من تعجب می کنم چرا هنرمندان به جای خلاقیت فقط تقلید می کنند؟ درست در زمانی که استاد ناظری مشغول شروع اجرای شاهنامه فردوسی در آمریکا بود(چند سال پیش) همایون شجریان با عجله و شتاب یک کنسرت ناپخته با حمید متبسم و بر روی اشعار شاهنامه اجرا کرد. باز هم همان کار را تکرار کرد. بالاترین ارزش یک هنرمند این است که حد و جنس صدا و هنر خود را و روحیه خود را بشناسد. من به یاد دارم استاد ناظری در سالهای حدود 1379 مصاحبه ای داشتند که در یک روزنامه آن زمان خواندم که گفته بود مشغول تحقیق بر روی شاهنامه فردوسی است. با احتساب زمان قبل از مصاحبه می شود حدود حداقل 20 سال زمان تحقیق و انتظار. همایون شجریان صدای خوبی دارد ظرافت های آواز سنتی را می شناسد اما جنس صدای او و روحیه صدای او مناسب آهنگهایی شبیه "هوای گریه"(که آهنگ موفقی هم بود) و از این قبیل است و مناسب شاهنامه فردوسی نیست. نمی گویم شاهنامه انحصاری است اما بهتر است هنرمندان تحقیق کنند کار کنند از یک بچه هم اگر بپرسید می داند یک صدای کششی و تودماغی مناسب اجرای آواز و آهنگ حماسی که صدایی حجیم تر و تحریرهای ریتمیک می طلبد نیست. بالاتر از همه اینها همان نکته ای است که در اول عرض کردم هنرمندی موفق است که مناسبیت صدا و روحیه خود را برای نوع محتوایی که می خواند تشخیص دهد. مثل استاد بنان که همیشه غزلیات لطیفی را انتخاب می کردند و مناسب صدایشان بود. اما متاسفانه در مورد همایون می توانم بگویم کاری بدون تحقیق، از روی تقلید و از روی عجله برای عقب نماندن از دیگران انجام داد. از جهتی خوشحالم که در زمینه شاهنامه که استاد ناظری آنرا آغاز کردند جوانان هم کار کنند و رقابت باشد تا دیگران هم هنر و کالای خود را عرضه کنند تا در آینده ببینیم شاهنامه به بهترین شکل رائه شود. به امید آنروز