ماهیای قرمز حوض خدا !
راه دریا رو به ما نشون بدین
شمارو قسم به اشک مادرا
باله‌هاتونو بازم تکون بدین

توی موج اشکایی که جارین
یه بار دیگه پاشین شنا کنین
لباتونو بزنین بازم به هم
مثه اون وقتا، خدا خدا کنین

بعد از این هر جا که اسم آب بیاد
دل مادرایی آتیش می‌گیره
ماهی وقتی توو دلش دریا باشه
جون می‌ده رو خاک، ولی نمی‌میره؟

حتی با دستای بسته هیچ‌کسی
توی عشق حریف مردا نمیشه
شماها «زنده به نور»ین، به خدا
عاشقین، زنده می‌مونین همیشه

ای صد و هفتاد و پنج مسافری
که با دست بسته از راه رسیدین
پشت دریاها می‌گن یه شهری هست
بگین اونجا چی دیدین؟ چی شنیدین؟

بگین اون لحظه‌ی آخر چی گذشت؟
کی سراتونو رو دامنش گذاشت؟
اون که دست رو صورت شما کشید،
یه کبودی روی صورتش نداشت؟

اهل خلوتین و عادت ندارین
به شلوغی‌های شهر پر‌صدا
راه دریا رو به ما نشون بدین
ماهیای قرمز حوض خدا !