توسط شرکت نهاله رودکی؛
«این سر سودایی» اثر پویا سرایی و پژمان حدادی منتشر خواهد شد
موسیقی ما - آلبوم دونوازی «این سر سودایی» اثر پویا سرایی و پژمان حدادی برای نخستین بار در کنسرتهای دیدار (علیرضا قربانی و علی قمصری) ارائه خواهد شد. به گزارش سایت موسیقی ما به نقل از روابط عمومی شرکت نهاله رودکی این آلبوم نخستین آلبوم تکنوازی موسیقی کلاسیک ایرانی است که بصورت َولِت عرضه خواهد شد.
شرکت نهاله رودکی این اقدام خود را نظر به گرانی آثار صوتی دارای قاب در ماههای اخیر و ضرورت جذب و پوشش مخاطبان بیشتر در راستای ارتقاء حوزهی مهجورتکنوازی موسیقی کلاسیک ایرانی، و نیز حفظ حقوق مولف که همیشه تحت تاثیر قیمت آلبومهای صوتی به مخاطره افتاده است، اتخاذ کرده است.
آلبوم «این سر سودایی» اثری است با محوریت سنتور و همنوازی آن با سازهای کوبهای. این اثر در دستگاه همایون و شامل ۸ تراک است. آهنگسازی این مجوعه توسط پویا سرایی انجام شده که پیش از این اثر موفق «گاهی سه گاهی» را با صدای معتمدی به بازار عرضه کرده است. در پشت ولت این اثر میخوانیم:
موسیقی این مجموعه علیرغم ابتنا به سنتور، تلاشی صرف برای نمایشِ توانمندیهای فنی آن نیست، بلکه بیش از هر چیز بیانگر ادراکِ زیبایی شناختیِ مصنف، در زمان حال است. بدین منظور، کلیه قطعات این مجموعه تنها یکبار ضبط و بنیادِ آن مبتنی بر بداهه طراحی شده است.
در میان قطعات، مقدمه «تاک» و قطعه «این سَرِ سودایی» منحصرا برای سنتور و تمبک نوشته شدهاند. در مورد چهارمضراب «شَطْحْ» ساختاری کلی در ذهنِ مصنف طراحی شده و گسترشِ آن در لحظه، صورت پذیرفته است. «سُکر» و آوازهای میانی قطعات نیز کاملا بداهه اجرا شدهاند. به غیر از دو قطعهٔ دونوازی، پردازشِ ریتمیکِ سایرِ قطعات، توسط پژمان حدادی بطور بداهه انجام شده است.
پاساژهای متراکم، درهم تنیدگیِ موتیفها، شکستِ قرینگیِ جملات، استفادهٔ اغراق شده و توأمان از ساختارهای فوقانی و تحتانیِ مُدالِ هر گوشه، معکوس سازیِ روندِ ملودی تیپهای معمول در ردیف، تاکیداتِ نامعمول و استفاده از فضاهای غیرهارمونیک از جمله مولفههای مدنظر در اجرای سنتور بوده است.
این بدین معناست که پرسشِ بنیادینِ مصنف، برخلاف بسیاری از آثارِ معاصر، پرسش از «محتوا» ی موسیقی کلاسیک ایرانی است. به همین جهت، «فرم» مجموعه، همان «فرم» موسیقی کلاسیک ایرانی یعنی مقدمه، چهارمضراب و ضربی و... است
عدم استفاده از آنسامبلِ کلاسیکِ ایرانی، به مثابه تغییرِ رسانهٔ اجرایی ومصداقی است برای از «شکلْ افتادن». موضوعی که اندیشه و هنرِ معاصر به آن بهای بسیاری میدهد. «این سر سودایی» آزمونی است برای تغییر رسانه؛ و از این راه، تکاپویی است برای «شکل دهی به معنای متن در متنِ معناپذیرِ شکل».
