موسیقی ما - آخرین کنسرت «آنسامبل مسایا» به رهبری هانیبال یوسف جمعه 13 تیرماه در تالار وحدت برگزار شد. این کنسرت که با عنوان «سرود سپید امید از تنگنای تاریخ، تجربه‌ای نو با موسیقی سیاه‌پوستان» در روزهای 11 و 12 تیرماه هم اجرا شده بود، به اجرای برخی از بهترین آثار موسیقی گاسپل اختصاص داشت. موسیقی گاسپل «برگرفته از آوازهای سینه به سینه و شفاهی سیاهان بر مبنای ادای مفاهیم مذهبی است که از راه تکرار واژه‌ها و ساختار پرسش و پاسخ در موسیقی شکل ‌می‌گیرد.»

روی پرده، تصویر بزرگی از کودکی سیاه‌پوست نقش بسته که دندان‌ها و چشمان سفیدش از دل سیاهی‌ها ‌می‌درخشد و بهترین تصویر از موسیقی شورانگیز سیاهان است. دل سپردن به شادی و زیبایی موسیقی در دل رنج. دل سپردن به خورشید. کنسرت با پرکاشن آغاز ‌می‌شود و بعد در حالی‌که گروه نوازندگان و گروه کر روی صحنه‌اند، دی‌جی‌ری‌دو با آواهایی وهم‌آلود وارد ‌می‌شود و حال و هوای ارکستر را خاص ‌می‌کند. (کاری که البته دیگر در کل کنسرت تکرار نمی‌شود.) بعد گروه کوبه‌نواز اضافه ‌می‌شود و حرکت وِیژه‌ای در کار ایجاد ‌می‌کند و فضای کار را ‌می‌برد به سمت ریتم و رنگ و شادی و امید و بعد گروه کر وارد ‌می‌شود و قطعه celebrate ساخته گری الیور را اجرا ‌می‌کند:
 
He is risen He is risen
And He lives forevermore
He is risen He is risen
Come on and celebrate
The resurrection of our Lord
 
بعد از اجرای این قطعه گروه کوبه‌ای‌نواز از صحنه خارج ‌می‌شوند. این گروه گروه «راز گل سرخ» به سرپرستی سهیل طاهری است که اکثریت آنها هم روشندل‌اند. برخی از تماشاگران تازه متوجه ‌می‌شوند که اکثریت این گروه نابینا هستند، وقتی آنها دستان هم را ‌می‌گیرند و صحنه را ترک ‌می‌کنند. در بین گروه کر هم گروه کر روشندلان حضور دارند.

قطعه بعدی که با نوازندگی پیانوی سردار سرمست شروع ‌می‌شود، آهنگ «Fill My Cup, Lord» ساخته ریچارد بلانچارد و قطعه بعدی «Give Thanks» با تنطیم هنری اسمیت است که در آن، رایسا آوانسیان با سلوهای بی‌نظیر در گروه کر می‌درخشد. در این قطعه، ایمان جعفری با ساکسفون طلایی‌اش ارکستر را همراهی می‌کند و گروه کر با حرکات متنوع دست و هماهنگی و شور آواها، حال و هوای خاصی به سالن می‌دهد. بخش اعظم قطعه چهارم، بدون موزیک و فقط با اجرای گروه کر است اما اجرای خوب و هماهنگ گروه و حرکت دست‌ها و شور و حال گروه، قطعه «My Hiding Place» اثر مایکل لندر را هم شنیدنی و دیدنی کرده است.

در قطعه «Open The Eyes Of My Heart» اثر تام بروکس ریتم خوب سازهای کوبه‌ای مشهود است و بعد گروه یکی از بهترین قطعاتش را اجرا ‌می‌کند، طوری‌که بعد از پایان آن، مردم درخواست اجرای مجدد آن را دارند. برای اجرای این قطعه، مازیار واحدی به عنوان خواننده سلو وارد صحنه می‌شود و بعد گروه اجرای قطعه «You Are So Good To Me» اثر فری کلارک را اجرا ‌می‌کنند. ریتم کار آنقدر شاد است که هانیبال یوسف از تماشاگران ‌می‌خواهد با دست زدن‌شان گروه را همراهی کنند. بخش اول کنسرت با این آهنگ شاد پایان می‌یابد.
 
