من از روزی ک آلبوم اومد ، تا به امروز به آلبوم گوش کردم
نخواستم نظری از روی غرض ، تعصب و ... که به وفور اینجا یافت میشه ( علی الخصوص طرفدارای آقای چاووشی عزیز ) داده باشم
آلبوم خوبی نبود ، فوق العاده ای بود ، من هرچی بیشتر گوش کردم ، بیشتر خوشم اومد ، و این حسِ خوش آمدنم همچنان ادامه داره و رو به فزون ....
امیر بی گزند هم ک منتشر شده بود ، چند روزی درگیرش بودم، تا بعد از سیرگوش دادن از آلبوم به حسی ک از آلبوم میگیرم برسم ، حسی که از روی تعصبات بی جا و یک سویه و منفی نگرانه نباشه ، ولی به جز دو آهنگ با بقیه هیچ ارتباطی نتونستم برقرار کنم و خوش آمدی برام نداشت.

سی سالگی شروع فوق العاده ای داشت ، تراک سی سالگی نابِ شعر و صدا و تنظیم بود
آخر همون شد ، متفاوت ترین کاری بود که از خواجه امیری به گوشم خورده بود ، راستشو بگم روز اول هیچ امیدی به خوب بودن تراک نداشتم ، ولی بعد از تکرار تکرار تکرار به این نتیجه رسیدم که این تراک عالی بود ، سبکی نو برای خواجه امیری که خوب جواب داد
یه روزی میاد هم ک حرفی برای گفتن نذاشت. آدم رو به اغما میبره، این کار فوق العاده بود، مرسی روزبه ( این آهنگ رو آخر شب ، تو ماشین ، با صدای معمولیه رو ب زیاد، تو خیابونای خلوت شهرتون گوش بدین تا دچارِ درگیریه حسِ آهنگ بشین )
از شاد و ریتمیک بودن جاذبه خوشم اومد.
جاده ای که ساخته بودم هم از آهنگ های حسی و فوق ِ خوب آلبوم از آب در اومد ، حسِ احسان تو این آهنگ خوب بود. شعرش رو هم دوست داشتم
بی تفااوت هم ک ..... اصن عالی بود این یکی :))) حیف ک کم بودددد :)) ی بیت مکمل تو ترجیع بند کم داشت ،ولی با اینحال عالی در اومد این آهنگ....
نفس و آرزو کن............ وقتی آلبوم تو هر سری پلی شدن به این دوتا میرسه ، رو ریپیت میمونه ، جفتشون عالین ، همون انتظاری ک از دکتر میرفت برآورده شد ، آرزو کن یکی از ماندگارهای آلبوم خواهد شد. حسِ خوبِ خواجه امیری تو قسمتِ دوم آهنگ ( اگه راهی مونده که ... ) فوق العاده س برام ....
بعدِ تو تنها تراکی بود که بابِ میلِ من نبود تو این آلبوم ، قسمتِ اوجِ آهنگش ک میرسه خوبه، اما آروم بودنش رو دوست نداشتم ... کاش به جای این ، از یکی دیگه از کارهای افشین یداللهی استفاده میکرد.
کاری کردی و درد عمیق هم که قبلا منتشر شده بودند و هر دوش رو در زمانِ انتشار دوست داشتم .

در مجموع به نظرم انتظارِ هواداراش بعد از دوسال برآورده شد ، و باز هم آلبومِ خوبی از احسانِ خواجه امیری منتشر شد
اینکه طرفدارای ِ خواننده ی خاصی میان مینویسن این چییه و چقد فلانه ، چیزی نیس جز حسرتِ ی بار انتخابِ برترین آلبومِ سال خواننده ی مورد علاقشون .... کامنتهای صفحه سیامک عباسی رو میخوندم ، اونجا هم میگفتن چه فاجعه ای و چ آلبوم فلانی :)) در صورتی که بخوام بعد از سی سالگی آلبوم دومی رو برای امسال از نظر خوب بودن انتخاب کنم آلبوم خوشبختیت آرزومه خواهد بود.
خوشبختانه سالهای اخیر گواهِ همه چیز هست که هروقت احسان آلبوم داده بهترین آلبوم ِ سال در اومده.
امسال هم همین خواهد شد تا به اینجای کار ، به طرفدارانِ موسیقی خوب تبریک میگم ، آلبوم شینیدنی ای تقدیم گوش هایشون شده . امیدوارم لذت ببرند .