به نظرم شعرها، ملودی ها و سازهای به کار رفته در آلبوم یکنواخت و خیلی تکراری بودن. البته این تکرار رو من تو آلبوم مثل مجسمه هم احساس کرده بودم. ضعف دیگه آلبوم از نظر من، فضای به شدت غمگین آلبوم و نبود قطعه شاد یا به نوعی مثبت تو آلبوم بود.

از نظر سلیقه ای هم اصلا شعرها و فضای آلبوم رو به غیر از 1-2 مورد نپسندیدم که در اون 1-2 مورد هم تنظیم بد، تکراری و استفاده بی اندازه از بعضی سازها همه چیزو خراب کرد. شعرها به شدت سطحی بودن و مثل شعرهای بی ارزش این روزهای موزیک رپ، بجای حرف های پر مغز و یکپارچه در کل شعر فقط به تیکه کلام های مثلا خاص (پوچ و تکراری) اکتفا شده بود. یه بیت زیبا و پرمعنی که در ارتباط به کل شعر باشه مثل بیت "تو هیچ کویری نمیشه سراب و دریا کرد" در قطعه باید میشناخیتم همو آلبوم قبل این هنرمند یا در شعرهای فوق العاده قطعات آخرین اسیر، داره گریه میکنه،زمستون، اشتباه، فراموشی، سال درد، دوست نداشت، انفرادی، شونه های تو،سازش، امشبم گذشت و ... پیدا نکردم.

همه این قطعات رو من هنوز در پلی لیستم دارم ولی واسه اولین بار بعد چند بارگوش کردن آلبوم جدید مهدی یراحی، کلا این آلبوم رو گذاشتم کنار.

به نظر من ایشون به یک مشاور خوب هم سطح بهروز صفاریان (نه قطعا خود بهروز صفاریان) یا ... نیاز دارن.