من خودم رو جزء اولین نفراتی می دونم که با محسن چاووشی آشنا شد و تا حالا حتی یک قطعه نیست که از محسن گوش نکرده باشم. طرفدارش هم هستم و به نظرم فوق العاده ست.چون حس صدای معرکه ای داره.
اما باید بگم این آلبوم بجز قطعات 1 و 6، نتونست من رو جذب کنه. تکرار، اشعار نامفهوم و خسته، صدای بیش از حد ناله، ریتم یکنواخت، فضای غم آلود... . وقتی آلبوم تموم میشه به هیچ چیز خاصی نمی رسی.هیچ احساس متفاوتی نداری. کجاست آلبوم ژاکت؟ با اون همه قطعات ریتمیک و فوق العاده زیبا؟ با اون اشعار بی نظیر؟ بله درسته. آلبوم من خودم سیزدهم رو کنار میذاریم.چون یک اثر هنری و تکرار نشدنیه و منصفانه نیست اگر بخوایم با اون مقایسه ش کنیم. اما محسن عزیز، این چه آلبومی بود که بعد از این همه انتظاااااااااررررررررر منتشر کردی؟ این همه غم؟ این همه ناله؟ تکرار؟ تو خودت رقیب خودتی. ولی این آلبوم یک پس رفت تمام عیار بود! و حیف و صد حیف که با این همه نوازنده چیره دست، نتونست اثری بالاتر از کارهای قبلی تو باشه. حتی به نظر من آلبوم "حریص" از این آلبوم بهتره! کاش از امیرجمالفرد بیشتر استفاده می کردی...