موسیقی ما - چیک کوریا و هربی هنکاک، از برجسته‌ترین موزیسین‌ها و پیانیست‌های جَز معاصر پس از 37 سال دوباره با یکدیگر روی صحنه رفته‌اند. تور دوئت آنها در آمریکای شمالی از نیمه ماه مارس 2015 آغاز شده است. بخش اروپایی این تور از سوم ماه ژوییه در شهر لیون فرانسه آغاز شده و در کشورهای بلژیک، انگلستان، دانمارک، هلند، آلمان، ایتالیا، سوئد، اسپانیا و پرتغال ادامه خواهد داشت. در اجرایی در شهر دنور استیوی واندر که در میان تماشاچیان حضور داشت روی صحنه به آنها پیوست و به‌همراه آنها ترانه‌ای از خود را اجرا کرد. این دو در سال 1978 زمانی هرکدام رهبری یکی از معروف‌ترین گروه‌های جز را بر عهده داشتند ـ هربی هنکاک با گروه هدهانترز (Headhunters) و چیک کوریا با گروه ریترن فوراِور (Return Forever) ـ برای اولین بار با یکدیگر روی صحنه رفتند که نتیجه‌ی آن دو آلبوم زنده‌ی ضبط شده بود. هربی هنکاک که از سال 2011 به‌عنوان سفیر دوستی یونسکو و از سال 2013 به‌عنوان استاد موسیقی جز در دانشگاه UCLA مشغول به فعالیت است در 12 ماه آوریل امسال 75 ساله شد. او همچنین در سال 2014 در کرسی چارلز الیوت نورتون دانشگاه هاروارد یک سری خطابه درباره‌ی بیان شاعرانه در هنر به‌عنوان استاد مدعو تحت عنوان «اخلاقیات در جز» ارائه داد. پیش از این کسانی چون تی.اس. الیوت، ایگور استراوینسکی، بورخس، لئونارد برنستاین، جان کیج، نادین گوردیمر و اورهان پاموک این کرسی را برعهده داشته‌اند.
 
چیک کوریا، نوازنده‌ی صاحب سبک پیانو و کی‌بورد موسیقی جز، امسال تولد 74 سالگی خود را در 12 ژوئن زمانی جشن گرفت که چند ماه قبلش در پنجاه و هفتمین دوره‌ی جایزه گِرمی سال 2015 برنده‌ی بیست و یکمین و بیست و دومین جایزه‌ی خود شد. او که نفر ششم فهرست برنده شدگان بیشترین تعداد جایزه‌ی گرمی است، برنده‌ی بهترین آلبومِ سازی جز برای آلبوم «سه‌گانه» و بهترین تکنوازی بداهه‌ی جز برای قطعه‌ی «اثر انگشت» از همین آلبوم شد. آلبوم سه‌گانه از تریوی چیک کوریا به همراه برایان بلِید (درامز) و کریستین مک‌براید (کنتراباس)، آلبوم زنده‌ای شامل سه سی‌دی و نزدیک به سه ساعت و نیم (17 قطعه) است که در ماه سپتامبر 2013 منتشر شده است. این آلبوم حاصل اجراهای تور تریوی او در کشورهای آمریکا،اسپانیا، سوییس، اتریش، اسلوانی، ترکیه و ژاپن است که در بین سال‌های 2010 تا 2012 ضبط شده است. این آلبوم در سال 2014 در چارت آلبوم جز بیلبورد در رتبه‌ی نهم قرار گرفت. در این آلبوم که مورد استقبال اکثر منتقدان قرار گرفت چند قطعه از ساخته‌های قدیمی کوریا همچون قطعه‌ی اسپانیا، بازنوازی چندین قطعه از ترانه‌های کلاسیک آمریکایی و قطعاتی از تلونیوس مونک مانند بلو مونک دیده می‌شود. در سی‌دی سوم قطعه‌ی منتشر نشده‌ی نیم ساعته‌ای از چیک کوریا وجود دارد به نام «سونات پیانو: ماه» که گروه در اجرای این قطعه توانایی خود را در جابجایی بین اجرای بخش نوشته شده و بداهه‌نوازی به‌خوبی نشان می‌دهد. در این آلبوم گایل موران کوریا، همسر او، در تنها قطعه‌ی آوازی به عنوان خواننده‌‌ی مهمان حضور دارد.
 
چیک کوریا که تا به امروز نزدیک به 90 آلبوم فردی یا به عنوان رهبر گروه منتشر کرده و در بیش از 70 آلبوم به عنوان نوازنده حضور داشته در سال 2014 یک آلبوم دیگر نیز شامل دو سی‌دی به نام «تکنوازی پیانو: پرتره‌ها» منتشر کرد. او در این آلبوم شخصی به ترسیم پرتره‌های از موزیسین‌ها، ترانه‌های کودکانه و شهرهای مورد علاقه اش می‌پردازد و قبل از هر پرتره‌ای کمی درباره‌ی آن سخن می‌گوید. در سی‌دی اول به سراغ بیل ایوانز، استیوی واندر رفیق 40 ساله‌اش، تلونیوس مونک، باد پاول و پاکو دلوسیا می‌رود و در سی‌دی دوم در ابتدا پرلودهایی از الکساندر اسکریابین، آهنگساز و پیانیست روس اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 متأثر از شوپن، و باگاتل‌های بلا بارتوک، آهنگساز و پیانیست مجار اجرا می‌کند. سپس نه روایت از ترانه‌های کودکانه ترسیم می‌کند و در پایان به سراغ پرتره‌های شهرهای کراکوف، کازابلانکا، ایستونِ مری‌لند و ویلنیوس می‌رود. این هنرمند 74 ساله‌ی فعال و پرکار به‌طور مستمر مشغول تورهای مختلف و اجراهای زنده است. او علاوه بر اجراهای فردی‌اش و تور به‌همراه گروه جدیدش به‌نام «چیک و دِ ویجیل» و اجراهایی با گری برتون و استنلی کلارک، دو تور دیگر یکی به همراه بابی مک‌فرین و دیگری با بِلا فلِک را نیز در برنامه دارد.