علی قمصری در یادداشت جلد این آلبوم چنین آورده است: موسیقی ایرانی همواره در دهلیزهای تو در توی تاریخ، نه تنها چون درفش استوار پا بر جا مانده، بلکه با گره خوردن با اسطوره ها- در ملودی های بدیع و تابش- همگام و سنگ صبور مردم بوده است. چنان که فراز و نشیب های سرنوشت نه تنها چراغ آن را خاموش نکرده بلکه امروزه ملودی های پر محتوی ردیف دستگاهی و نغمه ها و الحان موسیقی محلی ایران، به موازات هنرهای دیگر، نگین فرهنگ ایران زمین شده است.<br />تا کنون به فراخور تاکید موسیقی شرق بر بافت مونوفونیک(تک صدایی)، سازها بیشتر در محدوده صوتی تنور به بالا خود نمایی می کرده است. شاهد بر این مدعا محدود بودن سازهای بم در ساز بندی ایرانی بربط(عود) و بم تار(تار باس) است. حضور بم کمان(کمانچه کنتر باس) در جهت اضافه کردن نام جدیدی به مجموعه سازهایی که هر چند وقت یک بار نام شان را می شنویم نیست.اگر چه ساخته شدن سازهای ابداعی، فارغ از بحث ارزشگذاری، خود دلیل وجود دغدغه برای تحول و بستر سازی است. این ساز که به صورت پیتزیکاتو نوخته می شود در کنار بیان شیوا، قابلیت ایجاد کنتراست های دینامیک، مالش های بدون تقطیع، حجم صدای قابل کنترل و پوشش محدوده بم و بیش بم را دارد. <br />این آلبوم بدون داعیه بداعت و نو آوری، تنها به قصد فراخی دامنه و دایره بیان در موسیقی- از طریق تاکید بر آن چه در بالا آمده- است. قطعه&quot;روشن نا خوانا&quot; نقطه سر خطی است برای مجموعه ای ضبط نشده که برای گروه کر ایرانی نوشته ام و در آینده نزدیک منتشر خواهد شد.