امروز چندبار البوم رو گوش کردم یه حس خواصی میده نه بدت میاد نه اونطور علاقه مند میشی طبق معمول ترانه های حسین صفا برای من دوست داشتنی نبود گرچه جز و خواب رو دوست داشتم و کارهای روزبه بمانی هم عالی بود ملودی ها خوب بود ولی تو یه سری از تراک ها تنظیم جا واسه بهتر شدن داشت این البوم در مجموع بیش از پرچم سفید و من خود آن سیزدهم به دلم نشست ولی هنوز چاوشی یه شاخه نیلوفر برام تداعی نشده...نه به واسه ترانه ها بلکه تنظیم های عالی تو زمان خودش
درضمن بده جلوی انتقاد موضع بگیریم یکی خوشش نمیاد خب نیومده و خیلی هم بده که بی انصاف قضاوت کنیم این که یکی میاد میگه خیلی ضعیف و چرا شاد نداره یا گوش نکرده یا اصلا نمیفهمه فضای این البوم چیه هدفش چیه.با ارزوی موفقیت برای محسن چاوشی.