"مانی جعفرزاده"، آهنگسازِ کدام قطعات؟ به اعتبارِ چند کار می توان نامِ کسی را آهنگساز گذاشت؟
"مانی جعفرزاده"، رهبرِ کدام ارکستر؟ با کدام ارکستر و چند اجرا؟
"مانی جعفرزاده"، پژوهشگرِ کدام فرهنگ و کدام پژوهش؟ در کجای جهان نامِ چند بند نوشته ی تهی از هر قِسم ساختارِ انتقادی را می توان نقد گذاشت؟ آیا این ادامه ی همان سنتِ محبوبِ "استتوس"نویسیِ فیس بوکی نیست که عدّه ای را در فضایی "ناموجود"، محبوب کرده؟ ولی نعمتِ این "آهنگسازان" و "رهبرانِ ارکستر" و "پژوهشگرانِ فرهنگ"، بی تردید، آقای مارک زوکربرگ است در ایجادِ فضایی که هرکس در آن، هرچه بخواهد معرفی می شود و اعتبارش را از تعدادِ "لایک"ها وام می گیرد و نوچگانِ محتاج به هم در ستایش و تقدیر و مشروعیت. این ابتذالِ منتشر در تمامیِ عرصه ها. "مانی جعفرزاده" به استنادِ دقیقاً کدام تجاربِ موسیقیایی، در چنین موضعی قرار گرفته که "به بهانه" به هرچیز، از بالا می نگرد و می نویسد و منتشر می کند؟ "روشن، مثلِ روز"، چیزی جز ابتذال نیست که دارد خفه مان می کند و عرصه به ابرازِ وجودِ کم مایگان می دهد. تبریک به ما که این روزها اطرافمان پر است از "آهنگساز" و "رهبرِ ارکستر" و "پژوهشگرِ فرهنگ"...