موسیقی خود او هم از آنها تاثیر بسیار گرفته است. در بخش بعد موسیقی خیال انگیز تر شد و حتی رنگ و بوی ایرانی هم به خود گرفت. تلفیقهای صورت گرفته توسط فاواتا و گروهش آنقدر گوشنواز بود که اگر نام سرپرست گروه را نمیدانستید ممکن بود او را با یک نوازنده که در حوزه تلفیق موسیقی ایرانی کار میکند، اشتباه بگیرید. در بخشی از این اجرا دو نوازی شنیدنی از سوی فاواتا و پیانو ارائه شد. در بخشهای مختلفی از اجرا فاواتا با تبحری مثال زدنی ریتم جاری را می شکست و خودش فضایی نو خلق می کرد.
او در بخشی از برنامه با مخاطبان صحبت کرد: «ما در تهران در همین هفته با هم آشنا شدیم. من قبل از این اعضای گروه جدیدم را ندیده بودم. حالا اسم این گروه را گذاشته ام faces ما به لحاظ احساسی با هم خیلی نزدیک هستیم با وجود اینکه خانههایمان از هم کیلومترها فاصله دارد. این قضیه همین چهرههاست که امروز با آنها اینقدر احساس نزدیکی میکنم.»
پس از پایان برنامه فاواتا تشویق ها از او و گروهش آنقدر ادامه پیدا کرد که او گفت: «این یعنی برویم سراغ قطعه بعدی؟ باشد. قطعه بعدی که می نوازریم برای عاشقان وحشتناک است و در مورد وحشتهای عشق است.»
او در ادامه از نوازنده گیتار و درامز یعنی امین شایسته پور و رضا بنایی نیا دعوت کرد تا او و دو نفر دیگر را در اجرای این قطعه همراهی کنند. تشویقها پس از اجرای این قطعه ادامه پیدا کرد و مخاطبان با رضایت خاطر تالار رودکی را ترک کردند.
> عکسهای هلیا سعیدی از اجرای آنتونیو ری
>عکسهای هلیا سعیدی از اجرای انزاوا فاواتا
«آنتونیو ری» اجرایش را به «سهراب پورناظری» تقدیم کرد؛ کنسرت ستارهی شناخته شده موسیقی فلامنکو با تکنوازی گیتار آغاز شد. او در بخش اول اجرایش در حالی که به تنهایی روی صحنه بود، توانست نبض موسیقایی مخاطبان را به دست بگیرد و پر شورترین تشویقهای جشنواره سی ویکم موسیقی فجر را از دستهای آنها بستاند. او در حالی که بر خلاف انتظار مخاطبان ایرانی کارهای ریتمیک و نه ملودیکی را ارائه می داد در میانه اجرا به زبان فارسی با آنها سلام کرد. پس از گفتن شب بخیر مخاطبان حاضر در سالن تالار وحدت یکصدا او را تشویق کردند و وقتی یخشان آب شد با استفاده از تمام واژههای اسپانیایی که در ذهن داشتند حس خود به حضور ری در ایران را با او قسمت کردند. زخمههای تند و تیز و تا حدودی خشن از مشخصههای اجرایی او بود که با در هم آمیختن ضد ضربها و حرکات تند و تیز دستهای ری در هم میآمیخت و باعث میشد پس از به پایان رسیدن هر قطعه تشویقهای پر شور مخاطبانی که حتی در طبقه سوم تالار وحدت هم تمام صندلیها را پر کرده بودند از آن او شود
.
در اجرای تمام قطعات او بیشتر از ارائه یک اجرای ملودیک، توانایی منحصر به فرد خود در ارائه یک نوازندگی تکنیکال و البته پر شور را به رخ میکشید و البته حس خود از نوازندگی را به خوبی با مخاطبان قسمت میکرد. در بخشی از اجرا وقتی تشویقها بالا گرفت او به زبان اسپانیایی گفت: «این گیتار است که مینوازند. منظور او حسی است که در درون ساز قرار دارد. او در بخشی از اجرا از علاقه مردم ایران به موسیقی فلامنکو ابراز شگفتی کرد و در بخش دیگری هم با اشاره به قطعه ای که رنگ و بوی ایرانی داشت گفت این قطعه آلما نام دارد و به معنای رحمی (بخشنده) است. «
او گاه و بیگاه در میانه اجرا ضربات شلاقی خود را بر سر ساز فرود می آورد و حتی در بخشی از اجرا هم آنقدر سریع به سیمها ضرب میزد که دستش به بدنه ساز میگرفت و از آن صدای یک ساز ریتیمیک به گوش میرسید. از بخشی از اجرا به بعد جان-فرانسیس کارسلن نوازنده سازهای کوبهای با ری همراه شد و قطعات ریتم تندتری به خود گرفتند. در بخشهایی از اجرا، این دو نوازنده با هم پاسکاریهای سریعی انجام میدادند که این بخش از اجرا هم به شدت مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. با پایان یافتن بخش اصلی اجرا و پس از آنکه ری و کارسلن صحنه را ترک کردند، تشویقها ادامه پیدا کرد و کارسلن به تنهایی به روی صحنه آمد و به تکنوازی کاخن مشغول شد. با وجود آنکه مردم از این اجرا به شعف آمده بودند اما آنقدر تشویق هایشان را ادامه دادند تا خود ری دوباره ری صحنه آمد و دوبار برایشان بیز اجرا کرد
همچنین شب گذشته «انزاوا فاواتا» - نوازندهی ایتالیایی موزیسین موسیقی جز- نیز در همراهی با سهیل شایسته پور، ادیب قربانی، امید شایسته پور و رضا بنایینیا در تالار رودکی به روی صحنه رفت.
