این آهنگ یکی از خاص ترین آهنگ های تاریخ ایرانه .اون بی حسی و سردی که تو آهنگ هست فوق العادس زمانی که قسمت ترجیع بند خونده میشه که دیگه اصلا حرفشو نزن که روانی کنندس .خوشحالم توی این موزیک تکراری ایران بالاخره یه نفر پیدا میشه که یه خلاقیت دلچشب رو بوجود بیاره و دیگه خبری از صداهای ویولون های الکی و نحریرههی بیخودی وداد وهوارهای الکی و ملودی های تکراری توی آهنگ ها نیست .نامبروان یعنی سیروان