پویا سرایی منتقد، پژوهشگر، دانش آموخته دکترای پژوهش هنر از دانشگاه تهران، کارشناس ارشد نوازندگی، مدرس دانشگاه، نفر برگزیده و دارای لوح زرین از ۹ دوره متوالی جشنواره فجر در تکنوازی سنتور، دارای بیش از ۶۰ مقاله و سخنرانی و طرح پژوهشی در نشریات تخصصی و جراید، عضو هیئت تحریریه چند مجله تخصصی هنر و نیز استاد راهنمای رسالات متعدد کارشناسی و ارشد بوده است. وی نیز در بیش از صد آلبوم موسیقی حضور داشته است از جمله:
به نام گل سرخ (گروه دستان- سالارعقیلی)،ای جان جان بیمن مرو (گروه دستان – همایون شجریان)، گریههای بیبهانه (حسام الدین سراج)، خیال انگیز (مجید درخشانی-صدیق تعریف)، روی درآفتاب (علیرضاقربانی)، سیمرغ (حمید متبسم، همایون شجریان)، فرزند ایران (سینا سرلک)، چاووشی (پوریا اخواص) و... سرایی سابقه همکاری با گروههایی نظیر: دستان (تور اروپا- تهران) -سیمرغ (کنسرتهای تهران- اروپا)، ماه (م. درخشانی) -هم نوازان مهر (آهنگساز وسرپرست -خواننده محمد معتمدی) -راز و نیاز (سالار عقیلی)، نهفت، ارکستر ملی ایران (به رهبری ب. کیارس) را نیز در کارنامه خود دارد.
طبق گزارش شرکت نهاله رودکی، این اثر برای نخستین بار در کنسرتهای پروژه دیدار (علیرضاقربانی - علی قمصری) در اصفهان (۱۶ و ۱۷ آبان)، مشهد (۲۲ و ۲۳ آبان) و کنسرتهای سالن نمایشگاه بین المللی میلاد (۱۹ و ۲۰ آبان - چهار سانس) به عموم عرضه خواهد شد.
.
در ادامه دموی این آلبوم را برای نخستین بار از سایت موسیقی ما بشنوید:
شرکت نهاله رودکی این اقدام خود را نظر به گرانی آثار صوتی دارای قاب در ماههای اخیر و ضرورت جذب و پوشش مخاطبان بیشتر در راستای ارتقاء حوزهی مهجورتکنوازی موسیقی کلاسیک ایرانی، و نیز حفظ حقوق مولف که همیشه تحت تاثیر قیمت آلبومهای صوتی به مخاطره افتاده است، اتخاذ کرده است.
آلبوم «این سر سودایی» اثری است با محوریت سنتور و همنوازی آن با سازهای کوبهای. این اثر در دستگاه همایون و شامل ۸ تراک است. آهنگسازی این مجوعه توسط پویا سرایی انجام شده که پیش از این اثر موفق «گاهی سه گاهی» را با صدای معتمدی به بازار عرضه کرده است. در پشت ولت این اثر میخوانیم:
موسیقی این مجموعه علیرغم ابتنا به سنتور، تلاشی صرف برای نمایشِ توانمندیهای فنی آن نیست، بلکه بیش از هر چیز بیانگر ادراکِ زیبایی شناختیِ مصنف، در زمان حال است. بدین منظور، کلیه قطعات این مجموعه تنها یکبار ضبط و بنیادِ آن مبتنی بر بداهه طراحی شده است.
در میان قطعات، مقدمه «تاک» و قطعه «این سَرِ سودایی» منحصرا برای سنتور و تمبک نوشته شدهاند. در مورد چهارمضراب «شَطْحْ» ساختاری کلی در ذهنِ مصنف طراحی شده و گسترشِ آن در لحظه، صورت پذیرفته است. «سُکر» و آوازهای میانی قطعات نیز کاملا بداهه اجرا شدهاند. به غیر از دو قطعهٔ دونوازی، پردازشِ ریتمیکِ سایرِ قطعات، توسط پژمان حدادی بطور بداهه انجام شده است.
پاساژهای متراکم، درهم تنیدگیِ موتیفها، شکستِ قرینگیِ جملات، استفادهٔ اغراق شده و توأمان از ساختارهای فوقانی و تحتانیِ مُدالِ هر گوشه، معکوس سازیِ روندِ ملودی تیپهای معمول در ردیف، تاکیداتِ نامعمول و استفاده از فضاهای غیرهارمونیک از جمله مولفههای مدنظر در اجرای سنتور بوده است.
