در کل آلبوم خوبی بود و یکی دوتا ترک داشت که با اولین بار شنیدن ازشون خوشم اومد و تعدادی دیگه هم بعد از چندبار گوش دادن
دیدن اسم افشین یداللهی روی جلد البوم خوشحالم کرد گرچه تو ترانشون افت دیدم... روزبه بمانی ترانه سرای خوبیه و ترانه های خوبی میگه اما نه همه ی ترانه هاش بلکه فقط تعدادی از اونا به دل میشینه (البته از نظر من) و من احساس میکنم بعضا وزن و آهنگی که روزبه بمانی در اونها شعر میگه کار خوندن رو سخت میکنه و به صدای احسان نمیخوره
ترانه ها مطلوب من نبودن... اغلب ضعیف و کلیشه ای بودن البته این مورد فقط به این آلبوم محدود نمیشه و یکی دوساله که شعر و ترانه تو موسیقی پاپ افت کرده... واقعا از اعماق وجودم دلم میخواد یه همکاری خوب بین احسان عزیز و اهورا ایمان ببینم چون به قلمش ایمان دارم و ترانه هایی داره که خوب باشن٬ روح داشته باشن و کلمات خاص و دل نشینی داشته باشن که با ترکیب صدای احسان کار فوق العاده ای از آب دربیاد...
تنظیم و آهنگسازی نه عالی بود و نه ضعیف بلکه قابل قبول بود؛ گرچه تو بعضی آهنگ ها میشه به تنظیم ایراد گرفت به این دلیل که انواع خاصی از تنظیم هست که به صدای احسان نمیاد و فقط باعث میشه احسان خودشو به زحمت بندازه برای خوندن ولی درنهایت کار خیلی خشک و بی روح از آب دربیاد. اما در حالت کلی تنظیم و آهنگ این البوم خوب بود
صدای احسان هم خوب توی اهنگ ها جا گرفته و خوشبختانه احسان به خوبی و به درستی از صداش بهره گرفته برای خوندن تو این آلبوم
مشکل بزرگ این آلبوم و سایر آلبوم های این روزا ترانه های ضعیف٬ معمولی و کلیشه ای اونهاست؛ البته من منکر تعدادی ترانه ی خوب که تو آلبوم بودن نمیشم
برعکس بسیاری از افراد من این آلبوم رو بیشتر از «پاییز٬ تنهایی» دوست داشتم و این از نظر من نشاندهنده ی اینه که احسان تو «سی سالگی» بهتر از قبل ظاهر شده (البته با چشم پوشی از کار بسیار زیبای عاشقانه ها که توقعات رو خیلی بالا برد)
برای احسان عزیز آرزوی موفقیت روزافزون میکنم و امیدوارم هرروز بهتر از روز قبل باشه و هرروز بیشتر از روز قبل قدر صدای بسیار قشنگشو بدونه و اون وسواس خاصش نسبت به کارهاش٬ ترانه ها و آهنگسازی بیشتر بشه