متاسفانه یا شایدم خوشبختانه توی این چند سال انقدر تعداد خواننده و اثر بالا رفته خصوصا تو سبک پاپ و هر روز به طور میانگین چهل پنجاه تا آهنگ روانه بازار و سایت ها و شبکه های اجتماعی میشه که آدم وقت نمیکنه گوش بده.و خیلی از این ها به هیچ عنوان شنیده نمیشه و خواننده ها و شرکت های موسیقی فقط برای این که از قافله عقب نمونند یه چیزی میخونند و منتشر میکنند بدون توجه به محتوای موسیقی و این که موسیقی پاپ همه اش شده موسیقی غمگین و بیا و برو و بمون کنارم و یکی از دلایلی که حامد همایون آثارش شنیده شده استفاده نکردن از این کلمات نخ نما شده و آهنگ های غمگین هستش که خودش ام اشاره کرده...در ضمن من فکر میکنم دهه هشتاد و نود دهه موسیقی رپ بوده و شاید اگه موسیقی رپ و خواننده های رپ مثل یاس و تتلو و هیچکس و ساسی و...میتونستند فعالیت آزاد داشته باشند موسیقی پاپ با این وضعیت اسف بار به کلی فراموش میشد...به نظر من موسیقی پاپ باید ممنون وزارت ارشاد و نهاد های تصمیم گیر باشه که مجوز فعالیت به خواننده های رپ ما ندادند.