این نوازنده ایتالیایی که به خاطر سبک کاریاش بسیار مورد توجه قرار دارد در ابتدا سکوت کرد تا نوازنده ویولن و پیانو کار را آغاز کنند. آنها در حال ارائه نواهایی بودند که رنگ و بوی آشنایی برای مخاطب ایرانی داشتند. در ادامه «فاواتا» هم شروع به نواختن کرد . شایسته پور نوازنده ویولن در ادامه، جملات ادا شده توسط فاواتا را تکرار میکرد. زخمههای موجود در آرشهی او و نوای ساز فاواتا فضای خاصی را ایجاد کرده بود. فاواتا تک جملههای کوتاهی ادا میکرد در ادامه با کنار هم قرار دادن آن جملات فصا را گسترش داد و دو ساز دیگر نیز او را همر اهی کردند.
کار در این بخش رنگ و بوی بداهه در معنای اصیل کلمه را به خود گرفته بود با این توضیح که به نظر میرسید حتی سه نوازنده هم نمیدانند چند لحظه بعد دقیقا چه اتفاقی خواهد افتاد. در ادامه ادای جملات آزاد و رهاتر شد و در پایان حرکت دست فاواتا به سمت نوازنده ویولن باعث شد مردم او را مورد تشویق قرار دهند.
بلافاصله پیانو و ویولن نواختن قطعه بعدی را آغاز کردند و فاواتا هم وارد شد. در این بخش ساز او رنگ و بوی ساز نوازندگان آمریکای جنوبی را داشت که اتفاقا موسیقی خود او هم از آنها تاثیر بسیار گرفته است. در بخش بعد موسیقی خیال انگیز تر شد و حتی رنگ و بوی ایرانی هم به خود گرفت. تلفیقهای صورت گرفته توسط فاواتا و گروهش آنقدر گوشنواز بود که اگر نام سرپرست گروه را نمیدانستید ممکن بود او را با یک نوازنده که در حوزه تلفیق موسیقی ایرانی کار میکند، اشتباه بگیرید. در بخشی از این اجرا دو نوازی شنیدنی از سوی فاواتا و پیانو ارائه شد. در بخشهای مختلفی از اجرا فاواتا با تبحری مثال زدنی ریتم جاری را می شکست و خودش فضایی نو خلق می کرد.
او در بخشی از برنامه با مخاطبان صحبت کرد: «ما در تهران در همین هفته با هم آشنا شدیم. من قبل از این اعضای گروه جدیدم را ندیده بودم. حالا اسم این گروه را گذاشته ام faces ما به لحاظ احساسی با هم خیلی نزدیک هستیم با وجود اینکه خانههایمان از هم کیلومترها فاصله دارد. این قضیه همین چهرههاست که امروز با آنها اینقدر احساس نزدیکی میکنم.»
پس از پایان برنامه فاواتا تشویق ها از او و گروهش آنقدر ادامه پیدا کرد که او گفت: «این یعنی برویم سراغ قطعه بعدی؟ باشد. قطعه بعدی که می نوازریم برای عاشقان وحشتناک است و در مورد وحشتهای عشق است.»
او در ادامه از نوازنده گیتار و درامز یعنی امین شایسته پور و رضا بنایی نیا دعوت کرد تا او و دو نفر دیگر را در اجرای این قطعه همراهی کنند. تشویقها پس از اجرای این قطعه ادامه پیدا کرد و مخاطبان با رضایت خاطر تالار رودکی را ترک کردند.
> عکسهای هلیا سعیدی از اجرای آنتونیو ری
>عکسهای هلیا سعیدی از اجرای انزاوا فاواتا
منبع:
اختصاصی سایت موسیقی ما
تاریخ انتشار : پنجشنبه 29 بهمن 1394 - 15:19
افزودن یک دیدگاه جدید