موسیقی ما - یهمن بابازاده: آلبوم‌های زیادی در صف انتشار‌اند و با شروع سال جدید یکی پس از دیگری در بازار موسیقی کشور منتشر می‌شوند تا بازار موسیقی باز هم به روزهای شلوغ‌اش بازگردد. ولی در این بین برخی هنرمندان نیز به دلایل مختلف، علیرغم اخذ تمام مجوز‌های لازم، قادر به انتشار آلبوم‌هایشان در بازار موسیقی کشور نیستند و رفته رفته زمان این توقیف‌ها در حال رکورد زدن است و در برخی موارد نزدیک به یک یال شده است. در این گزارش سراغ آلبوم‌های برخی از چهره‌های شاخص بازار موسیقی رفته‌ایم تا از چند و چون توقیف آن‌ها سر در بیاوریم.

عجیب‌ترین آلبومی که در همه این سال‌ها هنوز هم نتوانسته به صورت مجاز در بازار موسیقی کشور منتشر شود آلبوم «سورپرایز» محمد علیزاده است. خواننده‌ای که بار‌ها در تلویزیون و تیتراژ سریال‌های مختلف حضور داشته و از وجهه‌ای قابل توجه در بین مخاطبان موسیقی برخوردار است. صدر الدین حسین خانی (مدیریت شرکت ایران گام) درباره دلایل توقیف این آلبوم که در ظاهر رکورددار زمان معطلی در بازار موسیقی است اعتقاد دارد: «آلبوم محمد علیزاده را از سال ۸۶ استارت کاری‌اش را زدیم. یعنی برای مجوز‌اش اقدام کردیم و در سال ۸۸ توانستیم تمام مجوز‌های آنرا اخذ کنیم. در تاریخ ۱۷/۹ /۸۸ مجوز کتابخانه ملی این آلبوم به شماره ۳۶- و ۸۸/۷۷۱ را گرفتیم. مجوز نشر را هم قرار بود دو سه روز دیگر به ما بدهند که متاسفانه این اتفاق نیفتاد و پس از ۶ ماه به ما گفتند ایشان برخی مشکلات حراستی دارند و به همین دلیل فعلا صلاح نیست آلبومشان وارد بازار شود. این درحالی است که این مشکلات هیچ ربطی به این آلبوم نداشت چون استارت کار در سال ۸۶ بود و در سال ۸۸ کار آن تمام :شده بود. یک همکاری با یکی از هنرمندان خارج از کشور باعث همه این گرفتاری‌ها شده که البته باز هم چون تاریخ این همکاری ربطی به تاریخ سیر اخذ مجوز آلبوم نداشت، کمی دور از عرف و قانون است که این رفتار‌ها درباره این جوان صورت بپذیرد.»

• وقتی پرونده «سیروان» گم شد!

حسین خانی درباره ماجراهای سیروان هم صحبت‌های جالبی دارد: «آلبوم سیروان خسروی هم الان دقیقا دو سال است که بلاتکلیف مانده. ۲۵/۱/۸۸ که شعر‌هایش تحویل دفتر موسیقی شده و مجوزشان گرفته شد. برج ۸ هم دوباره برای اخذ مجوز موسیقی‌ها اقدام کردیم که به یک باره این پرونده در دفتر موسیقی گم شد! بعد از پی گیری‌های فراوان به ما گفتند که بخاطر برخی تغییر و تحولات این پرونده مفقود شده و باید از اول شما اقدام به اخذ مجوز‌های لازم کنید! ما دوباره این سیکل را طی کردیم و در برج ۶ سال ۹۰ هم مجوز شعر و موسیقی را توانستیم اخذ کنیم. پرونده برای نظر نهایی به حراست فرستاده شده که تا این لحظه هیچ جوابی از سوی این ارگان به ما داده نشده است. در ماده ۱۲ قوانین شورای امور صنفی قانونی وجود دارد که اگر جواب نامه‌ای ظرف ۱۵ روز از سوی ارگانی داده نشود، جواب نامه مثبت تلقی می‌شود و دوستان حتی به قوانینی که خودشان آنرا تصویب کرده ان نیز احترام نمی‌گذارند.»

• این «سون» بی‌گناه!

گروه «سون» اجازه برگزاری کنسرت را در تهران و شهرستان دارد ولی انتشار آلبوم‌اش همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. تلاش ما برای ارتباط گرفتن با سرپرست این گروه بی‌نتیجه ماند تا باز هم سراغ شرکت طرف قرارداد این گروه یعنی ایران گام برویم:

 «ماجرای گروه «سون» برای خود ما هم جالب است چون این گروه بی‌حاشیه‌ترین گروه در بین همه ستاره‌های پاپ هستند که بی‌هیچ مشکلی کارشان را می‌کنند. هیچ تخطی‌ای تا به حال نداشته‌اند ولی متاسفانه از ۱۰/ ۴ / ۹۰ که مجوز‌های این آلبوم بعد از چندین بار گم شدن پرونده بالاخره اخذ شد، به ما اعلام می‌کنند که آلبوم در حراست است و حراست نیز هیچ جواب درست و حسابی‌ای به ما نمی‌دهد و خودمان هم نمی‌دانیم چه اتفاقی افتاده. ما به جایی رسیده‌ایم که من به شخصه دیگر معتقدم هیچ توجیهی دیگر برای سرمایه گذاری در بحث‌های فرهنگی نیست. بحث نداشتن کپی رایت یک طرف و عدم بازگشت مالی همه و همه دست به دست هم می‌دهند تا دیگر انگیزه‌ای برای ماندن و کار فرهنگی کردن نماند. این در حالی است که برخی شرکت‌ها با خواننده‌هایی که دارای تخلفات بزرگ حراستی هستند، سه ماهه مجوز می‌گیرند و آلبوم‌هایشان وارد بازار موسیقی کشور می‌شود! حال اینکه چه فرقی بین ما با آنهاست باید از خود دوستان بپرسید! باز‌تر شدن فضا برای همه آرزوی ماست ولی یک نفر به من توضیح دهد خواننده‌ای که چندین و چند ماه در برنامه‌های شبکه‌های ماهواره‌ای شرکت می‌کند آلبوم‌اش در کمترین زمان ممکن مجوز می‌گیرد و هیچ مشکلی هم پیش نمی‌‌اید. من باز هم می‌گویم مخالفتی با باز‌تر شدن فضا ندارم ولی در شرایطی که برای همه این اتفاقات بیفتد. نه برای یک سری خاص!.»

• آخر و عاقبت؟

حسین خانی در انتهای صحبت‌هایش اذعان داشت: «تجربه نشان داده که اگر همین رویه در دستور کار دوستان قرار بگیرد به هر حال این خواننده‌ها عده‌ای جوان هستند بالاخره زحمت کشیده‌اند و هزینه‌های زیادی هم شده و ما هم همه آن‌ها را تقبل کرده‌ایم. اگر کار باز هم گره بخورد دیگر صبر آن‌ها هم تمام می‌شود و کار را بروی اینترنت پخش می‌کند. همه سرمایه ما هم به باد می‌رود. همین باعث می‌شود انگیزه شرکت‌های فرهنگی و هنری برای تولید آثار هنری تنزل پیدا کند و اوضاع بد‌تر از اینی شود که می‌بینید.»