موسیقی ما - زکریا یوسفی (نوازنده‌ی سازهای کوبه‌ای) این روزها اثر جدیدی را منتشر کرده؛ اثری با نام «پیدای ناپیدا» با محوریت سازهای کوبه‌ای و البته ریتم‌های موسیقی کرمانجی. او سال‌‌ها است به عنوان نوازنده‌ی سازهای کوبه‌ای فعالیت می‌کند و در بسیاری از آثار نواخته؛ حالا اما نگاهش در این اثر متفاوت است. او از این ریتم‌ها در کنار سازهایی چون قانون، سنتور، سه‌تار، تار، عود، گیتار، باغلاما، نی و کمانچه بهره برده است. «یوسفی» این ایده را از سال‌ها قبل داشته و حالا در «پیدای ناپیدا» آن را پیاده کرده است.
 
یوسفی در این باره می‌گوید: «من به موسیقی کرمانجی و آناتولی، علاقه‌ی بسیاری داشتم و به همین خاطر مدت‌ها در فکر اثری بودم که محوریت آن موسیقی این منطقه باشد. در واقع غنای ملودیک این منطقه سبب شد تا به فکر بهره‌برداری از آن بیفتم.»
 
این نوازنده تم‌های اصلی این منطقه را درک و از آنها استفاده کرده و واریاسیون‌های مختلفی از آن را به نوازندگان داده تا از آنها استفاده کنند. نوازنده‌ها تا حدی خودشان نیز در آن دخل و تصرف کرده و آن را گسترش داده‌اند؛ اما طراحی ملودیک و ریتمیک اثر را خود او انجام داده تا با سازهای گوناگون، نوعی دونوازی انجام دهد و حالا می‌توان گفت جدیدترین تجربه‌ی موسیقایی «یوسفی» برگرفته از المان‌های موسیقی شرق است.
 
خود یوسفی نیز به این مسأله معتقد است: ‌«اگرچه این اثر با استفاده از سازهای ایرانی ساخته شده، اما علاوه بر بهره‌گیری از موسیقی ایرانی، می‌توان آن را به نوعی موسیقی شرق آناتولی و کرمانج هم دانست. به هر حال ما با موسیقی کشورهای اطراف‌مان از جمله موسیقی عراق، ترکیه و... نزدیکی‌ها و اشتراکات بسیاری داریم.»
 
سازنده «پیدای ناپیدا» می‌گوید که هر قطعه‌ی این اثر با حضور یکی از سازها و همراهی مجموعه‌ی متنوعی از سازهای کوبه‌ای با طراحی و اجرای او همراه است: «این آلبوم حاصل یک گزینش در مسیر پردازش است و نه براى بازسازى. گزینش از مایملک گران‌بهاى نغمه‌هاى مردم کُرمانج و پردازش آنها بر اساس ساختارى ریتم‌محور و با مرکزیت کوبه‌اى‌ها. این نغمه‌ها در گذر زمانى طولانى از اقامتگاه مردم کُرد تا آن‌سوى مرزهاى آناتولى را درنوردیده‌اند و دستمایه‌اى براى تولید و تولد شاخه‌هایى نورسته از ریشه‌هایى کهن شده‌اند. «پیداى ناپیدا» مجموعه‌ای است سازى که در آن تلاش کرده‌ام دوئت‌ها رنگ‌آمیزىِ تازه‌اى از ترکیب ریتم و ملودى پیدا کنند، توانایی‌هاى چشمگیر یاران دیرینه و هنرمندم در اجراهاى خلاقانه‌شان آنها را صدچندان زیبا‌تر کرده و در تحقق این اندیشه‌ها سهم انکارناپذیرى داشته‌اند.»
 
«یوسفی» معتقد است که سلیقه و ذوق شخصی نوازندگان در این اثر تأثیر بسیاری زیادی داشته است: «تلاش کردیم تا اثر دارای جذابیت شنیداری باشد، چون هر ترک آن با یک ساز ملودیک همراه شده است. در واقع می‌خواستیم این لحن و ژانر موسیقی را با سازهای ایرانی پیدا کنیم. همان‌طور که گفتم، موسیقی ما با موسیقی سرزمین‌های عربی، آناتولی و... اشتراکات زیادی از نظر فواصل دارند، اما تفاوت‌هایی نیز در ویبره‌ها، گلیساندوها، هارمونی‌ها و همچنین آرشه‌کشی‌ها مشاهده می‌شود و همین باعث می‌شود تفاوت در لحن مشهود باشد.»
 
شروین مهاجر (کمانچه)، پویا سرایى (سنتور)، پاشا هنجنى (نى)، ‌مسعود همایونى (گیتار)، نوید مثمر (باغلاما)، بابک غسالى (عود)، نیاز محمد (قانون)، هومن مهدویان (سه‌تار)، میلاد محمدى (تار) و زکریا یوسفى (طراحى، تدوین و سازهاى کوبه‌اى) در این اثر به هنرنمایی پرداخته‌اند.
 
یوسفی در «پیدای ناپیدا» با توجه به تکنیک‌های ریتمیک فضایی متفاوت را فراهم کرده است. نغمه‌هایی که به قول خودش در گذر زمانى طولانى از محل زندگی مردمان کُرد تا مرزهاى آناتولى به حیات خود ادامه داده‌اند و حالا دستمایه‌ای براى تولید و تولد شاخه‌هایى نو از ریشه‌های کهن موسیقی شده است.