بخش دوم با اجرای قطعه «Power Of Your Name» اثر مایکل کارد و جان تامسون آغاز می‌شود که خبری از گروه نیست. ‌هانیبال یوسف پیانو می‌زند و رایسا آوانسیان و یکی از خوانندگان دیگر می‌خوانند و بعد برای اجرای قطعه «Power Of Your Love» اثر جف بولاک گروه کر وارد می‌شوند که با درخشش مجدد آوانسیان همراه است.

قطعه سومِ بخش دوم، قطعه «Lord! I Lift Your Name On High» اثر ریک فوندس را اجرا ‌می‌کنند که یک اثر ریتمیک و شاد است و البته در نیمه‌های آهنگ بخش بدون‌کلام آن کمی ‌کشدار و ریتم حرکت دست‌ها به دلیل طولانی بودن خسته‌کننده می‌شود. اما در یک سوم پایانی، تنظیم قطعه جان دوباره‌ای می‌گیرد، به خصوص آنکه ساکسفون نقش مهمی‌ در آن به عهده دارد.

پس از اجرای قطعه «My Life Is On You» اثر دانیل گراندر، گروه قطعه «تویی پیداتر از پیدا» را اجرا ‌می‌کنند که اثری از ‌هانیبال یوسف با شعری از فریدا نوروزی است:

«...به کوه و جنگل و صحرا/ میان آبی دریا/ تویی پیداتر از پیدا...»

قطعه پایانی باز با همراهی گروه سازهای کوبه‌ای روشندلان و همراهی خواننده و نوازنده روشندل نوجوان، «مبینا عابدصادق» با استقبال گسترده تماشاگران همراه است، طوری‌که یک بار دیگر به درخواست تماشاگران اجرا می‌شود. مبینا علاوه بر نوازندگی فلوت، بخش‌هایی از قطعه «We Are The World» اثر لیونل ریچی را با آواز اجرا کرد که با ابراز احساسات همگان همراه بود.

در پایان، هانیبال یوسف، ضمن یاد از استادش مرتضی حنانه، کنسرت را به گلاب آدینه تقدیم کرد که با ورود او سالن یکپارچه برخاست. بانو گلاب آدینه «هماهنگ‌کننده حرکات» ارکستر مسایا در این کنسرت بود. کنسرتی که وجوه انسانی در آن از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود، چه در اجرای قطعاتی که همگی مایه‌هایی مذهبی و انسانی داشتند و چه در شکل اجرای آن که حضور روشندلان یکی از وجوه مهم آن بود. خورشید موسیقی، روی سیاه رنج را روشن کرده بود که «جهان یک‌سر به یک دم غم نیارزد.»

سردار سرمست (پیانو)، ایمان جعفری (ساکسوفون)، اردوان ارجمند (گیتار آکوستیک)، مهراد هزارخانی (گیتار بیس)، سینا پرتوی (درامز)، محمد شعبانی و عرفان قوی‌قلب (پرکاشن)، امیرعلی رحمانی (دی‌جی‌ری‌دو)، الناز پگاه (ویولن) و ساناز حمیدی (ویولنسل) نوازندگان ارکستر مسایا به رهبری هانیبال یوسف را تشکیل می‌دادند.

همچنین رایسا آوانسیان، ویدا محمودی، مازیار واحدی، ‌هادی آریچ و یاشار کاظمی خوانندگان سولوی بخش‌های مختلف بودند و امید قربانی سرپرستی گروه کر روشندلان و سهیل طاهری سرپرستی گروه کوبه‌ای‌نواز «راز گل سرخ» را در این کنسرت به عهده داشتند.

در اجرای روز جمعه، بیژن بیرنگ، محمد رحمانیان، دانیال حکیمی، بیژن کامکار، نجمه تجدد، اشکان خطیبی، گیتی خسروی، دکتر حسن ریاحی، ملیحه سعیدی، فرهاد هراتی، نیما فاتحی، جلال مقامی، نسرین ناصحی، شهلا میلانی، مهدیه محمدخانی، مزدا انصاری، احسان صبوحی، علی‌اصغر دشتی و جمعی دیگر از هنرمندان مهمان برنامه بودند.

هانیبال یوسف، آهنگساز و رهبر ارکستر مسایا در حاشیه کنسرت اعلام کرد مشغول نوشتن یک اپراست. باید منتظر خبرهای تازه‌ای درباره ارکستر خوب مسایا باشیم.
 

---

گزارش ویدئویی «موسیقی ما» از کنسرت «آنسامبل مسایا» همراه با گفت و گوی آرش نصیری با «هانیبال یوسف» و «گلاب آدینه» را اینجا ببینید و دانلود کنید.