این بدین معناست که پرسشِ بنیادینِ مصنف، برخلاف بسیاری از آثارِ معاصر، پرسش از «محتوا» ی موسیقی کلاسیک ایرانی است. به همین جهت، «فرم» مجموعه، همان «فرم» موسیقی کلاسیک ایرانی یعنی مقدمه، چهارمضراب و ضربی و... است
عدم استفاده از آنسامبلِ کلاسیکِ ایرانی، به مثابه تغییرِ رسانهٔ اجرایی ومصداقی است برای از «شکلْ افتادن». موضوعی که اندیشه و هنرِ معاصر به آن بهای بسیاری میدهد. «این سر سودایی» آزمونی است برای تغییر رسانه؛ و از این راه، تکاپویی است برای «شکل دهی به معنای متن در متنِ معناپذیرِ شکل».
پویا سرایی منتقد، پژوهشگر، دانش آموخته دکترای پژوهش هنر از دانشگاه تهران، کارشناس ارشد نوازندگی، مدرس دانشگاه، نفر برگزیده و دارای لوح زرین از ۹ دوره متوالی جشنواره فجر در تکنوازی سنتور، دارای بیش از ۶۰ مقاله و سخنرانی و طرح پژوهشی در نشریات تخصصی و جراید، عضو هیئت تحریریه چند مجله تخصصی هنر و نیز استاد راهنمای رسالات متعدد کارشناسی و ارشد بوده است. وی نیز در بیش از صد آلبوم موسیقی حضور داشته است از جمله:
به نام گل سرخ (گروه دستان- سالارعقیلی)،ای جان جان بیمن مرو (گروه دستان – همایون شجریان)، گریههای بیبهانه (حسام الدین سراج)، خیال انگیز (مجید درخشانی-صدیق تعریف)، روی درآفتاب (علیرضاقربانی)، سیمرغ (حمید متبسم، همایون شجریان)، فرزند ایران (سینا سرلک)، چاووشی (پوریا اخواص) و... سرایی سابقه همکاری با گروههایی نظیر: دستان (تور اروپا- تهران) -سیمرغ (کنسرتهای تهران- اروپا)، ماه (م. درخشانی) -هم نوازان مهر (آهنگساز وسرپرست -خواننده محمد معتمدی) -راز و نیاز (سالار عقیلی)، نهفت، ارکستر ملی ایران (به رهبری ب. کیارس) را نیز در کارنامه خود دارد.
طبق گزارش شرکت نهاله رودکی، این اثر برای نخستین بار در کنسرتهای پروژه دیدار (علیرضاقربانی - علی قمصری) در اصفهان (۱۶ و ۱۷ آبان)، مشهد (۲۲ و ۲۳ آبان) و کنسرتهای سالن نمایشگاه بین المللی میلاد (۱۹ و ۲۰ آبان - چهار سانس) به عموم عرضه خواهد شد.
.
در ادامه دموی این آلبوم را برای نخستین بار از سایت موسیقی ما بشنوید:
منبع:
اختصاصی سایت موسیقی ما
تاریخ انتشار : جمعه 12 آبان 1391 - 00:00
دیدگاهها
وقتی آثار اردوان کامکار را می شنوی تکلیفت معلوم است در هم تنیدگی آرپژها و جملات مجزای دست چپ و راست سرعت و تکنیک بالا در پاساژها و خلق ملودی های به یادماندنی و تاثیر گذار...در ساز استاد پرویز مشکاتیان در عین وفاداری به ردیف امضای نوازنده و تفکر و شیدایی او کاملا مشهود است هرچند به قول خود استاد برای بیان منظور نه در غالب دستگاه و نه در ریتم خاصی نمی ماند اما جملات سنتور استاد به نسل گذشته بیگانه نیست ... اما در ساز پویا سرایی که بسیار هم زیباست خوب که دقت کنی نمی توانی به راحتی بعنوان یک تکنوازی سنتی یا حتی تکنوازی معاصر به سبک اردوان کامکار باشد فرم جملات جدید است ایست ها تغییر کرده و پاساژ با ظرافت و راحتی در اختیار نوازنده است البته قصد تحلیل و نقد ندارم فقط می گویم ...
یک سنت شکنی جسورانه
افزودن یک دیدگاه جدید