یک سری از نظرات رو خوندم متوجه شدم که دوستان هیچ تفاهمی با هم ندارن و فقط میخوان برای هم شاخ و شونه بکشن اما باید بگم که با این نظرات به هیچ جایی نمی رسید. نصف این کامنتا صرف صحبت در مورد احسان خواجه امیری شده بود. حالا بر فرض ایشون بودن چه برکتی داشت؟ یعنی اینقدر بحث داشت؟ شاید دعوت شون کنن برای بعد. از کجا معلوم.

گذشته از این بحث دیدگاه من نسبت به آلبوم:
- دوستم نداره : محسن چاوشی فضای ساده و خوبی رو توی این آلبوم به وجود آورده منتها یک مقدار حس و حالش کمه.
- بذار بگن : سینا حجازی سبک خودش رو داره سبکش رو تا حدی تو این آهنگ رعایت کرده بود مثل قبل نبود. بد نبود اما مثل تیترازی که برا خط ویژه خونده بود نبود.
قلبم رو تکراره: مرتضی پاشایی قطعه خوبی رو خونده بود منتها قطعه اش یک مقدار طولانی و خسته کننده بود و در بخش آهنگسازی مشکل داشت.
مقدس: این قطعه رو زیاد گوش نکردم چون سبک شهرام شکوهی رو زیاد گوش نمیدم اما ابتدای قطعه خیلی خوب بود.
دریا: این قطعه جدا فضای خیلی خوبی داشت مخصوصا طرز خوندن خود خواننده
خدا به همرات: مهدی یراحی شاهکار کرده بود و میشه گفت به نوعی با اصل و نسب ترین قطعه آلبوم قطعه مهدی یراحی عزیز بود.
علی لهراسبی و رضا صادقی: علی لهراسبی ریتم بدی داشت. رضا صادقی هم سبک آهنگ سرت سلامت در آلبوم دیگه مشکی نمی پوشم رو به وجود آورده بود.
احسان حق شناس: جدا یکی از بهترین قطعه های آلبوم بود. انصافا من هیچوقت علاقه به حق شناس نداشتم اما این قطعه نظرم رو در موردش عوض کرد. خیلی خوب بود.
قطعه آخرم خیلی بد تنظیم شده بود.