جا داره در بین این دریای نظرات، نظر خودم رو در مورد مسایل حاشیه ای بگم

در درجه اول خیلیا میگن که طرفدارای چاوشی چرا انتقاد پذیر نیستن، چرا فک میکنن خوانندشون بهترین خواننده دنیاست. نظر من در مورد این حرف اینه که همه خواننده ها چنین طرفدارایی دارن. زیاده گویی نکنم، کافیه وقتی آلبوم خواننده های دیگه که میاد بریم و نظرات زیرش رو بخونیم.

همچنین به نظر من این که این عبارت رو به همه طرفدارای چاوشی نسبت بدن خوب نیست. چون ما هوادارا وقتی در گروه های فیسبوکی یا اینستاگرامی یا جاهای دیگه حضور داریم، میبینیم اتفاقا خیلی از هوادارا نظرشون نسبت به بقیه خواننده ها مثبته، تو گروه ها توهین به کسی نمیشه، همه همدیگرو دعوت میکنن به آرامش و جواب ندادن توهینا میکنن. اما خوب منطقیه در نظر بگیریم از این همه آدم عده ای طاقت نیارن و از خودشون عکس العمل شدید نشون بدن یا بد بگن، که این متاسفانه به اسم همه هوادارا تموم میشه...

به نظرم خوبه که اول همه نظرامون یه "به نظر من" اضافه کنیم

فکر میکنم که اگه مسائل حاشیه ای رو علنی نکنیم بهتره. مثلا محسن چاوشی چیه با اون صداش؟ خوب جنس صدا اولا خدادادیه، دوما به دل نشستنش سلیقه ایه. محسن چاوشی به نظرم قطعا تو دل خیلی از طرفداراش برای اولین بار با جنس صداش نشست.

به نظر من مقایسه کردن خواننده ها با هم سر آغاز حاشیه اس. خواننده دنبال جمع کردن کل مردمای دنیا به عنوان طرفداراشون نیستن. همه برای مخاطبای خاص خودشون میخونن. چرا باید یه خواننده ای که مخاطبش نیستم رو با خواننده مورد علاقه خودم مقایسه کنم؟ چه سودی داره؟

به نظر من بهتره در مورد مسائل تخصصی مثل تنظیم اگر نظر میدیم در حد سوادمون و نظر شخصی خودمون باشه. مثلا یه مثال از خودم بخوام بگم : به نظر من تنظیم چشمه ی طوسی برای من یه کم شلوغ پلوغ و نچسب بود، اما تنظیم همسایه رو بیشتر دوست داشتم.

در پایان ممنون از همه... :)